DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 16

Hij kwam weer bij ons aan tafel zitten en niet viel later schoven zijn vrienden Ghalid en Salim ook aan tafel. Het was megagezellig. De mannen konden moppen vertellen dat ik buikpijn kreeg van het lachen. 

Heb je nog broers of zussen? Vroeg hij aan mij.

Ik keek hem aan en zei even niets. Hij keek mij lachend aan." Je wilt het mysterieze type blijven, zei hij.

Nou dame, ik heb twee zussen. Mijn vader allah y rahmoe is overleden en mijn moeder zal van je houden, zei hij lachend.

Ik keek hem aan en glimlachte….

Wat doe je voor werk zei ik snel. Ik wilde het gewoon niet over families hebben.  

Fikri vertelde ook dat hij Civiele techniek heeft gestudeerd en dat hij projectleider en ontwerper is bij een bouwbedrijf. Ik wilde iets zeggen maar hij was mij voor. Hij keek mij heel doordringend aan." Laten we het niet over het werk houden", zei hij. "Mijn werk zal echt niet interessant in je oren klinken maar ik doe het werk graag" zei hij lachend.  

Nee, echt zei ik. "Ik vind het wel interessant". Hij begon te lachen. Nou dat klonk heel overtuigend zei hij lachend. 

"IK vertel je alles in detail als we samen op date gaan". Iedereen keek mij aan en ik werd rood. Ghalid gaf mij voorzichtig een vuist in mijn arm.

Echt Maria, deze gast tegenover je is echt oké, zie hij lachend.  "Wollah je gaat geen spijt krijgen" zei hij lachend en keek naar Farida. 

Nou, zei Farida. We watch en see, maar we oordelen niet te snel. 

Humor werd weer opgevoerd en de moppen werden serieuzer. Er werden ook serieuze politieke gesprekken gevoerd. Het was hilarisch als ze het niet met elkaar eens waren. Maar je kon echt zien dat ze een goede band hebben. Ik begreep van Ghalid dat hij Fikri al vanaf de kleuterklas kent. Wat wij dus BFF noemen.
 

 Ondanks dat het echt gezellig was, wilde ik niet te laat maken.

"Ik moet morgen vroeg op moet staan". IK moet binnen 5 maanden klaar zijn met mijn studie. "Maar ben iemand die graag op tijd begint" zei ik

"Je bent echt een spoiler" zei Fikri, we kwamen net opgang. De politiek en de moppen hebben we gehad, en nu zouden we met de serieuze gesprekken beginnen zie hij lachend.
Nou dan ga ik snel weg. 

IK keek Farida aan." Lieverd, we moeten echt gaan". Ik moet morgen vroeg op. Ik stond op en hij stond ook meteen op. Hij keek mij heel lief aan.

" Je gaat mij toch niet vertellen dat je mij je nummer niet gaat geven".
Nee, ik geef je het nummer. Hij pakte het nummer en wilde het noteren maar hij werd gebeld.

Hoe bedoel je buiten? Vroeg hij. Hij keek daar naar Salim en Ghalid. Wacht hier zei hij tegen mij.  Jongens Mehdi staat met jongens buien zei hij. Hoe bedoel je vroeg Ghalid.

Precies zoals ik het zeg, zei Fikri. Ze stonden op en liepen naar buiten. Ik bleef hen aan kijken en ben even weer gaan zitten.  

Ik keek Farida aan. Wat zou er aan de hand zijn?  Vroeg ik. Ik weet het niet. Maar het klinkt niet goed zei Farida.  We stonden op en liepen naar de bar. Ik betaalde alvast de tafel. Ik wis niet of zij nog terug zouden komen.

Ineens hoorden we geschreeuw buiten. Ik keek Farida en we renden met de rest van de gasten naar buiten. Er was een gevecht buiten. Ik keek rond in de menigte maar ik kon het niet echt volgen.

Ik  was helemaal verstijfd. Firkri was aan het inslaan op iemand en de jongens trokken hem weg. Andere jongens waren ook in gevecht.  

Ik zag mensen de telefoon pakken.

" We moeten weg " schreeuwde Samir. Ik keek of ik Fikri nog kon zien en hij was denk ik weg. Ik zag hem niet meer.
Farida keek mij aan. "Laten we gaan" zei ze op een harde toon. "Ik wil vanavond niet in een cel belanden".  Ik knikte alleen maar…Ik kon niets zeggen.

 

Ze trok mij aan mijn arm en we renden praktisch naar de parkeerplaats. Niet veel later hoorden de wee een politieauto aanrijden.

Farida startte de auto en we reden snel weg.
Zo dat was een afsluiting van de avond zei ze met een zucht.
Ik keek haar en zei even niets. 

Maria, je bent er stil van of niet? Zei ze.
"Het moet nog even binnendringen" zei ik. Wat zou er aan de hand zijn? Vroeg ik. Ik zou het niet weten meid, maar slecht nieuws. Hij gaat je wel bellen en dan horen we het.

Ik keek haar weer aan. Ik denk het niet. Hij heeft mijn nummer niet en ik niet die van hem.

Ze zuchtte……hele avond heb jullie tegenover elkaar gezeten. Jullie vinden elkaar leuk. Ze keek mij aan. Je hoeft het niet te ontkennen. Dat zag iedereen. En dan geef je je nummer niet? Vroeg ze.

Ik keek voor mij uit en moest even diep ademhalen. The story of my life.”, zei ik.  De eerste keer is het pech en de twee keer mijn schuld”.  

Farida knikte en zei verder even niets.  

Ik was onderweg toch wat stil. Ik had spijt dat ik niet meteen mijn nummer had gegeven of anders die van hem niet gevraagd. Maar misschien was het een waarschuwing. Misschien is hij niet wat ik denk dat hij is. Je gaat toch niet zomaar vechten. Maar alleen bij het denken aan hem kreeg ik het warm. Hij had iets. Een aantrekkingskracht wat ik nooit eerder bij iemand heb gehad.  

Ze zette mij af en ik stapte uit. Maria riep ze. Alles is Mektab. Als jullie voor elkaar bestemd zijn, zullen je elkaar wel weer vinden" zei ze lief.  We gaan het zien zei ik en zwaaide naar haar. 

We waren inmiddels 6 maanden verder en ik ben vaak nog naar die plek geweest. Ik ben zelf naar die tent in Brussel geweest. Maar nooit meer iets gehoord. IK was nu ook net afgestudeerd en weer een mijlpaal. Ik was 24 jaar.

Wat gaat de tijd toch snel. Ik was inmiddels aangenomen bij een GGZ-instelling en ik kon ook voor 24 uur als basispsycholoog aan de gang. Ik liet mij nog wel voor drie dagen als verpleegkundige inhuren. Het verdiende ook goed.  

Ik werd gebeld door het bemiddelingsbureau of ik vanavond in Maastricht kon werken. Ze zaten met te veel zieken. IK moest aan de telefoon even zuchten. Op een zaterdagavond…..Niet jou voorkeur hoorde ik haar zeggen maar wat ik kan ik zeggen.

Prima, ik kom zei ik lachend. Super Maria, ze zullen er blij mee zijn……..
Fijn dacht ik. Op zaterdagvond op het spoedeisend hulp en ook nog in Maastricht. Belooft veel………..