Onvergetelijke pijn

~ 53 ~

''Heey.. Sarah.. Wat doe jij hier?''

Ik kijk hem vuil in zijn ogen aan.

Mijn gevoelens. Ik voel alles.

Ik hoor Souhaila achter mij uitstappen.

''Mohammed? Wie is dat?''

Ik zie haar geschrokken zijn kant opkijken.

''Ze kwam gewoon even langs.. Echt Sarah het is niks''

Zijn ogen worden vochtig.

''Uhm Moo? Kan je zeggen wie dit zijn?'' vraagt ze lachend.

Ik schiet naar voren en pak haar bij haar haar.

Een black-out.

Ik weet echt niet meer wat ik doe, ik wil haar kapot maken.

Alles wat ik voel sla ik.

Harder & Harder.

Ik hoor haar schreeuwen.

Souhaila schreeuwen.

Van alles trekt aan mijn armen.

Ik begin weer normaal te zien en zie haar bewusteloos op de grond liggen.

Mijn vader kijkt me verslagen aan.

En weetje hoe ik hem aankijk?

Vol spijt.

Spijt dat ik hem zielig vond.

Spijt dat ik hem wou bezoeken omdat hij anders alleen was.

Spijt van elke traan die ik om hem heb laten vallen.

''SARAH!'' roept mijn vader als hij mij weg ziet lopen.

Hij draait mijn arm om.

''Ik zal je dit nooit vergeven. Nooit.'' zeg ik met een trillende stem en voel een traan langs mijn wangen rollen.

Souhaila sleurt me mee naar de auto en wanneer we allebei zitten rijd ze hard weg.

''Kanzes! wat was dat?!''

Ik knijp mijn ogen stevig dicht en leun met mijn hoofd tegen het raam.

De tranen rollen langs mijn wagen op een snel tempo.

Alles doet pijn.

Mijn hart voel ik overal snel koppen.

Mijn lichaam trilt.

Mijn hoofd voelt aan als een baksteen.

''Sorry.. Ik weet.. Echt niks te zeggen.. Het spijt me zo..'' zegt ze met een trillende stem.

Moet je nagaan he, als zij al bijna begint te huilen.

Als zij zich al klote voelt.

Hoe moet ik me dan voelen?

''Ik wil weg Souhaila'' zeg ik huilend.

Ze stopt met rijden en slaat stevig haar armen om me heen.

''Laat het je niet kapot maken'' zegt ze.

Haar lichaam trilt.

''Verraden gewoon. We zijn alle twee verraden. Souhaila, wat moet ik nog met mijn leven? Alsjeblieft. Voor wie moet ik nog vechten als er haast niemand voor mij vecht? Ze willen me een voor een pijn doen. Alsjeblieft leg het me uit?!''

Dit heb ik met moeite gezegd.

Even wil ik niks zeggen, aan niemand mijn woorden vuil maken.

Gewoon stil zijn en hopen dat de stilte me opvreet.