DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 50

IK liep de praktijk binnen en Frederique was nog op mij aan het wachten. Ze keek mij aan glimlachte. "Daar ben je eindelijk" zei ze met een lach.

Ik mocht gelijk naar binnen. Ze pakte twee kopjes koffie en ging tegenover mij zitten. Maria, hoe is het? Vroeg ze lief.. 

Ze bleef mij aandachtig aankijken en dat was ik inmiddels van haar gewend.

"Het gaat" zei ik. Ze keek mij even diep in de ogen. "Nee, het gaat niet", zei ze weer. Wat is er aan de hand? Vroeg ze weer.

Ik wendde mijn blik en zei even niets. Wil je er over praten? Vroeg ze weer. " Er valt dit keer echt weinig te zeggen" zei ik. Nou ik ben hier om te luisteren. Doe je verhaal, zou ik zeggen.

 Je zal zien dat het helpt. Ik ben geen vreemde maar voor jouw omgeving wel." Ik weet het" zei ik. Die zin gebruik ik ook dagelijks op mijn werk, maar als het om je zelf gaat, dan is het niet zo vanzelfsprekend, zei ik met een zucht. 

'Klopt zei ze weer. Wij zijn ook mensen en juist als wij dingen moeten doorstaan maakt ons alleen maar sterker.

"We kunnen andere ook beter begrijpen en kunnen ons sneller in hun schoenen verplaatsen. Meestal maak je ook de juiste diagnose. "NIet alles is uit boeken te halen en dat weet jij heel goed" zei ze. 

IK zuchtte en keek haar aan. Ik nam een slok van mijn koffie en vertelde haar eigenlijk wat er allemaal speelt. Ze begreep mijn boosheid en mijn frustratie.

Ook het onderzoek van de politie zit geen schot op. Ellende lijkt zich alleen op te hopen en door de bomen zie ik het bos niet meer.  

"Ik weet het niet meer Frederique". "Mijn verstand zegt eigenlijk dat ik weg moet gaan en ergens opnieuw moet beginnen." 

Ze schudde met haar hoofd. "Je kan niet blijven vluchten". Het verleden zal je toch inhalen.

"Maar het is misschien wel even beter om even gewoon niets te doen en op andere dingen te focussen". Soms lost een probleem zichzelf op" zei ze lachend. 

Ik weet het echt niet." IK wil hem niet kwijt maar zo kan ik echt niet verder" zei ik met een zucht. 

Meisje, meisje toch. Jij moet echt een stapje achteruit doen. Je moet het allemaal maar op ja af laten komen. Je moet je nergens voor afsluiten" zei ze. Als hij de ware is, dan kom je er echt uit. Hoe pijnlijk en frustrerend ook de situatie is.

Ze keek mij aan glimlachte. Zou hij misschien niet openstaan voor een gesprek? .

Ik keek haar aan en schoot in de lach. Als ik het voorstel dan lacht hij mij uit zei ik. Weet je het echt zeker?  Vroeg ze lachend. Ja echt, ik ken hem 

Hij is zo1n type, die zegt. 

Wie tegen een boom kan praten hoeft niet naar de psychiater, al zou je denken van ons positie dat je dat wel moet doen. 

Ze hoorde mij het zeggen en schoot in de lach. "Je hebt je humor nog en dat moet veel goed, zei ze. 

We zaten zo te praten dat ik de tijd helemaal vergeten was. Ik keek even op de klok. Is het zo laat?