Onvergetelijke pijn

~ 43 ~

Ver hoor ik ergens iets afgaan.

Geschrokken word ik wakker en ren naar mijn mobiel.

Geluid stond toch uit?

Shit, iemand heeft dus meer dan 10x gebeld.

Een onbekend nummer.

''Hallo..'' vraag ik half slaperig.

''SARAH?! JE MOET NAAR SCHOOL, HET IS 12 UUR!'' roept een stem aan de andere kant van de telefoon.

Imaddine.

''Kom over een halfuurtje'' zeg ik nog steeds slaperig.

School boeit me nog steeds niet.

''Ik ben nu onderweg'' zegt hij en hangt op.

29 gemiste oproepen..

10 Gemiste Oproepen - ''+ 316 2309..''

4 Gemiste Oproepen - ''Inaya''

15 Gemiste Opropen - ''-''

15 gemiste oproepen van Safouane.

Ik heb 201 appjes.

Met trillende handen druk ik op de app.

105 berichten van Safoaune..

De belangrijste, de rest boeit me nog niet eens..

Hij spamt, vraagt me waar ik ben.

Met wie, of ik van hem hou.

En elke avond heeft hij een berichtje achtergelaten ''Ik hou van je, slaaplekker. Ik zal je niet vergeten ik weet dat je tijd nodig hebt''

Ik krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van het laatste bericht.

''Je denkt niet meer aan me he? Ik zeg jou heel eerlijk, mijn gevoelens voor je gaan langzaam weg. Ik zag jou in het begin en wou voor je vechten. Ik blijf voor je vechten dat weet je. Maar ik kan niet iets nemen met iemand als het niet van haar kant komt. Ik had het nooit verwacht om zoiets naar je toe te sturen maar weetje? Wollah je irriteert me zwaar. Ik weet niet waar je uithangt en met wie. Maar weetje wat klote is? Dat ik van een vriend moet horen dat hij je heeft gezien in een shisha lounge in Rotterdam. Ik kan het nog steeds niet geloven. Wat geef ik jou niet wat die andere jongens jou wel geven? Ik wil je alles geven, maar als je mij elke keer opzij schuif.. Tja dan wens ik je verder heel veel geluk in je leven. Ik wil dat je eerlijk bent. Je kan me bellen. Doe je dat na een week niet, wens ik je heel veel succes in je leven.''

''Hou je in Sarah, het komt goed'' fluister ik tegen mezelf.

Ik gooi mijn mobiel in de lader, trek mijn kleren uit waarmee ik in slaap ben gevallen en ruil ze om voor een witte skinnyjeans met een rood blousje.

Mijn haren draai ik in een hoge knot en zet mijn zonnebril op.

Niemand hoeft mijn wallen te zien.

''Sarah?'' Imaddine klopt op de deur.

Ik loop naar de deur toe en doe hem open.

Zonder hem aan te kijken pak ik mijn tas en loop hem voorbij naar buiten.

Ik durf hem niet aan te kijken, ik heb mezelf nog nooit zo erg voorschut gezet als wat ik nu doe.

''Ik heb me boeken niet mee, wil je alsjeblieft zometeen mee naar binnen lopen?'' vraag ik zachtjes zonder hem aan te kijken.

''Tuurlijk, je hebt niks gegeten'' zegt hij en pakt me bij mijn arm en draait me om.

''Eten vult lege magen, maar geen lege hart'' zeg ik nuchter.