DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 33

Ik pakte mijn tas en reed eigenlijk meteen door naar Maasdriel. Ik moest toch even naar het huis zoeken maar na 40 minuten was ik aangekomen.

Zijn auto stond er niet. Hij is hier dus geweest. Ik liep naar de deur en keek even naar de camera. Het voelde raar nu ik weet dat hij altijd terug kan kijken.  Hij gaat dit ook zien.

Ik opende de deur en ik zag post liggen. Ik raapte de post en liep door naar binnen. Het voelde wel nog raarder om hier alleen te zijn.

Ik stond midden in de woonkamer en wist eigenlijk niet waar ik moest beginnen. Het zag er zo netjes uit. Het lijkt of er niet geleefd wordt. Maar nu is dat ook. IK zuchtte en ik wilde met de lades beginnen.

Ik opende een paar laden en alles was bijna leeg. Hij woont hier niet. Ik ga denk dat ik niets vinden. Ik liep daarna meteen naar boven. Ik opende boven ook de lades en keek in zijn kasten. In de badkamer was ook niets te vinden. IK keek zelf onder het bed, maar daar ook niets.

Na een kwartier gaf ik het op. Ik zuchtte....In zijn slaapkamer was gewoon niets te vinden.  Ik besloot om nog een poging in de keuken te nemen.
Waarschijnlijk niet, maar ik was er nu toch. Ik had bovendien ook niets te doen. 

Ik wilde weer naar beneden gaan maar ik zag nog een kamer openstaan. Het was een soort werkkamer. Daarnaast ook nog een logeerkamer. Daar was niets, alleen een bed. Ik liep binnen in de werkkamer. Ik ik zag een bureau staan en zijn pc en een opvouwbaar logeerbed.
Handig, dacht ik bij mezelf. . Ik keek even in de lades van zijn bureau. Er verscheen snel een glimlach op mijn lippen.

Ik zag daar een boardingpass. Dat was zijn vlucht toen naar Marokko. Hij loog niet. Ik keek verder en hij had daar nog meer post liggen . Hij had een bankafschrift.

Ik keek en ik kreeg weer een glimlach op mijn gezicht. Zijn adres stond erop. Ik nog veder in de lade of iets van zijn moeder kon vinden. Maar niets.

Ik zuchtte weer. Nou ik ben al bij dat ik dit vind. Dit is tenminste iets. Misschien dat ik in Hasselt iets kan vinden, als ik daar ben.

Ik voelde mij ineens heel schuldig. Dit kan ik eigenlijk niet maken. Ik moet hem kunnen vertrouwen. Ik stopte alles in de lade en noteerde het adres.

Ik sloot af en reed meteen naar huis. Ik pakte mijn weekendtas en stopte daar een pyjama in en mijn toiletspullen. Ik pakte een extra set kleding. Als ik zou slapen dan kom ik morgen terug. Ik kon niet wachten om hem te zien.

Het klinkt raar maar ik was ook behoorlijk zenuwachtig. Hoe zou hij reageren. Als hij maar niet boos is dat ik in zijn huis heb gezocht. Maar hij gaf mij zelf de sleutel. Ik moet daarnaartoe. Ik wilde hem gewoon graag zien.

Ik dronk een glas cola leeg en pakte een croissantje. Het was maar een uurtje rijden. Waarom kon hij niet op en neer? Dit vond ik vreemd.

Hij kan vanuit hier naar zijn werk rijden. Een uurtje rijden maar. Ik moest even slikken. Dit kan niet. Ik ben niet achterlijk.

Ik zuchtte…Ik probeerde de rare gedachten uit mijn hoofd te halen. Het hoeft niets te betekenen.

Ik sloot af en ging eerst naar het tankstation. Ik pakte daar nog een Redbul en ging meteen de snelweg op. Ik was zo benieuwd naar zijn reactie.
Maar ergens voekdecik weer de twijfel.....iets in mij zei GA....
De tijd leek te vliegen. Ik was alweer gearriveerd.