Onvergetelijke pijn

~ 61 ~

"Die gozer heeft ons gewoon gratis pizza gegund asahbi!"

Ik hoor dat de deur hard word dichtgeslagen.

Yassir en Imaddine lopen lachend de woonkamer binnen.

"Kom eten!" Roept Yassir vanuit de woonkamer.

Souhaila en ik kijken elkaar lachend aan; "hyena's" zegt ze lachend.

We lopen samen de woonkamer in, Souhaila neemt plaats naast Yassir en ik neem plaats naast Imaddine.

Er zit wel een afstand tussen ons, dat heb ik automatisch gedaan.

Met respect naar zijn vriendin toe.

Het is zo ongemakkelijk, Yassir en Souhaila zijn zo lief samen aan het lachen en praten en wij zijn hier stil voor ons uit aan het kijken.

"Deze is voor jou, ik wist niet welke smaak je luste" hoor ik Imaddine na een lange stilte zeggen.

Hij overhandigd mij een pizzadoos en kijkt me met een brede glimlach aan.

Zijn tanden zijn zo mooi wit & recht.

Alles is mooi aan hem, hij straalt.

Tuurlijk straal je als je verliefd bent...

Ik glimlach kort en neem de pizzadoos, in mijn ooghoeken zie ik dat zijn glimlach langzaam vervaagd.

Het spijt me.

Ik begin me een beetje te irriteren aan Souhaila en Yassir, niet omdat ze zo hard lachen maar omdat ik niemand heb.

Tussen mij en Imaddine is het zo stil..

"Ben je vandaag nog wat leuks tegenkomen in Utrecht" onderbreekt hij mij.

"Ja we hebben gegeten en daarna heb ik nog een cadeautje voor iemand gehaald"

"Leuk leuk" zegt hij en neemt een slok van zijn Redbull.

"Jij?" Vraag ik na weer een lange stilte.

Even serieus, dit is echt niet meer leuk.
Waar zijn onze leuke gesprekken gebleven?

"Niks bijzonders"

Hij liegt.. Wie was dat meisje anders?

"Wie was dat meisje dan"

Imaddine en Souhaila verlaten de kamer; "We gaan even rondje buiten maken, binnen 10 min terug"

"Ik wist dat je dat gaat vragen, dat is ook de rede waarom je zo raar deed ofniet?"vraagt hij lachend wanneer Souhaila en Yassir de deur hebben gesloten.

Ik voel me betrapt; "ik herkende haar gewoon niet" lieg ik.

"Dat was een vriendin van Maryam. Ze vertelde me dat Maryam mij mist en dat ze me terug wilt. Ze was veranderd ofzo.. Maar wat weg is, blijft weg"

Ik bekijk hem via de zeikant, ik ben helemaal gek op zijn haar.

Ik kan mijn gevoelens niet uitschakelen voor hem, ik vind hem leuk..

Deze gedachte maakt me gek, wat moet ik doen?

"Ik heb een vraag voor jou Sarah" zegt hij na weer een lange stilte.

"Sorry, ik wist niet wat ik moest zeggen" zeg ik zachtjes.

Ik vroeg iets en negeerde hem gewoon..

"Alles wat je aan mij hebt verteld he? Heb je dat ook wel eens eerder aan iemand verteld" hij kijkt me vragend en diep aan.

"Nee"

"Waarom vertel je mij dat wel dan? Heb je ooit een jongen je zo erg zien helpen? Ze zeggen altijd; "als je echt iets wilt.. Moet je er voor vechten" toch?"