DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS deel 4

Ik parkeerde mijn auto en stapte uit voor mijn appartement. Ik zag Amir al geleund tegen de auto staan. Hij ziet er inderdaad niet verkeerd uit. Hij is lang, donker haar, getrimd en redelijk gespierd. Hij had een mooi gebit en hij had een charme over zich heen. "Dag schoonheid "zei hij. Hij gaf mij een kus op mijn wang. Yallah, stap in. "We gaan ergens een hapje eten", zei hij lief.  

"Amir ik ben moe en Ik  heb echt geen zin". Het is nog vroeg, zei ik.

"Doe niet zo flauw" zei hij. Ik kom helemaal van Breda om een beetje quality time met mijn vrouwtje te hebben en nu wil je mij bruut wegsturen". Hij keek mij heel zielig aan. Ik begon te lachen. 

Safi, Ik ga mij dan even omkleden" zei ik. Ik wilde weggaan en hij trok mij naar zich toe. Mag ik boven op je wachten? Vroeg hij en keek mij weer aan met zijn puppy ogen.

" Amir, je gaat met mij niet naar boven en dat weet je.

Hij zuchtte……..Wat is het probleem? Vroeg hij....
Ik ga niets doen” zei hij weer met een zucht. Sorry, maar ik doe dat NIET. "Jij mag wel bij mij komen" zei hij.

Ik weet het.” Je hebt mij de sleutels gegeven en heel lief dat je die vertrouwen hebt”, zei ik. Maar jij weet ook dat ik daar NIET ga komen, zei ik weer.

Hij begon nu ook te lachen. “Ik weet dat je niet komt, vandaar dat ik de sleutel gaf”.

Oh, zei ik. Wat wil je hiermee zeggen? Probeer je mijn wantrouwen op te wekken en mij te lokken naar je huis?

Hij lachte en beet op zijn onderlip.

"Ik kom je dan wel een keer verrassen hoor, zei ik lachend." Graag zei hij. “Het liefst in een lingeriesetje” of een tijgerpakje……….Ik werd knalrood.

Als je zo doorgaat, dan kun je nu meteen vertrekken zei ik op een serieuze toon.

Safi ik zeg niets meer. “Ga je snel omkleden en dan kunnen we gaan”, zei hij lachend. "En niet te lang wegblijven". 

IK rende naar boven en plukte van alles uit de kast. Uiteindelijk koos ik voor een skinny jeans en een kort oversized wollenvest. Ik deed mijn boots eronder en liet mijn haren loshangen.

Het was september en het werd al vrij koud. Ik pakte mijn lange wollen jas en een sjaal. In mijn tas stopte ik mijn portemonnee, sleutels en telefoon en deed daarna de deur dicht.  

Ik liep naar buiten en hij deed de portier voor mij open. "Ladies first", zei hij lachend. In de auto betrapte ik hem steeds naar mij kijken.

"Amir, ophouden" zei ik. Hij begon te lachen. Mag ik niet naar mijn vrouw kijken. Kijken mag toch? Zei hij plagend.

Je maakt mij onzeker zo, zei ik zacht. Lieverd, wollah, je bent een beauty, ik ben degene die steeds onzeker wordt………….

Hij wendde daarna gelukkig zijn blik.  

We reden naar het Marokkaans restaurant Chomicha in Eindhoven. Het was drie kwartier rijden maar ik vond het geen probleem. Meneer woont zelf in Breda maar wil altijd naar Eindhoven gaan.  

Het was lekker druk al. We waren al blij dat we een plek konden vinden. Gelukkig werd het drinken al snel gebracht.

Dat het door de week ook druk is, belooft wat zei ik. Het eten is goed hier, zei hij lachend.