Sokak Kurtları -Stray Kids Omegaverse-

Lee Felix

Gözlerimi açtığımda her uyandığımda gördüğüm tavana baktım. Odamda cam olmadığı için ortalık karanlıktı. Aileme göre ben zayıf bir Omega olduğum için odamda cam olması 'çok tehlikeli' olurmuş.

Cidden mi?!

Bana izin verseler önüme çıkan herkesle dövüşebilirim ama izin vermiyorlar işte. Ben yatağımda debelenirken annem panik içinde odama girdi. 

''Felix! Uyanık mısın? Lütfen tatlım, uyan''

Yatakta dik oturduğumda annemin gözlerinde korku ve panik gördüm. 

''Anne neler oldu? Neden bu kadar korktun?''

Annem bana doğru gelip bana sıkıca sarılırken ağlıyordu.

''Felix buradan gitmen gerekiyor''

Şok içinde anneme baktım.

''Neden? Şimdiye kadar bu evden başımda koruma olmadan ayrılmama asla izin vermediniz. Anlamıyorum''

Annem yaşlı gözlerle bana baktı ''Bir Alfa geldi ve kendine yavru verecek bir Omega aradığını söyledi, sonra da benim üstümden senin kokunu aldı ve bana seni sormaya başladı. Baban onunla eş olmanı ve sürünün başına geçmenizi istiyor. Gitmelisin. Buradan kaç ve kendi eşini bul. Seni buna zorlamak istemiyorum tatlım''

Şaşkına dönmüştüm. Ben daha bir cevap veremeden annem dolabıma koştu ve çantama eşyalar doldurmaya başladı. İçine kızgınlık dönemi ilaçlarımı ve ilk yardım çantası koymayı da ihmal etmedi. İhtiyacım olan her şey çantadaydı. Yataktan kalkıp ona doğru yürüdüm.

''Anne...'' Ben cümlemi tamamlayamadan elimi tuttu ve beni arka kapıya götürdü. 

''Anne neden böyle davranıyorsun? Benimle gelemez misin? Seni bırakmak istemiyorum'' dedim ağlamaya başlayarak. Annem bana sadece sarıldı ve sırtımı sıvazladı.

''Hayır tatlım, ben gelemem. Baban olmadan hayatta kalamam. Eşini bulmanın laneti budur, bu yüzden git ve mutlu bir şekilde yaşa. Elveda oğlum'' dedikten sonra beni ittiğinde ağlamam daha da kuvvetlendi.

''E-elveda anne. Geri geleceğim, yemin ederim!''

Bana gülümsedi ''İyi şanslar Felix'' sonra da üzerimde Luna sesini kullandı.

''Dönüş ve koş!'' Ben de tam olarak öyle yaptım. Luna sesi sürüdeki kurtların üstünde Alfa sesi etkisi bırakıyordu, bu yüzden emrine karşı gelemezdim. Beyaz kurduma dönüşüp çantamı ağzıma aldım ve koşabildiğim kadar hızlı koşmaya başladım. Koşarken gözüm ana okulunun bahçesindeki çocuklara takıldı, onları görünce yine ağlamaya başladım. Oradaki çocukları çok seviyordum ama şimdi buradan gitmem, hepsinden ayrılmam gerekiyordu.

Elveda çocuklar.

Bir mola vermeye ihtiyacım olana kadar ormanda koşmaya devam ettim. Hala babamın bana bunu yaptığına inanamıyordum. Gerçi eninde sonunda sürünün başına geçelim diye beni bir Alfa'yla eş etmek isteyeceğini hepimiz biliyorduk.

Benim hikayem böyle başladı.