Onvergetelijke pijn

~ 38 ~

''Sarah! Deze kant op'' hoor ik Inaya roepen als we station van Rotterdam uitlopen.

''Oeps'' zeg ik zachtjes als ik prongelijk rechts loop in plaats van links.

''Sukkel'' lacht Inaya.

Het voelt al de hele middag niet goed.

Stiekem iets doen.

Opzich is het niet stiekem maar alsnog, het voelt verkeerd.

''Inaya, kom we gaan zometeen gewoon naar huis'' zeg ik zachtjes als we ergens heen gaan om wat te gaan eten.

''Nee! Je gaat het niet het laatste moment verpesten hoor!'' zegt ze terwijl ze met haar haar speelt.

''Inaya ik voel me hier niet goed man, ik word uit elke hoek bekeken'' zeg ik zachtjes.

''Komt goed, rustig man je doet alsof je in America bent'' zegt ze lachend.

''Nee Inaya, ik heb het gevoel dat iemand ons hier gaat zien!''

''Ewa damesss'' een groepje jongens komt tussen ons lopen.

''Mag ik jou nummer krulloh?'' vraagt een jongen die 2 koppen groter is dan mij.

Inaya schiet in de lach.

Ik weet niet hoe ze eruit zien.

Mijn blik blijft gericht op de grond.

Ik voel me zo vies, nog even en ik noem mezelf een hoer.

'''Kifesh deze, ze praat niet'' zegt de jonge lachend.

Ze schieten allemaal in de lach inclusief Inaya.

Ik ga de eerste beste winkel in die ik zie.

Het is de Zara gelukkig.

Inaya komt na een tijdje lachend achter me aan.

''Doe eens chill, zo word je alleen als een rustig type gezien hoor'' zegt ze lachend.

''Wat ben ik dan?! Ben ik een straathoer? Ik ben nooit anders geweest dan rustig! Inaya ik wil over 2 uur naar huis!''

''Nee, misschien na die shishalounge. We zijn zussen man. Ik heb al om 9 uur afgesproken bij een shisha lounge'' zegt ze lachend.

''Ik ga niet naar binnen'' zeg ik vastberaden.

''Enhoe je gaat naar binnen, anyways heb je hier nog wat te zoeken? Mensen kijken ons een beetje raar aan'' zegt ze terwijl ze naar buiten loopt.

Waar ben ik aan begonnen?

De rest van de middag is afgelopen met hoofdpijn & misselijkheid.

Elke seconde voelde ik me bekeken of achtervolgd.

Het voelde niet goed.

Inaya en ik zitten nu in een restaurant.

De naam ben ik vergeten maar het eten smaakt bijna niet.

Hoe kan je nou rustig eten als je je de hele tijd aangekeken voelt of bekeken?

''Luister, je bezorgt me maagzuur man. Eet eens relax ik zweer nu wollah dat niemand ons hier vind man.''

''Jij snapt mij hele probleem niet'' zeg ik zachtjes.

Het licht niet alleen bij het bekeken voelen.

Ik ben bang dat elke minuut die ik hier verspil afgaat van de minuten die ik met mijn broer kan zijn.

De tijd tikt.

Ik weet niet hoelang hij nog heeft.

Nog steeds weet ik niet wat hij heeft gedaan.

''Inaya?''