Onvergetelijke pijn

~ 52 ~

Ik moet mijn lach inhouden terwijl ik naar haar kijk.

Haar ogen staan gestresst en haar gezicht is helemaal rood.

''Chill em, ik kwam een klasgenoot tegen en ben toen een rondje met haar gaan lopen'' lieg ik.

Ze kijkt me met open mond aan.

''Je liegt! Waarom lieg je tegen mij! Ik heb jou ook alles eerlijk verteld!''

Ik kijk haar verward aan.

''Liegen? Waarom zou ik? Als je me niet gelooft, tja. Dan kan ik er ook niks aandoen he. Beetje telaat om me nu nog te kunnen bewijzen he'' zeg ik en glimlach.

Ze begint steeds bozer te kijken.

Ik kan me wel stuk lachen.

''Je bent niet goed Souhaila, ga rijden ga. Ik ben geen kleuter ofzo hoor dat je nog moet stressen om mij''

''Je hebt het nog steeds niet door he? Je denkt dat we allemaal stressen om rotzooi? Maar is goed meid. Als je nog steeds niet wakker wilt worden dan is dat helemaal top meis''

Ze start de motor en rijd de parkeerplaats af.

Ik schiet in de lach en ze kijkt geirriteert mijn kant op.

''Sarah, ik ben gewoon bang dat je toch een vriend hebt.. Je straalt helemaal.. Je moet echt geen enkele jongen vertrouwen man.. Yassir vertrouw ik schaars. Echt.. Maak jezelf niet kapot'' zegt ze na een lange stilte en kijk bezorgt mijn kant op.

''Lieve schat. Ik heb geen vriend, anders had ik dat allang verteld. Je hoeft je echt geen zorgen over mij te maken, echt niet. We hebben allebei genoeg shit aan ons hoofd om ons hierover druk te maken''

''Je hebt gelijk, sorry. Ik geloof je.. Je broer maakt me wel af man als hij weet dat ik je alleen heb gelaten.. Een heel uur lang'' zegt ze en schiet in de lach.

''Ewa saffi, hij komt er niet achter'' zeg ik lachend.

''Zullen we wat eten?''

''Kanaalstraat?''

Ik kijk haar uitdagend aan.

''Deluxe 030'' zegt ze lachend.

Lachend & pratend rijden we richting Utrecht.

''Kom ik ga een boy voor je fixen'' zegt ze lachend als we uitstappen.

''Nee nee, jongens zijn niet te vertrouwen toch?'' zeg ik lachend.

We lopen lachend naar Deluxe.

Er is letterlijk nog net een tafel vrij in de hoek.

We bestellen allebei een kapsalon.

Souhaila kijkt me lachend aan.

''Waz met jou?''

''Kijk die boys daar links van ons dan'' fluistert ze.

Ik kijk nonchalant de andere kant op en zie een groepje van 7 jongens onze kant opkijken.

''Woow'' fluister ik.

''Moet ik voor je fixen?''

''Zit rustig op je kont zit, voordat je hoofd voor gefixt door Yassir'' zeg ik lachend.

Ze schiet in de lach.

Ik kan hier nooit normaal eten.

Altijd word ik bekeken.

Normaal eten kan ik sowieso niet, dus dat maakt het eigenlijk alleen maar erger.

Nadat we ons eten op hebben staat Souhaila op om te betalen.

Ik kijk verlegen naar mijn schoenen.

Uit elke hoek voel ik dat er naar me word gekeken.

Ongemakkelijk voel je je dan..

Ik sta op en loop alvast naar de deur, ik hou het echt niet meer vol daarbinnen.

Er staat een zit een grote groep jongens op wat scooters naast de ingang.

Terug kan ik ookal niet meer.

''Soooooo, hallo zeg'' hoor ik naast me.

Dit begrijp ik nou niet aan Marokkaanse jongens.

Wees gewoon stil of praat verder met je vrienden.

''Lekker gegeten nigh?'' vraagt een andere jongen.

Ze schieten allemaal in de lach.

Ik blijf droog voor me uit kijken.

''High class hoor, met je Filling Pieces en je Canada Goose, krullen alles''

''Body asahbi''

Bah, ik begin bijna midden op straat te kotsen.

''Gedraag je eens?'' hoor ik achter me.

Souhaila's ogen staan boos.

Ik heb haar niet eens naar buiten horen komen.

''Jij mag anders ook wel mee rondje rijden op me Vespa'' zegt een jongen lachend.

''Moge Allaah swt, ons leiden in sha Allaah'' zegt ze en loopt naar de auto

''Allahouma Ameen'' zeg ik net voordat ik de deur dichtsla.

We schieten allebei in de lach.

''Plaats vervangende schaamte'' zegt ze en rijd de parkeerplaats af.

We rijden naar de snelweg op en ik voel mijn hoofd zwaar aanvoelen.

''Kan je langs huis rijden ik wil me vader zien.'' zeg ik vastberaden.

''Doen we, ik bel Yassir wel even op dat het wat later word'' zegt ze en belt Yassir op.

Ze parkeert na een lange weg de auto voor ons huis.

Ik mis dit huis zo erg.

Ik begin tranen in mijn ogen te krijg in en haal diep adem.

''Moet ik met je mee?''

''Nee, ik ga alleen.'' zeg ik en doe de autodeur dicht.

Ik klopt op de deur en hoor dat de deur open gaat.

In de opening staat een onbekende vrouw met een rood topje.

Haar haren zijn door de war en haar ogen stralen.

''Kan ik jou helpen?'' vraagt ze lachend.

Ik hoor iemand lachend naar de deur toe lopen en kijk mijn vader recht in zijn ogen aan.

Zijn glimlach veranderd snel..

Het enige wat ik nog voel..

Niks.