DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 25

Een week later werd Fikri uit het ziekenhuis ontslagen. We reden meteen door richting mijn huis. In de auto zette ik muziek op. Hij bleef even voor zichzelf uitstaren. Ik wilde even niets zeggen.

Ik reed de snelweg op en ik zag hem in mijn ooghoek naar mij kijken. Ik keek hem snel even aan.

"Let op de weg" zei hij. Je rijdt wild, zei hij.  

Ik schaterde het uit." Volgens mij heb jij nooit naast een vrouw gezeten die reed" zei ik lachend.

"Ik denk het ook niet" zei hij. Vrouwen kunnen niet rijden, zei hij hard.
"Deze vrouw wel" zei ik lachend. Ik duwde op het gas en begon meteen met inhalen. Maria, wollah, je rijdt gevaarlijk, zei hij.  

Maak je niet druk, ik kan echt goed rijden" zei ik. Zal wel, zei  hij

Je vertrouwt het niet. Nee, het is algemeen bekend toch. Wat? Zei ik.  

"Vrouwen kunnen een haartje op een mans blouse vinden maar een paal van 2 meter missen ze", zei hij droog.

Ik keek hem aan en glimlachte. Ik had lieverd dat je geheugen terug was en dat je je praatjes was verloren".  

Wat dacht je van mij, zei hij op een geïrriteerde toon." Mijn hersenen blokkeren alleen wat ik WEL nu moet weten", zei hij boos. "Ik kan er niet tegen. Straks blijf ik zo", zei hij met een zucht. Rustig Fikri, forceer het niet.
"Het gaat dan alleen averechts werken, ze ik. Hij slikte en staarde weer voor zich uit.  

Ik keek hem aan en ik had ergens met hem te doen. Maar ik moest ook even diep ademalen. Het is de eerste keer dat ik vrijwillig een man in mijn huis laat en hij gaat ook een tijdje blijven. Ik hoop zo dat ik hier goed aandoe.

 

Een uurtje later waren aangekomen. Ik parkeerde de auto en hij pakte zijn tas. We liepen door naar de lift. Hij stopte en wilde de lift niet ingaan. Ik keek hem aan en zag een vreemde blik in zijn ogen.

"Ik ga liever met de trap" zei hij. Ik keek hem aan en lachte.

Heb je claustrofobie of zo? Vroeg ik. Wat bedoel je? Vroeg hij. Ik keek hem en hij was meteen stil. Dit is ernstig.

Hij heeft volgens mij echt een fobie.
Vind je het eng om in smalle ruimtes te zijn? Vroeg ik.

Ik weet het niet, zei hij. Maar ik krijg een raar gevoel." Iets houdt mij tegen" zei hij nu op een rustige toon.

 "Safi" zei ik we gaan met de trap. Maar denk aan je conditie. Je spieren zijn nu nog zwak. Hij kinkte en nam de trap.  

Ik liep hijgend binnen. Jeetje, vier verdiepen is voor mij best zwaar. Hij gaf anders geen kik terwijl hij weken plat heeft gelegen. Ik schaamde mij diep. Ik moet echt meer aan sport doen. Ik was echt buiten adem.

Hij liep binnen en keek even rond." Het ziet mooi uit" zei hij. Houd je van deze stijl?  Vroeg ik. "Waarschijnlijk " zei hij. Hij keek mij aan en glimlachte weer.

We liepen door de woning en liet hem alle ruimtes zien. In de logeerkamer mocht hij zijn spullen kwijt.  We liepen daarna terug naar de woonkamer.

Hij ging daarna op de bank zitten en wreef over zijn gezicht. "Wacht" ik heb een cadeautje voor je" zei ik. Hij keek mij vragend aan. Ik gaf hem doos aan hij opende het. "Een IPhone x" zei hij.
" Dat ben je niet vergeten", zei ik lachend. Hij keek mij heel lief aan. "Ik kan het niet aannemen", je hebt al veel voor mij gedaan". Wel, zei ik." Ik moet je toch kunnen bereiken als ik werk". Of jij mij. IK heb thuis geen aansluiting. "Heel lief Wollah.