KALP KAPILARI

Kalbin Anahtarı

Merhabalar!!!!

Hepiniz, yeni bölüme hoşgeldiniz!

Vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen...

İyi okumalar❕❗

Hayal'den...

Yiğitin sesiyle sarıldığım yorgandan başımı çıkardım. Yaklaşık bir saattir yatağımda öylece yatıyordum.

Bana duş al demişti ama ben bırakın duş almayı, nefes almaya bile korkmuştum o an...

Onu böyle öfkeli ve hırçın görmeye hiç alışık değildim..

Hele beni reddetmesine hiç alışık değildim..!

Aşağıdan gelen bağırmalarını tekrar duyduğumda sinirle yataktan kalktım ve sert adımlarla merdivenlerden indim.

Ona kızmış ya da darılmış gibi görünmek istemiyordum ama elimde değildi.

Tuhaf hissediyordum.. Belirsiz bir duygu büyüyordu içimde her an...

Mutfakta olduğunu anladığımda oraya yöneldim.

Gözüme çarpan ilk şey hazırladığı masa oldu ama görmezden gelerek direkt yanına vardım.

Sinirle harmanlanmış, arzuyla karıştırılmış, şaşkınlık eklenmiş ve boşlukla artırılmış hislerimle gözlerinin tam içine baktım.

"Neden yapıyorsun bunu bana?"

Kaşlarını çattı.

"Ne yapıyorum sana?"

Ayağımı hırsla yere vurdum. Sabrım taşmıştı. Alay mı ediyordu benimle?!

"Ben kaçırıldım. Psikolojik şiddete maruz kaldım. Manyağın biri beni zorla kendine gelin ediyordu. Ablam bebeğimizi öldürmüş. Beyza ile iş birliği yapmış. Yiğit, ben çok yorgunum. Sana ihtiyacım var, hem de anlatamayacağım kadar çok... Ama sen, benim yanımda olmak yerine benden kaçmayı tercih ediyorsun! Sen cezalandırıyor musun beni kendince?!"

Sözlerim biter bitmez ellerini belime sardı ve beni yanına çekti. Uzak durmaya çalışsam da işe yaramadı. Benden fiziksel olarak çok daha güçlüydü. Başını boynuma gömdüğünde bunu beklemeyerek afalladım..

Birkaç saniye öylece durdu ve nefes seslerini saydım. Derin bir nefes aldıktan sonra başını boynumdan çekti. 

"Bir daha kokunu duyamayacağım diye o kadar çok korktum ki Hayal, inanamazsın.."

Duruldum.

"Sen beni anlayamamışsın. Hatta yanlış anlamışsın. Ben, sadece, senin için herşey üst üste gelsin istemedim. Dediğin gibi, zaten kötüsün. Ağır geleceğini, taşıyamayacağını biliyordum..."

Sinirlerim bir anda tekrar alevlendi.

"Ben güçsüz bir kadın mıyım? Bunu mu ima etmeye çalışıyorsun Yiğit?!"

Bedenimi her an daha fazla sıkmasından, sakin kalmak için kendini zorladığını anlayabiliyordum.

"Tam tersini söylemeye çalışıyorum! Neden herşeyi yanlış anlayıp duruyorsun! Sen benim hayatımda tanıdığım en güçlü kadınsın. İnan bana... Ama herkesin olduğu gibi senin de zaafların var. Hem bu yüzden, hem de, sen çok yoruldun Hayal. Çok... Tutunacağın tek dalın benmişim gibi hissetmeni istemiyorum. Hiçbir zaman istemedim. Bu yüzden lütfen beni de, kendini de üzmeyi, yormayı, yıpratmayı bırak artık... Şunu da unutma. Sana aşığım, seni çok seviyorum. Ve aslında sana hissettiklerim aşktan çok daha fazla.. Ve hiçbir zaman, değişmeyecek.. "