Ik kijk hem recht in zijn ogen aan.
Imaddine.
"Moet ik je met rust laten?"
Ik wil zeggen dat het niet erg is, dat hij naast me moet zitten en naar me moet luisteren, alleen maar luisteren.. meer vraag ik niet.
"Sorry ik ben al stil" zegt hij en gaat verderop staan.
Ik veeg mijn tranen weg en probeer op te staan.
Ik hou me vast aan de ijzerenstaaf bij de spiegel en voel me duizelig.
Mijn benen trillen, dit heb ik altijd als ik me niet goed voel of heb gehuild.
"Hey? Gaat het?" Imaddine loopt snel op me af en pakt me bij mijn arm.
"Heb je gedronken ofzo?"
Hij komt met zijn hoofd dichterbij en kijk me recht aan.
Elke keer wanneer ik met mijn ogen knipper blijft het lang zwart.
"Waar moet je heen? We zijn 14e etage" zegt hij en de liftdeuren schuiven open.
"Nee.. nee niet naar boven, ga weer naar beneden" zeg ik en druk met trillende handen op 1.
"Wat heb je gedaan?"
Ik adem diep in en knijp mijn ogen goed dicht.
Ik ga weer op de grond zitten, strek mijn benen en fluister "La Ilaha Illa Allaah".
Ik doe mijn ogen open en voel me ietjes beter.
En druk mijn mobiel aan om te kijken hoelaat het is.
Hij moet nog opstarten.
"Ik heb niks verkeeds gedaan wollah, er zijn gwn wat dingen gebeurt met een vriendin en.."
Ik ga hem niet over Safouane vertellen, niemand.
"En?"
"Me broer" zeg ik.
Ik bedoel eigenlijk Safouane maar ik lieg gewoon..
"Oh klote, gaat t verder goed nu?"
"Jaa dankjewel" zeg ik en sta weer op.
"Moet je wat drinken?"
Hij kijkt me neutraal aan.
Waar ben ik mee bezig?
Zometeen denkt hij nog dat ik aandacht zoek of heb gedronken.
"Nee dankjewel, moet naar huis" zeg ik en druk weer op 14.
"Gaan we weer naar boven hoor" zegt hij lachend.
Ik glimlach en leun tegen de muur aan.
De lift stopt en er stormen een grote groep meiden binnen.
Ze kijken allemaal naar Imaddine en giechelen met elkaar.
Hij kijkt ze op een rare manier aan en stopt zijn oordopjes weer in zijn oren.
*pling*
Shit! Als mijn vader me heeft gebeld ben ik dood.
Echt dood.
-: "Het spijt me voor mijn opmerking, het spijt me echt. Wollah ik weet niet wat me bezielde. Ik vond het gewoon niet leuk dat je ging"
Inaya: "Sarah, alsjeblieft?"
Er verschijnen 19 gemiste oproepen in beeld.
Ik ben dood, slachtfeest als ik thuis kom.
JE LEEST
Onvergetelijke pijn
Teen Fiction× WAARGEBEURD VERHAAL × Sarah is een 17-jarig meisje met levenswijze vanuit de Marokkaanse cultuur. Op het moment wanneer haar moeder komt te overlijden aan kanker ziet Sarah geen nut meer in voor nieuwe mensen in haar omgeving. Dan ontmoet ze een...