Onvergetelijke pijn

~ 33 ~

''Goodmorning'' 

Ik doe langzaam mijn ogen open en het eerste wat ik voel is een zware hoofdpijn.

Dit was een vreselijke nacht, een nacht die ik nooit zal vergeten.

''Sbah Elghair (Goedemorgen)'' Zeg ik zachtjes tegen mijn vader.

Ik kom met moeite overeind.

''Wat was er vanacht? Je schreeuwde heel hard en even later hoorde ik je huilend schreeuwen''

Hij kijkt me verdrietig aan.

''Welloe (Niks), Ik had een nachtmerrie waardoor ik even later weer moest huilen'' zeg ik zachtjes.

''Wil je vandaag thuis blijven?'' Hij kijkt me bedrijpelijk aan en aait met zijn hand over mijn rug.

Ik wil je zo graag alles vertellen, Ik wil je vertellen dat ik dood wil en dat ik het leven niet meer zie zitten. Ik wil je vertellen dat je het zonder mij moet doen.

Maar het kan niet.

''Waar is Yassir heen?'' vraag ik geschrokken.

''Hij is naar school, het is al half 10 je bent het eerste uur al afwezig maar dat heb ik op school gemeld, ik heb je voor de erste 2 uur afwezig gemeld zodat je lekker kan utislapen'' zegt hij en knipoogt.

''Ik ga gewoon maar naar school, ik had gister al een slechte dag achter de rug die ik vandaag moet inhalen'' zeg ik zachtjes.

Ik sta op uit mijn bed en loop naar mijn kast toe.

''Ik heb beneden al ontbijt voor je gemaakt en je eten staat klaar, ik heb nachtdienst hbiba (schatje), ik zie je weer morgenavond'' zegt hij en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

Ik knuffel hem stevig vast en haal diep adem.

''Als er iets is lieverd, kan je het me altijd vertellen... Ik ben er altijd voor je dat weet je he'' zegt hij en kijkt me diep in mijn ogen aan.

Ik kan hem toch gewoon vertrouwen? Hij is mijn vader?

''Dankjewel'' fluister ik zachtjes en draai me om.

Het doet me pijn om mijn vader niet als mijn vader te kunnen beschouwen maar meer als een man die ik ken maar niet vertrouw.

Hij sluit de deur zachtjes achter zich dicht en ik pak mijn douch spullen.

Ik stap onder de douch en draai de kraan open.

Nog steeds voel ik me zo vies, ik heb gisteren niet eens de kracht gehad om een fatsoenlijke douch te nemen.

Na een lange, rustige, lekkere douch draai ik de kraan uit en droog ik mezelf af.

Ik kijk naar mezelf in de spiegel en zie dat mijn gezicht zo verdrietig staat.

Wallen van hier tot Tokio.

Wat zal ik vandaag aantrekken?

Ik pak een donkerblauwe broek met een scheur bij zijn knie en een zwart met wit t-shirt waar ''Liefde word je dood'' opstaat in het Arabisch.

Ik trek een zwart leren jasje erop aan en vouw mijn broek van onder tot ver boven mijn enkels.

Vandaag moet ik echt foundation opdoen.

Dat word mijn masker voor de komende dagen of misschien wel weken of maanden.

Een beetje mascara en ik kijk mezelf droog aan.

Al smeer ik 4 kilo make-up op, vanbinnen weet ik hoe ik me voel.

Mijn boeken in mijn tas & ik loop de trap af naar beneden,