DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 59

De tijd ging gelukkig snel. Het was druk en we hadden niet eens tijd op fatsoenlijk pauze te nemen. Het was iets voor elf en we konden eigenlijk de overdracht doen. Ik nam afscheid van Farida en ik liep richting mijn auto. Ik bedacht mij net dat nog langs mijn appartement moet voor de post.

Het was inmiddels al opgeleverd en weer bewoonbaar.

Het laatste waar ik zin had dat er nu daar onbepaalde rekeningen zouden liggen.  Ik besloot daar te gaan.  Ik reed daarnaartoe en het voelde heel raar. Ieder keer als in het appartement was moest ik weer aan die mannen denken. Ik kan mij die dag zo weer voor de geest halen.

Ik moest even zuchtten. Ik parkeerde de auto en pakte mijn post. Ik besloot ook om even boven te kijken. Ik liep heel voorzichtig naar binnen. 

Het was super opgeruimd en het voelde echt onbewoonbaar. Ergens miste ik het wel. Dit was mijn plekje altijd. Helemaal van mij.
Het rook ook helemaal nieuw. IK ben op de bank gaan zitten en keek even om mij heen. Ik opende de post en het waren allemaal formulieren van de verzekering. Ik moest ook van alles invullen. Ik snap ook dat de verzekering wil weten of ze iets kunnen verhalen.

Ik heb alles maar ingevuld en liet mij daarna even op de bank vallen. Ya ra bij wat moet ik nu gaan doen? ……..

Ik zuchtte en deed mijn ogen even dicht. Misschien moet ik Fikri toch de waarheid vertellen?. Ik weet het niet, doe ik er goed aan?
Of misschien toch beter de politie.

Ik bleef piekeren en nadenken totdat ik slaap viel. 

Ik schrok van een gebonk op de deur……Ik was helemaal verstijfd. Wie zou dit zijn? . Ik keek op de klok en het was half 1. Shit, ik ben in slaap gevallen. Ik liep voorzichtig naar de deur en ik hoorde Fikri roepen.

IK zuchtte........ Maria, maak open………Ik zuchtte weer en deed de deur open…. 

Hij liep naar binnen en keek mij aan. Waarom staat je telefoon uit? Schreeuwde hij.
"Shit", zei ik. Ik heb hem niet aangezet na het werk. Wat doe je hier?  Vroeg hij boos. "Safi, we hebben een meningsverschil en je neem de benen". "Heel gemakkelijk" zei hij boos. 

Ik liep naar binnen en hij liep achter mij aan. Hij trok aan mijn pols. " Je weet dat ik niets met Fatine heb of wil hebben", zei hij op een geïrriteerde toon.
"Je moet mij echt een keer gaan vertrouwen en je moet ook eindelijk gaan geloven dat Jij de enige voor mij bent", zei hij. "Ik wil niet voor niets trouwen".
Het is dan duidelijk voor jou, voor Fatine en voor mijn moeder, zei hij weer. 

Ik keek hem aan en schudde met mijn hoofd. 

Hij keek mij boos aan. "We gaan niet vluchten ieder keer als het moeilijk wordt"."Ik maakte mij ongerust". Je was weer weg, zei hij.

Fikri, je wist dat ik aan het werk was". "Het is pas 1 uur". Nou, zei hij. Je bent om 11 uur klaar toch?….

We zijn inmiddels twee uur verder en het is de NACHT, zei hij weer.

IK bleef hem aankijken. Ik had hier helemaal geen zin. Ik was moe en had genoeg aan mij hoofd.  

"Maria, ik praat tegen je" zei hij boos. "Fikri, ik ben hier gekomen omdat ik mijn post wilde controleren" zei ik.
Ik moest wat administratie doen en ik ben in slaap gevallen omdat ik zo moe ben", zei ik.