Onvergetelijke pijn

~ 4 ~

Ik schrik wakker van de kookwekker.

Sta op en voel een zware hoofdpijn op komen, ik zucht diep en veeg mijn tranen weg

Ik haal de lasagne eruit, neem een paracetamol en loop naar de gang om te kijken of Yassir al thuis is.

Pffff mannen ik was toch duidelijk?

Op dat moment gaat mijn iPhone af.

Een onbekend nummer.. Het zou toch niet?

Stel dat hij aan mijn nummer is gekomen?

Moet ik opnemen? Oh shit..

Me hart begint weer als een bezetenen te kloppen.

Gelukkig, hij heeft opgehangen.

Ik neem plaats op de bank en denk aan wat hij zei " Wollah met hand op mijn hart ik kom bij je terug! Ik zal je niet vergeten! "

* Pling *

Ik pak mijn iPhone en zie dat ik een appje van Yassir heb; " Ik weet niet waarom jij een mobiel hebt hoor, ik probeerde je ze3ma te bereiken via een ander nummer. Ik ben met een vriend in Utrecht en las je appje net pas ik weet dat je boos gaat worden als ik je laatste moment pas app vandaar dat ik je belde "

Wollah mannen, ik ga ze echt nooit begrijpen.

Beantwoord het appje met " ok " en besluit maar om geen aandacht verder aan hem te besteden.

Nu kan ik be3da gaan eten met een rustig gevoel.

Ik schep een klein stukje lasagne op en eet het langzaam op.

Ik draai mijn hoofd naar links en zie een foto van mijn ouders, me broer en ik.

Wat een mooi figuur had ik daar, ik had letterlijk het figuur dat elk meisje zou willen hebben.

Na het overlijden van mijn moeder ben ik 7 kilo kwijt geraakt.

Niet dat het lelijk is maar gewoon, ik mis mezelf, mijn figuur waar ik zo goed voor getraind had.

Stafirollah, mensen lijden aan anorexia en ik klaag om een paar kilo's.

Ik gooi de laatste restjes weg en ruim waar ik uit heb gegeten op.

Ik pak een blikje Shakura uit de koelkast en ga naar boven.

Ik bedenk me plotseling dat ik echt al 4 dagen niet meer op Facebook ben geweest. Ga achter mijn bureau zitten en log in.

Ik scrol langs alle pagina's en like een aantal dingen.

Bij een bekende liefdes pagina stop ik met scrollen.

" Salam wa alaikom, kunnen jullie dit anoniem voor mij plaatsen? Ik ben op zoek naar een meisje uit Arnhem waar ik bij een bushalte tegenaan ben gebotst.

Ik gok haar ongeveer 18 jaar, ze had een prachtige volle bos bruine krullen.

Kan me alleen herinneren dat ze groene ogen had en een zwarte broek.

Ze was niet dik en had een prachtig figuur.

Het was een rustig stil meisje, niet een meisje dat over straat loopt als Kim K.

Ik dank jullie voor het plaatsen/reageren.

Ps: Hou jullie haat reacties maar voor jullie, niemand die er om gevraagd heeft."

Ik lees het bericht opnieuw.

En opnieuw.

En opnieuw.

Dit kan niet, dit kan niet.

Onmogelijk.

Uit schrik sta ik op van mijn bureaustoel en ga op mijn bed zitten.

Ik voel mijn hoofdpijn erger worden en knijp mijn ogen goed dicht.

Arnhem, krullen, groene ogen, zwarte broek, bushalte.. alles klopt.

Dit kan geen toeval zijn.

Ik neem een diepe zucht en besef me dat ik niet zo bekend ben in Arnhem.

" Niemand kent mij, hij kan me toch niet vinden, ik heb geen foto op Facebook en niemand weet wat er is gebeurt om mij te taggen " zeg ik hardop, met de hoop mezelf te kunnen kalmeren.

Zittend op mijn bed neem ik een grote slok van mijn Shakura en ga terug naar het berichtje.

Oh mijn god.

5 reacties.

Met trillende handen druk ik op de reacties.

- " Je beschrijft haar heel mooi broer, als je haar nummer hebt pm me die verder a sahbi hier moeten we werk van maken "

- " Volgens mij weet ik wie je bedoeld, ze is vaak met haar broer bij de bushalte ik weet wie haar broer is pm me en ik stuur je die naam misschien helpt dat ;) "

Ik hoef niet eens verder te lezen en sluit Facebook af.

Druk mijn Macbook uit en die klik ik voorlopig ook niet meer aan.

Met een kloppend hart en trillende benen ga ik op mijn bed liggen.

Ik doe mijn ogen dicht en sla mijn deken ver tot over mijn gezicht.

O Allah, laat dit alsjeblieft een droom zijn.