Maria is een jong Marokkaans meisje met een traumatisch verleden dat studeert voor psychologe..
ze werkt als verpleegkundige om haar studie te bekostigen....
Ze ontmoet dan de vlotte Fikri....
Ze vallen stiekem als een blok voor elkaar....
ze ver...
Ik ben gaan douchen bij haar en kleedde om in haar pyjama. Ze zette snel koffie voor ons beide neer en ik liet mij even op de bank vallen. Maria, zei ze. Ben je niet een beetje hard voor Amir? Zei ze op een geïrriteerde toon.
Ik keek haar vol ongeloof aan. " Hij heeft een fout gemaakt en hij heeft zijn excuus aangeboden", zei ze boos.
Meen je dit? Aan wiens kant sta je? Vroeg ik boos. Hij is vreemdgegaan, daar heeft hij voor gekozen.
Wat verwacht je? Zei ze. Hij moet toch ook zijn trekken komen. "Jij wilt de eeuwige maagd uithangen"…….
Maria, volgens mij zoek je gewoon een reden om met hem te breken". "Zeg dat het hem dan", zei ze boos. Dat heb ik ook gedaan, schreeuwde ik. Je weet niet wie hij is zie ik boos. Ik weet niet met wie ik te maken heb, zei ik. Ze keek mij aan. Dat weet je heel goed. "Een lieve knappe en zorgzame jongen met veel geld", zei ze
Ik keek haar aan en kon mijn oren niet geloven. Ze meent dit gewoon. Ze staat gewoon aan zijn kant. Of ik ben gek aan het worden of de wereld om mij heen. Mannen mogen in de nieuwe wereld gewoon vreemdgaan. Vrouwen vinden het oké zolang hij maar knap en geld heeft.
Ik zuchtte en keek haar aan……. los van het feit dat hij vreemd is gegaan, Zijn ouders hebben een andere meid om de hand gevraagd.
Denk je nou echt dat ze bij mij komen?. Ik heb niet eens ouders waar ze mij om de hand kunnen komen vragen. In hun ogen zal ik meer een meisje van de straat zijn dan die Ines.
Ik kreeg een brok in mijn keel maar ik wilde mezelf niet laten kennen. Zelf de enige vriendin die ik heb, kiest partij voor een ander. Dit deed mij behoorlijk pijn maar ik wilde er niets over zeggen.
Ze keek mij aan en zei gelukkig verder niets. Ik stond op zonder een woord te zeggen en ben daarna gaan slapen. Het liefst was ik nu gewoon naar huis gegaan maar dat kwam dan weer zo raar over.
De volgende ochtend was ik ook vroeg wakker. Ik had ook niet lekker geslapen. Ik zag dat ze nog sliep. Ik ben opgestaan zonder niet eens mijn tanden te poesten heb ik mijn kleding aangedaan. Ik ben daarna snel naar huis gegaan.
Ik parkeerde mijn auto en ging snel naar binnen. IK sprong onder de douche en kleedde mij om in een huispak. Ik ben daarna mijn koffie gaan zetten. Ik zette mijn telefoon aan en ik zag wel dertig berichten van Amir. Voordat ik mijn berichten kon lezen ging mijn telefoon. Ik zag dat Esmae belde.
Hoi, zei ze." Ik bel toch niet te vroeg" zei ze lachend. Nee, zeker niet. Kunnen we straks even afspreken, zei ze. Ik wil graag iets met je bespreken. Is er iets, zei ik. "Je klinkt zo ernstig" Ze begon te lachen.
" Niet zo ernstig maar ik moet even met iemand praten". "Is goed" zei ik. Kom anders naar mij. "Ik zal je het adres voor de zekerheid appen". Ik zie je over een uurtje zei ze en ze hing op.
IK vroeg mij af wat ze met mij wilde bespreken. We praten vaak maar we zijn niet echt vriendinnen. Niet zoals ik en Samira. Ze maakt mij behoorlijk nieuwsgierig. Ik ben daarna snel even gaan stofzuigen alles weer recht te zetten. Ik hoorde de bel gaan en ik deed open zonder te vragen wie er stond. Boven werd weer geklopt. Ik deed open en Amir stond voor mijn neus.
Wat doe je hier? Vroeg ik. Mag ik binnenkomen? Vroeg hij. Nee, je weet dat ik geen mannen in mijn huis laat.
Hij duwde mij naar binnen en stond in de hal. Hij deed de deur dicht en duwde mij praktisch naar binnen.
“We gaan even praten” zei hij.
Ik liep de woonkamer in keek hem daarna aan." Wat wil je zeggen" zei ik. Hij keek mij aan zuchtte.
"Het spijt mij". Ik had het niet moeten doen. “Het was mijn fout”, zei hij.
Maar ik ga NIET met haar trouwen en wij gaan NIET uit elkaar." Je betekent veel voor mij. Je hoort bij mij, zei hij. Hoe zie je het dan voor je? Vroeg ik.
Komen je ouders mij nu om de hand vragen? Gaan we trouwen? Zo ja, Wanneer? Zei ik sarcastisch.
Hij wendde zijn blik.
Hij wist niet wat hij moest zeggen. Dat ging niet gebebeuren. Zijn ouders gaan niet komen. Hij bleef even op en neer lopen.
Juist ja, zei ik. "Dat gaat niet gebeuren want je ouders zijn erop tegen al weet ik niet eens of ze van mijn bestaan afweten.” Ik heb het vermoeden van niet”, zei ik kattig.
"Dus Amir, daar is de deur en verdwijn uit mijn leven". ER ZIJN GENOEG VISSEN IN DE ZEE, zei ik. IK wees naar de deur en keek hem boos aan.
Hij keek mij woedend aan. Zijn blik doorboorde mij……….Voordat ik nog iets kon zeggen greep naar mijn hals en duwde mij tegen de muur." IK HEB GEZEGD DAT WIJ NIET UIT ELKAAR GAAN!!!! Schreeuwde hij....
Ik hapte naar ademen en probeerde zijn hand weg te halen……
"Je weet niet met wie je te maken hebt" , schreeuwde hij…….Als je met een ander gaat, maak ik je kapot, schreeuwde hij weer…….Laat mij los haperde ik…..IK bleef naar lucht happen…….De bel ging en hij liet gelukkig los. Sorry lieverd, zei hij nu kalm…….
"Donder op" schreeuwde ik…….Ik WEET HEEL GOED WAAR IK MEE TE MAKEN HEB, Psycho, schreeuwde ik. Je moet je laten behandelen. BORDERLINE, schreeuwde ik in zijn gezicht, zo noemen ze dat.
"Als jij nog een keer denkt mij zo te behandelen dan heb je het mis". Schemata dat je bent, schreeuwde ik.
Ik liep naar de deur, keek hem woest aan en deed de deur open voor Asmae……
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
