DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS deel 13

Ik pakte mijn telefoon en zette deze uit. Het laatste waar ik nu nog zin in had is dat ik nog gebeld zou worden. Ik reed meyeen door naar Esmae.

IK had ook helemaal geen zin dat hij nog langs mijn deur kwam. Of zij. Hoe kon ze? . Zij probeerde mij te overtuigen om bij hem te blijven.

Zij is knettergek. Hoezo hypocriet? Die twee verdienen elkaar. Ik had nu weer met Ines te doen. Waarom weet ik niet. Zij weet ook dat hij vreemdgaat en wil alsnog verder gaan met hem.

Deze wereld is gewoon fucked up. Jeetje, wie is nog te vertrouwen.  

IK was gelukkig binnen een half uur in Tilburg. Ik had de sleutels en kon meteen naar binnen. Esmae lag nog op de bank. 

 Ze hoorde mij binnenkomen en draaide met haar hoofd. Ze keek even naar de klok.  Ben je niet te vroeg?  Vroeg ze half slaperig.  

IK moest even diep ademhalen en ging tegenover haar op de bank zitten." Ik was eerder klaar en ik ben even naar Amir gegaan", zei ik.

Ze keek mij geschrokken aan en ging meteen rechtop zitten. Ben je gek of zo, zo laat.
"Je zegt zelf dat je niet eens weet waar hij toe in staat is" zei ze met een zucht.....  

Ik wreef over mijn gezicht. Maak je geen zorgen, het is klaar. "Ik heb hem thuis betrapt met Samira" zei ik. Ze keek mij verward aan.

Wat bedoel je? Vroeg ze. Ik slikte en moest weer diep ademhalen....

Heel het beeld kwam naar voren..."Nou ze waren flink bezig" zei ik. Op de bank, niet een s in bed"

Ga weg, zei ze geschrokken. "Yep, hij heeft het heel gemakkelijk nu gemaakt".  

Ik moest weer zuchten. het is gewoon pijnlijker dan ik dacht...

Ze stond op eng ging naast mij zitten. Ze deed haar arm om mijn schouder. Gaat het? Vroeg ze.

I Wreef even over mijn gezicht....

Ik keek haar en de tranen stoomden over mijn wangen.

Weet je Esmae, wat pijn doet is dat hij ook met mijn vriendin ging". Ik wist dat ik niet verder met hem zou gaan maar het is behoorlijk pijnlijk".
Mijn vriendin, zei ik weer....

Lieverd, je bent ook maar een mens. "Het zou raar zijn als dit je niets doet"
Ze gaf mij daarna een knuffel.
 

We zaten zo een tijdje stil. Zij wist meskiena ook niet wat ze nog moest zeggen. Ik ook niet.
Ik weet alleen dat ik nu ergens opnieuw moet beginnen. Ik ken hem onderhand en hij laat het niet bij. Hij gaat het proberen.  

Hoe ga je nu verder? Vroeg ze. Het is net of ze mijn gedachten kon lezen.

Ik stond op en liep even op en neer... "Ik moet daar verhuizen. Ik heb geen zin dat ieder keer voor mijn neus staat". Ik heb het gevoel dat hij mij niet met rust gaat laten. "Hij is echt iemand die met het idee leeft dat iedereen hem uiteindelijk vergeeft voor zijn fouten en dat hij kan krijgen wat hij wil".

"IK moet daar gewoon weg" . En niet omdat ik bang ben, maar om tijd voor HEM te creëren om te beseffen dat het klaar is" zei Ik...  

Ze keek mij aan en zuchtte. Ik weet wat je bedoelt.
"Ik heb ook zo'n ex gehad" zei ze.

Weet je Maria, je kan voor de komende 5 maanden bij mij wonen. Mark is nog vijf maanden weg. "Je kan dan even oriënteren en goed nadenken wat je wilt.