DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS deel 2

Ik werd rond een uur of 1 wakker en stond ook meteen op. Het eerste wat ik doe is meteen de gordijnen open.

Ik houd van licht, van heel veel licht. Ik keek naar buiten en ik kreeg een vreemd gevoel in mijn buik.   

 Het is herfst en dat zijn de donkere dagen.
Je hoort vaak de ergste verhalen in de herfst. Je zou eens dan het nieuws moeten volgen. Ik ben ook van mening dat het weer een groot effect op ons heeft. Persoonlijk houd ik veel van winter. Maar Ik ben ook graag in de natuur.  

Ik keek naar buiten en ik zag de blaadjes vallen. Ik glimlachte……

Ook de bomen geven zich bloot. Bladeren waren voor bescherming. Af en toe moet je de tijd nemen om je ware aard te laten zien, als ik het maar een kleine periode……….

 

Ik liep naar de hal en ik zag nog post liggen. Ze liggen al dagen op het schoenenkastje.

Ik pakte de stapel en mijn oog viel meteen op de envelop van het Openbaar Ministerie.
Ik moest even slikken……….

Ik opende de brief……

kennisgeving vrijlating gedetineerde"

Ik wist dat deze dag ooit zou komen. Je weet dat het gaat komen, je bent er op voorbereid maar toch komt die spanning. IK moest weer even zuchtten. Ook hij zou ooit weer op vrije voeten lopen. 

Flashback………… 

Ik was veertien jaar en fietste van school naar huis. IK was al superlaat en was zo bang dat papa door het lint zou gaan. Ik moet voor 6 thuis zijn.  Maar mijn vriendinnen bleven even kletsen op het schoolplein en ik bleef ook gezellig daar staan. Ik keek op mijn horloge en het was bijna half 6.
Chips, ik stapte op de fiets en sjeesde naar huis.

Ik kwam uitgeput aan. Ik deed de voordeur op en smeet mijn tas op de grond. Gelukkig geen geschreeuwd. Saved…. IK hoorde geluiden in de woonkamer.” Ik ben thuis”, schreeuwde ik. "Sorry, ophouden door de meester” schreeuwde ik weer. Vreemd, Niemand gaf antwoord. Ik liep de woonkamer in zag papa op de bank liggen.  

Ik zuchtte……hij was weer ladderzat. Het deed mij altijd zo'n pijn om hem zo te zien. Het wordt een ruzie thuis en hij belooft altijd te stoppen. Het is zo vermoeiend onderhand, Nu ook al overdag.

Ik riep mijn broertje Adil daarna mijn moeder, maar ook zij gaven geen geluid.  

Nou ja zeg, iedereen is pleitos. Mijn oom zag ik binnenlopen van de tuin. Hij keek mij aan verward aan.  Zijn ogen waren rood. Ook lekker aan de drugs. Ik schudde met mijn hoofd. Zeker een jointje gerookt of Zo. 

Hij stond ineens voor mijn neus.   

Waar zijn mama en Adil? Vroeg ik. "Boodschappen doen", zei hij. "Ik heb ze niet gezien maar dat zei je papa, zei hij weer.

Ik zuchtte….. Ik ga naar boven. “Safi is goed” zei hij.
Hij bleef mij aankijken en ik kon zijn blik niet plaatsen. Een voese blik waar ik zelf misselijk van werd.
Is er iets?  Vroeg ik.

Nee, je bent een grote meid geworden” zei hij lachend. 

Ik wist niet of ik dit als compliment moest vinden dus glimlachte ik maar terug. Echt als ze van de kaart, zijn ze van de kaart. Moslims, laat mij niet lachen.