Onvergetelijke pijn

~ 37 ~

''Sarah? Is je vader thuis?''

Inaya kijkt me met open ogen aan.

''Paps is geld binnen halen, Yassir is denk ik wel thuis'' zeg ik terwijl ik mijn schoenen uit doe.

''Wat word onze leugen?'' Ze kijkt me lachend aan.

''Inaya, als we nou gewoon hier blijven en wat gaan winkelen en daarna wat eten? Beter dan al die leugens?''

Ik weet van mezelf als ik ergens over twijfel dat ik het beter niet kan doen.

''Niemand die ons in Roffa ziet'' zegt ze en knipoogt.

''Ja maar het voelt niet goed, we doen dingen stiekem'' zeg ik zachtjes.

Niemand ziet ons?

Er is wel iemand die ons ziet.. Alleen wij zien hem niet.

We staan er nooit bij stil met alles wat we doen.

''Niet zo bang, je doet alsof we een bank gaan overvallen. Doe de deur open''

''Inaya, wat moet ik tegen Yassir zeggen?'' ik kijk naar de grond.

''Dat bedenken we dan wel. Als hij in de woonkamer is en hij ziet ons hier in de gang staan is het helemaal voorschut'' zegt ze en duwt me weg om de deur open te doen.

''Heeeey Yassi'' zegt Inaya vrolijk.

''Waar komt die vrolijkheid vandaan? Je broer ligt in her ziekenhuis man'' Yassir kijkt geirriteert Inaya's kant op.

''Tja, Ik en Sarah gaan vandaag lekker genieten. Ff alle shit vergeten''

Yassir kijkt Inaya aan en schiet dan in de lach.

''Jou broer neukt jou in elke hoek"''zegt hij lachend.

''Nou zal ik jou een even wat vertellen. Volgens mij bepalen mijn ouders eerder of ik weg mag of niet.''

Ze ploft naast hem op de bank en neemt een slok van zijn RedBull.

Hij kijkt haar vies aan en gaat weer verder op zijn telefoon.

Dit begint nu al ''goed''.

''Yassir, ik heb paps gebeld en hij zei dat ik voor vandaag wel een keertje weg mag'' zeg ik zachtjes.

''Richting?''

Ik voel me wangen rood worden en mijn blik gaat automatisch naar de grond.

''Ben je doof?''

''Doe eens rustig, we gaan gewoon winkelen in Rotterdam en daarna kijken we een film bij mij. Mijn ouders allebei werken''

''Hoelaat ben je thuis Sarah?''

''Ik app je wel als ik thuis kom, anders blijf ik wel gewoon bij Inaya slapen, kan dat?''

Ik kijk Inaya's kant op.

''Tuurlijk! OMG! Deze dag word alleen nog leuker, snel pak je spullen!'' zegt ze en loopt al voorop naar boven.

Ik voel me zo vies.

Alsof ik een meisje ben die 24/7 buiten is.

Tegen haar ouder liegt, haar kleren veranderd buiten.

Ik heb zulke meisjes altijd vreselijk gevonden.

Nu? Beginnen ik zelf ook zo te worden.

''Wil je niet gaan? Je moet gewoon tegen haar zeggen he, ze moet je nergens om dwingen'' zegt hij zachtjes.

''Het is niet erg'' zeg ik zachtjes.

''Kifesh Rotterdam? Ga naar Utrecht ofzo?''

''Nee we gaan gewoon naar Rotterdam hebben we al heel lang afgesproken'' zeg ik en glimlach.