DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 63

De volgende dag werd ik verbazingwekkend heel vroeg wakker. Ik heb de nacht bijna geen oog dichtgedaan maar ik kon goed uit bed komen.

Het was 6 uur in de ochtend en ik was echt klaarwakker. Ik moest werken in Tilburg en ik besloot om daarna toch Amir op te zoeken. Ik wilde de gok gewoon nemen. Niet geschoten is altijd mis. Mijn dienst eindigt om drie uur en dan kon ik redelijk op tijd naar huis. Ik hoopte alleen dat Amir thuis zou zijn.  Ik wist dat ik een risico neem en dat ik dit echt aan Nabila moest overlaten maar ik kon het gewoon niet. Ik moest gewoon iets proberen.

Ik ging snel douchen en kleedde mij alvast in mijn werkkleren. Ik pakte mijn tas en mijn telefoon. Koffie zou ik in het ziekenhuis nemen.

Wat zijn dit voor diensten? Zei hij half slaperig. Ik keek hem aan. "Sorry, maar daarom moet je in je eigen bed slapen en niet bij mij in bed kruipen", zei ik. "Zo maak ik je alleen wakker", zei ik met een zucht. "Geeft niet lieverd, ik moet er toch aan wennen", zei hij.

Fikri, ik moet zo gaan, ik begin om half 8. Hoe laat ben je terug? Vroeg hij weer." Ik weet het niet", zei ik."

Misschien dat ik nog even met collega's ga drinken "ze ik snel.

 'Ik hoor je nooit over drinken met collega's zei hij sarcastisch." Nou voor alles is de eerste keer", zei ik op een geïntegreerde toon toon.

"Ik wil gewoon weer mijn oude leven weer op pakken". Bevalt het nieuwe leven dan niet", zei hij op sarcastische toon.

Ik moest even zuchten......"Ik ga geen discussie voeren in de ochtend", zei ik boos.
Chill, ochtendhumeurtje, het was maar een onschuldige opmerking. “Krijg ik nog een kus” Vroeg hij nu op een lieve toon.  

IK liep op hem af en gaf hem snel een kus op zijn lippen." Zo beter", zei ik. Hij pakte mijn hand." Maria, je bent je zelf al sinds gisteren niet", zei hij." Zeg mij wat er aan de hand is", vroeg hij kalm.

"Nee, echt niet, er is niets. "Ik ben gewoon moe en zit in een soort dip", zei ik. Hij liet mijn hand los. "Ik begrijp je", zei hij. Er gebeurt van alles en soms weet ik ook door de bomen het bos niet te vinden..

Waarom meld je je dan gewoon niet ziek, zei hij weer. 

Ik zuchtte…ze rekenen op mij en ik ben niet echt ziek, zei ik weer. "Ik kan mijn werk gewoon doen". Safi, zei hij, ga maar. "Man, wat een humeur", hoorde ik hem zeggen.

IK pakte mijn tas en liep snel naar beneden.  

Gelukkig kon ik mij goed concentreren op het werk. Ik probeerde de gedachten van Nabila en Amir even los te laten. Het was ook superdruk. Je kan dan beter de nachtdienst hebben. Nu waren non-stop bezig. Maar de tijd ging ook supersnel.

Het was bijna half drie en we konden toch even op de bank gaan zitten. Overdracht zou zo plaats vinden en dan zou ik richting Breda rijden. IK hoop ook dat hij nog op hetzelfde adres woont. 

 Gelukkig was het maar een half uurtje rijden.  Ergens wist ik dat het fout zat. Als Fikri hier achter komt dan hebben we denk ik de poppen aan het dansen. 

Ik reed richting de Breda en ik zag een appje van Fikri binnenkomen. "Hij wenste mij een gezellig tijd met mijn collega's". Ik las het en ik voelde mij vreselijk schuldig. Ik was gewoon keihard tegen hem aan het liegen. Ik was gewoon onderweg naar mijn EX. Ik probeerde de gedachte weg te schudde.