Onvergetelijke pijn

~ 47 ~

Ik kijk haar recht in haar ogen aan.

Haar ogen zijn rood en zijn gevuld met tranen.

Haar blik is op het gras gericht en elke seconde stromen er weer nieuwe tranen over haar wangen.

''Het maakt niet uit schatje, je hebt Yassir nu alles is voorbij'' fluister ik terwijl ik haar een diepe knuffel geef.

''Alhamdoulillah'' zegt ze en haalt diep adem.

''Je moet er gewoon niet meer aan denken.. Hij is vast allang al verder gegaan met iemand anders, als hij echt om je gaf was hij sowieso al bij je terug gekomen lieverd. Je bent te goed voor zulke mensen. Je bent gelukkig met iemand anders en hij vast ook. We moeten dingen loslaten Souhaila.. Echt waar.. Ik weet echt hoe jij je voelt. Ik probeer zo hard mijn best te doen om je een goed gevoel te geven.. Vooral omdat ik weet hoe het is als je in moeilijke tijden alleen krijgt: ''Het komt goed''. Jij bent gelukkig met iemand anders en dat zal je in sha Allaah voor altijd blijven. Je bent niemand anders nodig om gelukkig te zijn, de enige die jou geluk kan bepalen ben je zelf. En zelfs als je niemand hebt, is Allaah er altijd. En ik ben er ook, no matter what.'' zeg ik

Ze kijkt me aan met een brede glimlach en nieuwe tranen stromen langs haar wangen.

''Dit is het liefste wat iemand ooit tegen mij heeft gezegd Sarah, Jij snapt precies wat ik wilde horen.. Ik ben zo blij dat jij het zusje van Yassir bent. En nu precies mijn schoonzusje.. Echt ik wil je zo graag vertellen hoe ik bij ik ben alleen weet ik niet hoe'' zegt ze en schiet in de lach.

Ik knuffel haar stevig en geef haar een kus op haar wang.

''Kom, we gaan joh.. Voordat we hier allebei beginnen te huilen'' zeg ik.

We lopen samen terug naar de auto.

Wanneer we weer in de auto zitten en Souhaila de snelweg oprijd doe ik zo hard mijn best om te lachen om wat ze zegt.

Haar verhaal blijft vast zitten in mijn gedachte.

Het komt me allemaal zo bekend voor alleen weet ik niet waarvan?

Ik voel me er niet goed bij, ik heb een bepaald gevoel in mijn maag.

Misselijkheid is het ofzo?

''Sarah? Is er iets?''

Ik zie dat Souhaila me aandachtig bekijkt.

''Nee nee, ik voel me alleen misselijk worden'' zeg ik nog steeds gravend naar waar het me zo bekend van komt.

''Moet ik stoppen?''

''Neejoh, rij door rij'' zeg ik lachend.

Na nog een halfuurtje in de file te hebben gestaan zijn we eindelijk terug in Arnhem.

''Weetje welk hotel je heen moet?'' vraagt ze als we richting de stad rijden.

''Kan je Imaddine bellen?''

Ze pakt haar telefoon en belt Imaddine.

Ondertussen wanneer ze in gesprek is hoor ik elke keer het verhaal weer in mijn hoofd.

Waarom kan ik het niet vergeten?

Het pakt me zo hard...

Maar alsnog, het lijkt alsof ik het eerder heb gehoord.

''Sarah.. Je weet dat ik tegen je hebt gelogen he...'' zegt ze wanneer ze ophangt.

''Huh?''

''Over die jongen.. Je weet dat ik iets vergeten ben te vertellen..'' zegt ze zachtjes.

Ze kijkt uit het raam en ik zie haar rood worden.

''Wattan?..''

''Nee weetje, je hoeft het niet te vertellen.. Je was het net vergeten en dan denk je er weer aan. Het is goed zo'' vervolg ik snel.

Ze hoeft het niet te vertellen.. Dan denkt zij er weer aan.

Maar dan denk ik er ook weer aan..

Ik ben bang dat ik er alleen nog meer aan ga denken.

Juist nu wanneer alles voorbij is.

''Nee ik wil dat je het weet, wie a zegt moet ook b zeggen'' zegt ze met een trillende stem.

