DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS deel 8

Na het eten besloten we om weg te gaan. Het was een rit om te rijden.  Dat is altijd wat ik erg vind. Naar Brussel rijden vind ik prima maar terugrijden lijkt altijd een eeuwigheid te duren. We moesten er toch aan toegeven..

We stonden op om naar de kassa te gaan.  Ik wilde zijn kant NIET opkijken. 

De man  bij de kassa keek ons aan en glimlachte.” Jullie tafel is betaald” zei hij. Ik keek hem vragend aan. Door wie?  Vroeg Salima.

Door die man aan tafel daar. Hij wees en we draaiden ons om. Het is net of hij het voelde en hij keek ook om. Onze ogen kruisten elkaar weer en hij bleef mij aankijken. Hij glimlachte naar mij. Zijn vriendin zat te eten en had volgens mij niets door.  

Hij praatte daarna met zijn vriendin en liep onze richting op. Samirakeek mij aan en ik wist eigenlijk niet wat ik moest doen. 

Ik bleef hem aankijken en schudde met mijn hoofd. “Laten we gaan” zei ik. Samira keek mij aan. Wil je hem niet bedanken of om zijn nummer vragen? Vroeg Salima.. 

Ik keek haar heel boos aan." Hij kan zo Hot zijn maar hij zit daar met zijn vriendin en betaalt vervolgens het eten voor andere meiden". Echt, ze zijn allemaal hetzelfde. Schemata gewoon" zei ik boos.

Ze keek mij en moest even slikken………..Yallah we gaan, zei ze zacht.  

Net bij de deur greep hij naar mijn arm. "Stop, ik wil even met je praten" zei hij. IK trok mij arm los en keek hem woedend aan. Ben jij gek of zo?  zei ik.
Wie denk je wel dat je bent? . Je vriendin zit nota bene daar. Hij keek mij en lachte…….Het is niet wat je denkt.

"Ik kan je niet laten gaan zonder je nummer te hebben", zei hij 

IK wist gewoon niet wat ik hoorde. Meen je dit nou serieus." Ja echt" zei  hij.

Ik keek hem vol ongeloof aan. Dot kan hij niet menen.

"Ik heb sterk het gevoel dat het lost ons heeft samengebracht" zei hij. "Ik weet zeker dat jij dat ook voelt". Waar heb je het over?  Zei ik.

Liefde op het eerste gezicht, zei hij lachend." Ik wist niet dat het bestond tot dat mijn ogen de jouwe vonden". Wollah het is het lot" zei hij lachend.

Je meent dit, zei ik sarcastisch..." Ik heb gezien dat jij ook keek" zei hij.   

Meisje…….The way of love is dangerous, but easy to take………….

It's destiny zei hij weer lachend.  
Ik kon hem niet volgen...aarde zei ik tegen mezelf...

"Nou " zei ik. Als het lot is , dan komen we elkaar vast wel een keer tegen" zei ik op een harde toon. "Ga nu terug naar je vriendin". Ik liep daarna snel naar buiten.

"Ik ga je vinden" schreeuwde hij mijn kant op…….Ik reageerde niet meer.  

In de auto was Salima behoorlijk stil. IK keek haar en zuchtte. Samira wat is er? Vroeg ik. Zij keek mij aan en moest ook zuchten. Maria, jij moet echt meer chillen. "Je raakt zo snel geïrriteerd. "We hebben de man niet eens bedankt". Ik keek haar en lachte.

Hem bedanken? Misschien had je zijn vriendin moeten bedanken dat ze zo'n leuke knappe charmante vriend die graag de maaltijden van ander vrouwen betaalt. 

 Ze begon nu te lachen." Dan hadden we meteen ruzie tussen hem zijn vriendin veroorzaakt, zei ze.

Vond je hem echt zo leuk? Vroeg ik lachend. Ja, jij niet dan? Tuurlijk, maar hij is bad news. Hij heeft een vriendin en keek naar ons en betaalde ons eten.

" Hij wilde mijn telefoonnummer hebben". Hoe triest is dit, zijn vriendin zat gewoon binnen.

Dat zegt heel veel over hem. “Vertrouwen is nog verder te zoeken dan bij Amir”, zei ik met een zucht. Ik keek haar aan.” Laten we die gast nu gewoon vergeten” zei ik. En hoe eerder hoe beter.  

De weg naar huis hadden we het gelukkig niet meer over. Ik merkte dat ze wat stilletjes was. Ik wilde er ook niets meer van zeggen. Maar ik ben gewoon zo. IK houd niet van schijnheilige mensen.  

We kamen bij haar moeder thuis aan en laadden alles uit. Haar moeder was zo happy. Ze gaf mij een knuffel en bedankte mij.

"Safi, gelti Radia, met alle liefde" zei ik." Je blijft toch wel even koffiedrinken"  zei ze lief. Nee, ik moet echt naar huis.
"Andere keer inchaallah". Ik ben echt moe. Ik nam daarna ook afscheid van Samira. Ik zette haar bij haar eigen thuis ook. Samirawoon ook al een aantal jaren op zichzelf. Haar moeder is geschieden toen Samira drie was en ze hertrouwede een aantal jaren later.

Samira is sinds de pubertijd gaan botsen met haar vader en besloot op haar 19 om zelfstandig te gaan wonen en sinds gaat het ook beter tussen haar en haar stiefvader.  

Ik zette Samira af bij de deur en de telefoon ging. Ik zag dat Amir belde. Waar ben je?  Schreeuwde hij. Chill, zei ik. Wat is je probleem. Ik zei dat ik op pad zou zijn.

"Bovendien heb jij niets over mij te zeggen" zei ik bot.
Je komt nu naar huis, ik sta voor je deur zei.
"Dat kun je willen maar ik kom niet, zei ik bot. Fijne avond Amir zei ik en ik hing daarna op. De telefoon bleef overgaan en ik zette deze uit. Hier had ik dus echt geen zin in.

Samira bleef mij aankijken……Ze durfde even niets te zeggen. Was dat Amir? vroeg ze zacht. Ik knikte……..Heb je een pyjama voor mij? Vroeg ik. Ze knikte…”Mooi, ik blijf bij jou slapen” zei ik.