Onvergetelijke pijn

~ 40 ~

Ik weet niet waar dat op slaat maar het doet me op de een of andere manier niks.

''Doe normaal Inaya en ga slapen'' zeg ik geirriteerd.

''Maak je daar maar geen zorgen over'' zegt ze met een huilende stem.

Het is moeilijk om iets tegen iemand te zeggen als je niet weet wat er in die persoon om gaat.

Ik weet van mezelf dat als ik me echt vreselijk voel dat ik niemand om me heen wil hebben.

''Je hebt geen slecht leven Inaya, je hebt gewoon een slechte dag'' zeg ik zachtjes.

Ik probeer haar op te vrolijken, dat het allemaal wel goed komt..

''Wat wil je hiermee zeggen? Dat ik overdrijf? Dat jij het moeilijker hebt? Begrijp eens een keer dat het niet alleen om jou draait maar ook om andere mensen! Ik ben er 24/7 voor je man.. Zelf mijn neef vind jou leuker! Wat denk je nou eigenlijk, dat je alles maar tegen iedereen kan zeggen omdat je het zwaar hebt? Je begrijpt mij nooit! Iedereen vind jou mooier, Jij bent leuker. Jij bent knapper & liever. Mensen walgen van mij Sarah! Je weet dat iedereen van je houd daarom doe je altijd zo highclass! Daar moet je echt mee ophouden! Wollah jij maakt mij elke dag gek! Tewijl ik je nog zoveel pijn wil besparen, je zal het nooit begrijpen! Weetje nog! Bijna een jaar geleden ik sliep elke dag bij je omdat je het niet kon geloven dat je moeder weg was?! Wat krijg ik van jou terug? ''JE HEBT GEEN SLECHT LEVEN MAAR EEN SLECHTE DAG'' ZEG JE DAT TEGEN JE FACKING VRIENDIN?! '' zegt ze hardop.

Ik weet niet wat ik voel.

Ken je dat..

Dat je alles voor een persoon doet en uiteindelijk iets terug krijgt wat je nooit verwacht?

''Oke Inaya, Dankjewel'' zeg ik zachtjes en sla de dekens weg.

Ik weet niet wat ik doe.

Het enige wat ik weet is dat ik nu weg moet.

Voordat ik haar nog wat aandoe.

''Sa..Sarah''

''Wacht, alsjeblieft.. Zo bedoelde ik het niet.. Sorry'' Ze pakt me bij mijn arm en draait me om.

Zonder antwoord trek ik mijn marokkaane pyama aan en trek mijn jas erover heen.

Ik doe alles in mijn tas wat van mij is.

''Sarah! Alsjeblieft.. Niet gaan.. Je maakt me moeder wakker! Dan heb ik een probleem!'' zegt ze huilend.

Ik loop naar de deur toe en dan duwt ze me keihard tegen de muur.

''LUISTER EENS EEN KEER'' roept ze

Zonder dat ik het door heb gaat mijn hand naar haar gezicht.

Ik sla haar keihard in haar gezicht en loop dan snel naar beneden.

Ik heb dit nog nooit meegemaakt.

Zo slecht ben ik nog nooit behandeld.

Ik stap in mijn Royaums en zoek de sleutel van mijn scooter.

Shit, die heeft Imaddine!

Ik ga niet terug naar binnen.

Zal ik Yassir opbellen?

Ik ga hem niet gek maken om 1 uur in de nacht.

Weetje hoe ik me voel?

Alsof alles, maar dan letterlijk alles van me word weg genomen.

Alles wat ik lief heb word langzaam donker.

Ik hoor een scooter mijn kant op rijden.

Snel draai ik me om en wil weg rennen.