Maria is een jong Marokkaans meisje met een traumatisch verleden dat studeert voor psychologe..
ze werkt als verpleegkundige om haar studie te bekostigen....
Ze ontmoet dan de vlotte Fikri....
Ze vallen stiekem als een blok voor elkaar....
ze ver...
Lieverd rustig blijven, zei hij op een zachte toon. "Als je wil dat ik kalm blijf, verdwijn je uit mijn gezicht" siste ik.
Hij bleef mij aankijken en de tranen gleden over mijn gezicht. Ga, schreeuwde ik.
Hij schraapte zijn keel en bleef mij aankijken...
Hij wilde mij vasthouden. NEEEE, waag het niet…….uit mijn ogen. Het spijt mij, zei hij. "Wollah, dit was niet mijn intentie"."Ik wilde je alleen helpen".
"Door mij voor het blok te zetten", zei ik boos............."ga alsjeblieft", zei ik............ Hij slikte en liep daarna snel weg. hij draaide zich om....Ga, schreeuwde ik...
Hoe kon hij?....
IK ben op het bed gaan zitten en de tranen kon ik niet meer stoppen.
Klootzak, hoe kan hij dit doen? Waarom moet hij er zoveel druk opzetten?. Ik sloot mijn ogen en probeerde te kalmeren.
Niet veel later liep Farida de kamer in." Lieverd", zei ze zacht.
IK keek haar aan en veegde mijn tranen. Is alles oké? Vroeg ze. "Wat denk je" zei ik sarcastisch. Ze keek mij aan en moest even slikken.
Ze ging naast mij zitten en zei niets.
"Sorry" zei ik." Hij nodigt iedereen uit met wie ik blijkbaar iets uit moet praten". "Hij wil f*ing een psychologische sessie hier in huis houden" zei ik op een boze toon.
Lieverd, dat was zijn intentie niet." Hij dacht juist dat hij het makkelijk voor je ging maken als hij ze thuis uitnodigt", zei ze met een zucht. "Zo hoef je zelf die stap niet te nemen", zei ze weer.
Ik keek haar. Farida, lieverd." Zoiets moet je bespreken" zei ik, met een zucht. :"Dit kan hij niet zo van mij verwachten"". "Hij weet hoe gevoelig dit is". "We moeten nog bijkomen van de situatie met zijn familie en nu weer dit?
"Maria lieverd, ik weet dat jij heel sterk bent",zei ze. "En dat weet jij ook". "Ga die gesprekken aan. "Praat met je schoonmoeder en je vader".
"Ze zijn er nu toch". Als het niet gaat, dan ga je met mij mee, zei ze lachend. Zullen we dat zo afspreken?
Ik zuchtte......" IK ben niet eens voorbereid op deze gesprekken" zei ik met een gebroken stem...:. Beter toch", zei ze. Jij hoeft niet de psycholoog uit te hangen en de juiste vragen of antoorden te hebben.
" Jij hoeft hen alleen maar aan te horen". "En als je het niet wilt, sta ze even te woord en dan kan iedereen gaan".
Lieverd, doe het en dan ben je er ook van af....niemand die iets van je verwacht....zeg g wat je voelt en dan is het klaar....
Ze gaf mij een knuffel en ik moest diep in en uit ademen. Ik stond op en ging mijn gezicht even wassen.
Ik deed lichtelijk mijn make-up opnieuw op. IK liep mijn slaapkamer in ik zag Nabila en mijn schoonmoeder ook binnen staan.
Ik schraapte mijn keel...
Farida keek mij aan en glimlachte. Ik ben even beneden bij Loubna zitten.
Mijn schoonmoeder ging even op het bed zitten.
IK slikte en ik wist eigenlijk nu niet wat ik moest doen en wat van mij verwacht werd. Nabila keek mij aan. Het spijt ons dat we je zo overvallen. Maar Mijn moeder wil je heel graag spreken. Sinds de dag dat Zakia in het huis belandde eigenlijk.
Ik keek mijn schoonmoeder aan. Benti kom even zitten. Mijn verstand zei eigenlijk weglopen maar mijn hart wilde haar toch aanhoren. Het was heel dubbel voor mij.
Ik ben maar even naast mijn schoonmoeder gaan zitten. Ze keek mij aan en ik zacht dat ogen vochtig werden. "Semhili benti", zei ze met een verdrietige hese stem. Ik zat fout. "IK heb je zo fout behandeld",zei ze.
" Ik hoop dat jij en Allah mij kunnen vergeven."Benti, IK was blind" zei ze.
" Ik luisterde naar anderen maar ik had naar mijn zoon moeten luisteren" zei ze. Ze pakte mijn had vast.
"Jij bent een goed persoon"rabi y hafdek. Jij hebt mijn zoon opgevangen en ondanks alles ben je nooit tegen in mij gegaan". Ze trok mij naar zich toe en omhelsde mij inning.
Ze begon te huilen en ik trok het ook even niet………. het deed mij zo'n pijn haar zo te horen huilen...mijn moeder ging even door mijn gedachten...en ik bleef ook huilen....
Benti semhili, ik was fout" zei ze snikkend. Zo fout." Ik heb je pijn gedaan en daar heb ik zoveel spijt van". "Semhili" zei ze weer snikkend.
Ik bleef maar huilen. Ik weet niet wat het is maar ergens verlangde ik gewoon een goedkeuring van een moeder.
IK bleef snikken.
“Mama” hoorde ik Nabila zeggen. Je weet dat haar vader hier beneden is en dat ze nog met hem moet praten. Je moet haar nu al niet verdrietig maken. Haar moeder liet los en zette een glimlach op. " Semhili benti. "Het zou een eer zijn als ik een dochter als jij mag verwelkomen" zei ze weer. Ik weet nu dat Fikri bij jou in goede handen is.
Ik moest even slikken, ik kon niets zeggen……Ze stond op. “We gaan naar beneden”, zei ze zacht. Ik knikte en zei niets…………..
IK ben even op het bed gaan liggen. Alles ging even door mijn hoofd....
IK hoorde de stem van Adil en keek op. Hoi zus, we maken het moeilijk voor je, zei hij lief. Hij ging naast mij zitten…… Ik voelde zijn blik mijn ziel doorboren...even zag ik het kleine jongetje.... Een tedere zachte blik...
"Ik hoop zo dat je even met papa wilt praten" zei hij op een zachte toon. Één gesprek en meer niet.
Ik keek hem aan, en slikte weer.... Op dit moment wist Ik niet eens wat ik moest voelen, laat staan denken of zeggen....Ik was gewoon even stil
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
