Onvergetelijke pijn

~ 35 ~

Ik druk snel mijn mobiel uit en gooi hem op mijn bed.

Nee.

Alsjeblieft, zeg dat dit niet waar is.

De tranen rollen langs mijn wangen en mijn hart klopt niet langzamer.

Alleen sneller en sneller.

''Rustig Sarah, Rustig'' herhaal ik tegen mezelf.

Begin ik echt gek te worden?

De voordeur gaat open

Geschrokken sta ik op van mijn bed en raak in paniek.

Wie is dat, wat moet ik doen?

Ik voel me nergens veilig meer.

Ik vertrouw niks meer.

Waar moet ik heen? Wie is dat.

Ze vinden me toch overal.

Waar is Yassir?!

Ik loop naar mijn lamp toe en druk hem uit.

Ik hoor voetstappen langzaam op de trap.

Iemand loopt naar boven..

Het kan niet meer goed gaan, ik weet het zeker.

''Sarah? auw, slaap je?'' hoor ik zachtjes.

Yassir.

Opgelucht haal ik luidruchtig adem.

Ik zak langzaam in elkaar en Yassir doet de lamp aan.

''Wat zit je op de grond?'' hoor ik hem vragen met een verdrietige stem.

Hij doet de lamp aan en ik kijk hem aan.

Hij houd zijn hand vast en er stroomt bloed vanaf.

''WAT HEB JE GEDAAN?!''

Ik ren naar hem toe en trek hem mee naar de badkamer.

Ik zet zijn hand onder de koude kraan en hij doet zijn ogen dicht.

Hij maakt zichzelf nog een keer kapot.

Ik weet het zeker, elk moment van de dag.

Ons leven is gewoon een hel geworden..

Ik wrijf rustig over zijn hand en kijk hem aan.

Hij knijpt zijn ogen stevig dicht en de tranen rollen langs zijn wangen.

Het doet me zoveel pijn he, zoveel.

Zijn gezicht is bleek, zijn ogen rood en zijn wallen beginnen paars te worden.

''Dankje''zegt hij en loopt zonder mij nog een blik te geven naar zijn kamer.

Ik draai de kraan dicht en loop naar mijn kamer.

De deur sluit ik met slot en grendel en laat me vallen op mijn bed.

''Zou jou 8-jarige jij trots zijn op de persoon die je nu bent?'' vraag ik zachtjes aan mezelf met tranen in mijn ogen.

''Mama! Als ik later groot ben gaan we altijd samen winkelen he, ik ga ook een hoofddoek dragen zoals jij!''

Mijn moeder pakte mijn hoofd tussen haar handen en drukte een dikke kus op mijn voorhoofd.

''Jij word mijn mooie knappe dochter!'' riep ze vrolijk.

De tranen rollen langs mijn wangen.

''Je zou me nooit verlaten Safouane, waar ben je nu?'' zeg ik zachtjes.