THE UNEXPECTED Season 1 [COMPLETED] Under Revision-

CHAPTER 93

CHAPTER 93

Mitch's POV

"I don't know what Zeidi's plan iho" nasabi ni Lolo Mau habang nagpapaikot-ikot sa office. Medyo nahihilo na ako sa gingawa nya, "but the only thing na alam ko, ay kapag nagumpisa na ang fencing event na gaganapin sa Biyernes ay baka maakauwi ang dalawang Chairman Calleein dito, at maaaring malaman nila ang tungkol sa candidate of expulsion ng apo nyang si Jehridale"

Tumango-tango ako. Iniisip ko na nga ba't mangyayari ito, lalo na't malaking isyu ang kinasasangkutan ngayo ng dalawa. Naattakot ako para sa kanila ni insan. Baka kasi imbes na maging ayos na sana ay mas lalong mageskandalo ang mga kalaban ni Thrianne dito. Tsk.

"Very well iho," paguumpisa nya, "do you know where Viurge Hexwell now? He's still not submitting his reports about Chelsea's case. Magtatatlong buwan na."

"I really don't know 'Lo" and the hell I care? Tsk. Inis kong bulong sa sarili. Bakit naman kasi sa lahat ng kailangan pang itanong ay 'yan pa. Nakakayamot.

"May problema ba?"

"W-Wala naman po. B-Bakit hindi nyo na lang sya tanungin ng diretsahan? Baka maalala nya ang pinagagawa ninyo sa kanya?"

Sinamaan ako ng tinign ni Lolo, nag-iwas na lang ako ng tingin.

"Ikaw ang malapit na kaibigan—"

"Nah" mabilis na tanggi ko. Nag-ehem na lang sya, "okay, sabihin na nating classmate mo, sige classmate na lang, ikaw ang classmate nya, at halos magkalapit lang kayo sa inuupuan ninyo, you can simply ask him like that iho."

Inis akong bumuntong hininga at mapait ng ngumiti, "I'll try 'Lo"

"Binisita ko nga pala kanina si Ms. Alomira and Ms. Rangovine"

Sandali akong nag-angat ng tingin.

"Nagpunta na daw po ang Lola nya hindi po ba?"

"Yes, nagkita na kami."

"Kamusta ho?"

"Malamang, ano nga bang aasahan?" may halong pagkapagal sa tono ni Lolo. Bagaman inaasahan naming papaulanan nito ng mga masasakit na salita ang kaibigan kong si Kilein ay nakakagulat na hindi man lang sya sinabon nito. Parang mas nagiging mahinahon na ang matanda, bagaman ang nag-iisa at kinatatakutan lamang ni Thrianne ang pinanghahawakan nito. Hindi naman sa kinatatakutan, yun bang parang ayaw nyang makaalam ang pamilya nya mismo tungkol dito.

Tonggg~

Text message send from: Adrin

-Look for Thrianne Kilein now, this is urgent-

O_O

"A-Ah Lo," hindi sya lumingon sa kinaroroonan ko pero alam kong nakikinig sya, "Adrin text me.."

"Go iho" senyas nya na umalis na ako. Wala na akong nagawa kundi ang sundin sya.

Tinawagan ko ang telepono ni Kilein pero hindi nya sinasagot. Saan naman kaya sya nagpunta? For urgent na itong gagawin namin pambihira.

"K-Kilein please answer this phone!" napasigaw na ako sa inis kakapindot. Nagpasya na lang ako na puntahan sya sa ospital kung nasaan ngayon nakaconfine si Orange. Alam kong nandoon sya hanggang ngayon.

Binilisan ko ang pagmamaneho ng kotse hanggang sa nakarating ako kaagad wala pang isang minuto ang naklilipas. Pagkarating ng ospital ay nakasalubong ko agad si Ate Jehnica na tila may maganda ang pagkakangisi. Tss.