Maria is een jong Marokkaans meisje met een traumatisch verleden dat studeert voor psychologe..
ze werkt als verpleegkundige om haar studie te bekostigen....
Ze ontmoet dan de vlotte Fikri....
Ze vallen stiekem als een blok voor elkaar....
ze ver...
Ik herkende mijn Oom Jaouad en ik rende op hem af. Ik rende en stopte voor zijn neus.
Ik hijgde en Ik keek hem woest aan. Papa keek mij geschrokken aan.
"Maria, ben jij het benti". Hij leek niet te twijfelen. Hij herkende mij. Ik ben het!!!!, schreeuwde ik. Ik keek weer naar mijn oom.
Hij was helemaal verstijfd en kon niets uitbrengen. Ik vloog op zijn hals. Wat doe jij hier, wat doe je bij mijn vader? Schreeuwde ik. IK voelde dat iemand aan mij trok.
"Klootzak" schreeuwde ik, moordenaar. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik was woest. Ik bleef op zijn borstkas slaan.......
Klootzak, schreeuwde ik..............
Mijn vader bleef mij verstijfd aankijken. "Benti, rustig"." Je oom is hier met een reden",zei hij kalm.
Welke reden? Schreeuwde ik. Hoe kun je? Hij heeft je vrouw vermoord" schreeuwde ik weer. IK schudde met mijn hoofd…Hoe kun je nog met hem praten"……..
Ik probeerde mij los te maken van Fikri maar hield mij stevig vast. : Maria rustig", zei hij.
Kalm………"alsjeblief, blijf kalm" zei hij op een rustige toon……Wat kalm!!!!!, schreeuwde ik naar Fikri. Hij heeft mijn moeder vermoord en nu staat hij hier bij mijn vader……Snap jij het????? Ik begon te huilen………
Ik keek weer naar mijn oom…
"Jij hebt mij mijn moeder ontnomen, zei" ik huilend……. Ga weg!!!!!Ik Bleef schreeuwen en schelden…….
Adil rende ook al naar buiten De buren stonden om ons heen…
Mijn oom deed een stap achteruit en bleef mij even aankijken. De tranen stroomde over zijn wangen.
Hij deed een stap achteruit en liep daarna weg……..Fikri hield mij vast en mijn vader keek mij aan.
Adil stond bij papa." Benti, kom naar binnen, zei hij smekend.." Laat je mij uitleggen", zei hij.
Ik keek hem woest aan. "Wat wil je uitleggen", schreeuwde ik. “Dat je hem vergeven hebt”. Dat hij weer in jullie leven is." Nee, benti, dat is het niet"…."laten we naar binnen gaan en rustig praten", zei hij.
" Ik heb je zo veel te zeggen". Ik hoorde het verdriet in zijn stem. " Ik heb je gemist", zei hij. De tranen stoomden nu over zijn wangen……."Het spijt mij zo, meisje". "Wollah als ik de tijd terug kon draaien".
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je moeder denk en wat ik jullie heb aangedaan", zei hij snikkend……..De tranen stoomden ook over mijn wangen.
IK schudde met mijn hoofd…………Ik wist het niet meer. Fikri liet mij voorzichtig los. De buren waren weer weggelopen.
Adil liep op mij af. "Maria ga naar huis", zei hij zacht. "We zijn nu allemaal overstuur". "Ik bel je morgen", zei hij lief.
Hij pakt mijn vader bij zijn schouder en ze liepen terug. Ik keek hen na en ik zag twee kinderen en een vrouw bij de deur staan……Ik trok het niet mee. Ik begon te huilen. "Hij heeft gewoon een nieuw gezin" zei ik. Het doet hem niets meer.
“Nee” zei Fikri. Hij heeft een nieuwe kans gekregen en hij wil het beste van maken. Hij trok mij naar zich toe en we liepen terug naar de auto. "Het doet hem heel veel". "Hij houdt heel van je", zei hij zacht.
In de auto zei ik niets meer. Ook Fikri wist niet wat te zeggen. Ik deed mijn ogen dicht en probeerde mij gewoon voor alles en iedereen af te sluiten.
Mijn vader heeft een nieuw gezin, heet zijn broertje vergeven en zijn een hechter familie. Iedereen leeft lang en gelukkig. Ik ben de debiel die nog de moeite wilde nemen om mijn vader nog te bezoeken.
Ik slikte weer en staarde voor mij uit. Ik kon ook niet meer huilen. Ik wilde ook niet meer huilen. Ik wilde gewoon alles vergeten. Ik bleef mijn ogen gesloten houden en moest steeds diep ademhalen.
Ik voelde Fikri mijn hand vastpakken. Hij zei verder niets.
Thuis aangekomen ging ik meteen naar boven.
Ik heb Nabila niet eens gegroet. Ik liet mij op het bed vallen en niet veel later hoorde ik Fikri naar binnen lopen. Hij bleef mij aan kijken. Hoe gaat het? Vroeg hij. Perfect, zei ik. Je hebt het gezien……..
Hij wilde iets zeggen en mijn telefoon ging. Ik zag dat Adil belde. Ik zuchtte en keek Fikri aan. "Neem op" zei hij. "Hij kan er niets aandoen". IK bleef hem aankijken en Fikri pakte de telefoon af.
Hallo Adil, zei hij. "Het gaat goed, maak je geen zorgen hoorde ik Firki zeggen. Ik hoorde Adil van alles door de telefoon zeggen maar ik kon het niet verstaan. Ik kon het ook niet volgen. Fikri zuchtte…Is goed, ik praat wel met haar, zei hij. "Tot morgen inchaallah" zei Fikri en hing daarna op.
Fikri ging naast mij zitten en legde mijn telefoon even weg. "Je vader maakt zich zorgen"." Hij wil heel graag met je praten". Nou zeg tegen hem, dat hij moet oppassen, want Nada kan ook gevaar lopen, zei ik giftig.
Fikri zuchtte…Je oom was die dag stoned. "Niet dat ik iets wil goedpraten". "Adil zegt dat hij heel veel spijt heeft". Zoveel, dat hij dit jaar twee keer een zelfdoding heeft geprobeerd. "Je vader praat af en toe met hem omdat hoe het went of keert, broers zijn." Ze hebben dezelfde moeder", zei hij." Je oma gaat er ten onder", zei hij.
Ik slikte en zei niets." Dit is heel moeilijk voor je vader", zei hij. "Ik zeg niet dat dit niet heftig is of dat je iemand moet vergeven", zei hij weer. "Maar praat met je vader". Ik weet hoe pijnlijk het voor je is dat je je moeder niet meer hebt.
"Je hebt nog een vader en die geeft echt heel veel om je".
"Ik hoef een psycholoog niet te vertellen hoe gevoelens als frustraties en onmacht zijn", zei hij. Ik bleef naar beneden kijken en zei niets meer.
"Ik had niet moeten gaan" zei ik.
Wat er gebeurd is, kan niemand mee terugdraaien. "Maar je hebt sinds vandaag weer je broertje in je leven", zei hij weer. "Focus daarop". Hij stond op en gaf mij een kus op mijn hoofd. Ik laat je even alleen. Ik ben beneden. Als er iets, roep dan, zei hij lief.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
