Maria is een jong Marokkaans meisje met een traumatisch verleden dat studeert voor psychologe..
ze werkt als verpleegkundige om haar studie te bekostigen....
Ze ontmoet dan de vlotte Fikri....
Ze vallen stiekem als een blok voor elkaar....
ze ver...
Waar ga jij naar toe? Vroeg hij. Ik slikte en zei even niets. Waar ga je naar toe? Vroeg hij nu boos.
"IK ga weg". "Jij gaat naar nergens naar toe". Jij gaat nu naar binnen en je vertelt mij wat er gebeurd is" zei hij op een harde toon.
Ik bleef staan maar hij keek mij echt woest aan. Ik had hem nooit zo gezien." Naar binnen", zei hij.
Waarom ben je niet bij Ghalid? Vroeg ik. Hij keek mij aan. "Ik was bij Ghalid maar Nabila belde met de mededeling dat mijn moeder mijn vrouw de deur heeft uitgewezen" zei hij op een harde toon.
"Ik ben meteen hiernaartoe gekomen om dat ik weet dat jij de benen neemt". Zo goed ken ik je inmiddels.
Je loopt nu naar binnen en je vertelt mij wat er gebeurd is. "Je weet het verhaal toch al" zei ik boos.
Mijn moeder heeft jou weggestuurd. Waarom? Vroeg hij. Jij weet heel goed waarom zei ik nu boos.
Hij keek mij aan en greep mij arm. Dit is geen raadspelletje. Waarom heeft ze je weggestuurd? Vroeg hij weer.
Ik trok mijn arm los van zijn greep. Omdat JIJ je bek niet kon houden" zei ik boos.
Wat? ja wat, dat is het. Vertrouwen, dat is nu ver te zoeken." Daarom wil ik weg" Siste ik in zijn gezicht.
Waar heb je het over? Vore hij boos. En duidelijk graag. Nou meneer, jouw moeder heeft mij weggestuurd omdat ze zegt dat ik mijn oom gen**kt hebt. " En ik ben de reden dat hij mij mijn moeder heeft vermoord".
Wat!!! Zegt hij. Hoe komt ze daar nou bij jij?. Jij mag het mij vertellen. Jij bent de enige in mijn leven die ik het ooit verteld heb.
" Zelfs mijn vriendinnen weten dit niet". En de enige die in die kamer was. Was mijn oom, ik en mijn moeder." Nou, zeg het maar" zei ik boos.
Hij keek mij geschokt aan." Ik heb niets verteld". "Nou dat is moeilijk te geloven". "IK heb niets gezegd", schreeuwde hij in mijn gezicht.
Ik zuchtte…zijn we klaar?. Ik wil gaan. Safi je geeft op. Opgeven, hoor ik je goed. " Ik neem je in vertrouwen en je beschaamt en bovendien het is je moeder! Hoezo mijn moeder……
.Ik ga niet tussen jou en je moeder in staan. Mijn moeder boeit mij nu even niet. Ja klopt zei ik. Nu even niet. Dat blijft niet zo. "Bloed zal nooit water worden"……..Dus laat mij gaan.
Hij keek mij vol ongeloof." Zo veel waard ben ik voor je". Een ruzie met je moeder en je neemt de benen". "Je gaat niet voor ons vechten".
Vechten"""" zei ik. Als het een andere vrouw was, had ik gevochten.
Ik ga niet tegen je moeder vechten………En weet je waarom. Ooit gaat het je raken….Het is je moeder. Ik wil niet de veroorzaker zijn van je breuk.
Hij probeerde mij weer vast te houden. Lieverd, mijn moeder boeit ij echt niet. Mij wel zei ik. Ik zou een moord plegen om mijn moeder terug te krijgen.
" Jij gaat niet omwille van mij je moeder verliezen". Nooit, dat wil ik niet.
"Nou sorry" zei hij boos. "Ik zit er anders in". En ik geef je niet op.
" Mijn moeder ziet mij liever trouwen met iemand die wil dat ik met haar breek en degene die mij pusht om band met haar te behouden stuurde ze weg" . Nou de omgekeerde wereld, zei hij kwaad.
Ik wilde weggaan maar hij trok mij naar zich toe. Jij gaat nergens naar toe. Ik ga weg, ik heb mijn rust nodig. Ik moet maandag weer werken. Ik heb genoeg hoofdpijn.
Hij zuchtte en probeerde kalm te blijven... Maria, schat ik laat je niet gaan. Waar wil je gaan?. Naar Esmae, die is zwanger en haar man." Je huis is nog een puinhoop". Farida woont nog thuis. Wat wil je in een hotel gaan zitten. Waar wil je naar toe op dit tijdstip. Jij blijft hier en ik ga weg. Safi, jij je zin. "Je gaat mij niet zien". Ik ga weg, ik ga deze rotzooi opruimen.
Klote tering zooi....het kan nooit goed gaan, zei hij op een boze toon.
IK zuchtte en keek hem aan. Ik zag een verdrietige blik in zijn ogen. Ik zag ook wat onmacht... Ik wedde snel mijn blik.
Ik wilde van hem weglopen maar hij trok mij stevig naar zich toe. Ik hoorde hem zwaar ademen. Breek mij niet zei hij zacht. Ik wilde iets zegge maar we hoorde de deurbel.
Hij liet mij los. Dit is Nabila, ze blijft hier met jou. Waarom? Vroeg ik. Ik ken jou. Zodra ik weg ben neem jij de benen. Ik geef je de ruimte en jij geeft mij tijd.
Hij liep richting de deur en opende voor Nabila. Ze keek naar de koffer. Je had gelijk broer, ze ging zeker weg, zei ze lachend. Ik ken mij vrouw heel goed zei hij. Ik zag haar binnenwandelen met een tas.
Hij keek mij aan en schraapte zijn keel. Ghalid wacht. Ik moet die trut uit mijn huis werken. Ik keek hem aan en begreep het niet.
Ga zei Nabila, ik leg het haar wel uit. Mama is nog steeds hysterisch. Ga pas morgen, zei ze.
Zeker je nu Fatine wegstuurt, zei ze lachend. Hij keek mij weer aan en dan weer naar de koffer. Hij keek mij aan. JIJ GAAT NERGENS NAAR TOE, begrepen!!!. Hij liep daarna weg.
IK keek Nabila aan.
Wat is er met Fatine?. Nou zei ze. "Ze gaat vreemd". Ik zag haar zoenen met een gast en ik heb een foto gemaakt en naar Fakhir gestuurd.
Ik keek haar aan en zag ren ondeugende blik in haar ogen....
Ik keek haar vol ongeloof aan. Dit meen je niet? Vroeg ik verbaasd.
Kijk" zei ze en liet de foto zien. Nee, zei ik. "Dit kan niet. Wat bedoel je? Vroeg ze. Dat is Amir. Wie is Amir? Vroeg Nabil. Amir El Baroudi is mijn EX ....
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