Ik zucht luidruchtig en ze begint met vertellen:

''Hij begon slechte dingen te doen toch? Onderandere heeft hij mijn leven helemaa, kapot gemaakt.. Ik vertelde je toch dat ik ruzie met mijn ouders had en ik uit huis ben gegaan? Dat kwam grotendeels door hem''

''Hij heeft mijn leven kapot gemaakt, zonder dat hij het door had''

''Ze bedreigde mij maar na een tijdje konden ze mij niet meer pakken. Ze dreigen dat ze me van alles aan zouden doen.. Maar na dagen lang met rust gelaten te zijn, begonnen ze mijn ouders te pakken.. Mijn vader heeft in het ziekenhuis gelegen, mijn moeder heeft zelfmoord neigingen gehad. En dat kwam allemaal door mij. Ik heb de deuren voor hem geopend. Ik ben zijn begin geweest.. En mijn ouders waren het einde''

Ze huilt hardop en ik kijk haar met open ogen aan.

''Souhaila, Waarom vertel je me dit?! Moet ik wat weten?'' vraag ik met een trillende stem.

''Wat moet je weten?, ik wil je gewoon vertellen hoe mijn leven eruit heeft gezien.. Hoe ik het heb verpest''

''Toen ik mijn ouders met rust werden gelaten omdat hij had wat hij wou... heb ik het ze... verteld..''

''En toen.. Ik.. Ik kan je niet vertellen wat er op dit moment door me heen gaat, weetje hoe je je voelt als je weet dat je jouw ouders kapot hebt gemaakt... Ik hoop oprecht dat Allaah swt mij hiervoor vergeeft echt Sarah, ik heb het echt met je te doen.. Ik weet zo goed hoe jij je voelt!'' zegt ze huilend.

Ze huilt hardop en ik lijk versteend.

Ik weet niet wat ik moet doen, alles klinkt dubbel in mijn oren.

''Souhaila, niet huilen lieverd.. Alles is voorbij.. Niet naar het verleden kijken.. Kijk naar het heden en naar de toekomst'' zeg ik en voel een traan langs mijn wangen glijden.

''Weetje hoe het is als iemand tegen je schreeuwt: ''Jij maakt jou familie kapot!'' ''Het is allemaal jou schuld!'', Je weet niet wat er dan door je heen gaat.. Mensen helpen hun familie en jij bent de oorzaak van alle elende'' vertelt ze verder.

''Ik moest het huis uit, ze schreeuwden dat ze mij nooit meer wilde zien.. Echt Sarah, ik zweer bij Allaah dat ik me een jaar als een viezerik heb gevoelt.. Ik kon mezelf een jaar niet aankijken he.. Weetje, laat maar.. Ik wil je niet het gevoel geven dat jongens te vertrouwen zijn.. Echt Sarah. Wacht op je maktab.. doe niks met een jongen vooral niet in deze tijden'' ze veegt haar tranen weg.

Ik kan alleen maar naar haar kijken.

Met tranen in mijn ogen.

Het komt me allemaal zo bekend voor.

Ik wil de gedachte weg wissen alleen lukt het me niet..

Het zit vast in mijn gedachte.

Ik hoor iemand toeteren en weet meteen dat het Imaddine is.

Souhaila veegt lachend haar tranen weg en ik kijk haar nog steeds met tranen aan.

''Weetje wie echt een leuke jongen is, Imaddine.. Zal ik die voor je regelen?'' vraagt ze en kijkt me lachend aan.

Wanneer ze mijn blik ziet veranderd haar glimlach in een berzorgde blik.

''Sorry? Heb ik iets verkeerd gezegd.. Je kijkt me zo eng aan''

''Nee, het raakt me alleen'' zeg ik zachtjes.

Ik weet niet wat ik moet doen.

Geen woorden..

Er klopt iemand op het raam en weet zeker dat het Imaddine is.

''Imaddine'' zegt Souhaila snel en veegt langs haar gezicht.

''Ewa, Sarah stap je uit nigh?'' vraagt Imaddine en kijkt ons wachtend aan.

~ Vanavond gaat het verder! Gisteren geen deel, Vandaag 2 delen! ~