Onvergetelijke pijn

~ 63 ~

"Serieus?!" Vol ongeloof kijk ik hem aan.

Ik kan het niet geloven, het is onmogelijk.

"Ben je niet blij voor me ofzo?" Hij kijkt me met een brede glimlach en glinsterende ogen aan.

"Ik ben zo blij voor je Yassir" zeg ik zachtjes.

Ik vlieg hem om zijn nek en knijp mijn ogen stevig dicht.

En dit is voor ons een teken dat alles goed is gekomen.

We gaan verder, samen.

"Ik ben zo blij voor je echt" herhaal ik met tranen in mijn ogen.

"Wanneer zullen we gaan?" Hij kijkt me nog steeds met die mooie glinsterende blauwe ogen aan.

"Ik mag bij het bedrijf van pa gaan werken. Ik heb meteen met hem gesolliciteerd, eerst mijn maten hun geld terug geven, sparen & dan aan ene toekomst beginnen ,de vrouw van mijn dromen"

"Oh en nog nieuwe kleren en schoenen want tering, ik begin deze trainingspakken wel zat te worden" vervolgt hij lachend.

"wanneer ga je het haar vertellen?"

Ik moet mijn tranen inhouden, ik voel me nu al zo leeg...

"In sha Allaah morgen. Ik moet een oplossing vinden voor haar ouders aangezien ze die niet meer ziet."

"Het komt goed, ik zie je zo" zeg ik snel en loop naar mijn kamer.

De deur doe ik op slot en zak dan langzaam naar beneden.

De tranen rollen over mijn wangen van blijdschap en van gemis.

Het is voor ons allebei zo moeilijk..

De gesprekken tussen Yassir en mijn moeder flitsen naar voren.

Het is zo raar dat het niet meer normaal kan gaan, onze moeder is er niet meer bij.

Ze ziet haar kinderen niet groot worden en gelukkig zijn met iemand anders..

"Sarah?" Ik hoor dat hij zachtjes op de deur klopt.

Ik hou mijn adem een paar seconde in, veeg mijn tranen weg; "jaa?"

"Ik ga slapen man, spreek je morgen he!" Zegt hij enthousiast.

"Slaaplekkerc Yassir" probeer ik zo normaal mogelijk te zeggen.

Ik wil hem het gevoel geven dat ik weet hoe hij zich voelt, het is alleen zo moeilijk..

Het is tijd om te gaan slapen, ik trek mijn kleren uit, trek mijn pyjama aan en ga onder mijn dekens liggen.

Blijdschap heeft al snel zijn plek verloren, alle negatieve dingen komen naar boven.

En wat nou als hij mij vergeet? Ik heb altijd alles samen met Yassir gedaan!

De tranen rollen langs mijn wangen naar beneden en laten zich snel vallen op mijn kussen.

Al snel word mijn kussen nat.

Na lange minuten voor me uit te hebben gestaard & niet in slaap te zijn gevallen sta ik op en loop naar de kamer van Yassir.

Ik zit er te lang mee, inmiddels is het al 4 uur.

"Yassir?" Vraag ik zachtjes nadat ik na lang twijfelen op de deur heb geklopt.

Hij geeft geen antwoord.

"Yassir?" Vraag ik alweer en doe langzaam zijn deur open.

Hij ligt in zijn bed met zijn deken tot zijn navel en zijn handen heeft hij onder zijn nek.