Merhabalar canım okurlarım!!
Medyaya en sevdiğim şarkıyı koydum...!! 🖤
İyi okumalar hepinize..
Hayal'den...
Yorulmuştum. Çok yorulmuştum. Sadece şimdi değil, Yiğit ile olduğum ilk günden beri yorgundum.
Ama ne yazık ki yorgun olmak, aşık olmaya, mutlu olmaya engel olamıyordu...
Yorgun, ama mutlu geçmişti onunla geçirdiğim hergün..
Şimdi de onunla ve evimdeydim.
Polis karakollarıyla, annemin göz yaşlarıyla, babamın özlediğim sıcaklığıyla geçen koca üç günün ardından şimdi evimizdeydik.
O üç günden aklımda sadece birkaç olay kalmıştı.
Annemin ağlayarak bana sarılması, seni çok özledim kızım demesi,
babamın alnıma kondurduğu öpücüğü,
ve annemin ablama attığı o tokadı hatırlıyordum.
Birde, Beyzanın hastaneye kaldırılmasını...
Ailem ve herkes dahil, bebeğimi ablam yüzünden düşürdüğümü öğrenmişti. Annem bunu kaldıramamış, belki de bana atamadığı tokadı ablama atmış bulunmuştu.
O anı hatırladıkca yüreğim sızlıyordu ama öfkem hâlâ aynıydı. Geçer miydi?
Bilmiyordum.
Ama şu anda umursadığım tek şey karşımda yatan adamdı.
Yatağımıza yatmış, belki de saatlerdir öylece birbirimizi izliyorduk. Ayrı düştüğümüz günlerin acısını çıkarıyorduk.
Elimi uzatıp yanağını okşadım.
"Özür dilerim.."
"Hiçbir önemi yok güzelim. Senin olmadığın her gece her an o kadar boş, o kadar kötü, o kadar uğursuz geldi ki bana.. Şimdi kollarımdasın, gerisi hiç önemli değil..."
Burnumun ucuna bir öpücük konduruğunda gülümsedim.
Ellerini uzattı ve ellerimi tuttu. Beni kaldırıp yatağa oturttu. Ellerim hâlâ ellerinin esiriyken o ellerimi tişörtünün uçlarına yönlendirdi.
Tişörtü çıktığında önce yüzüne baktım. Sonra mavilerine... Gözlerim çıplak göğsüne kaydığında kalbim göğüs kafesimden çıkmaya çalışırcasına atmaya başlamıştı.
Soluğum kesilmişti..
Dudaklarımda şu ana kadar hiç bu kadar büyük bir gülümseme hissetmemiştim.
Açık renkli teninde, tam kalbinin üzerinde bir dövme vardı.
Bu dövme benim adımdı...
Hayal
Siyah mürekkeple yazılan ismim, ona öylesine yakışmıştı ki, öyle doğduğunu düşünmüştüm bir an..
Birşey söylemek istedim. Çok yakışmış. Seni çok seviyorum. Sana aşığım. Gibi...
Ama dudaklarım mühürlenmişti, konuşamıyordum.
Gülümseyerek bakıyordu bana. Şu anda ne düşünüyor, ne hissediyor anlayamıyordum. Birşeyler söylemeliydim..
"Be-ben..."
Güldüm. Gözlerim tekrar dövmeyi bulduğunda göğsünün benimkinden bile hızlı inip kalktığını fark ettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALP KAPILARI
Teen Fiction"Her kalbin iki kapısı olduğunu okumuştum bir keresinde. Hiç olur mu öyle şey demiştim. Halbuki herşey, kalbimin kapılarının ona açıldığını anlamamla başlamıştı. Ama herşey, çok daha korkunç bitecekti, hissedebiliyorum..." H... •ÖZET• İstanbul'un...
