Onvergetelijke pijn

~ 39 ~

Ik kan mijn ogen niet geloven..

Wat doe hij hier?

Hij woonde toch in Antwerpen?!

Ik kijk Imaddine recht in zijn ogen aan.

''Imaddine?!'' vraag ik geschrokken.

Wat moet hij wel niet van me denken?

Hij vertelde me dat hij me broer kende, zal hij iets door vertellen?

''Wat doe je hier?'' zegt hij en duwt me uit de wc.

HIj kijkt snel achterom en kijkt me dan recht in mijn ogen aan.

''Ik ben hier met moeite naar binnen gekomen met.. wacht? Hoe weet je mijn naam?'' vraag ik zachtjes.

''Ik heb je broer gesproken, hij is weer vrij. Hij vroeg me om op je te letten'' zegt hij en kijkt me ongerust aan.

''Je hoef niet op mij te letten. Daar ben ik oud genoeg voor'' zeg ik geirriteerd.

''Ooh? Wat doe je hier dan? Weet je broer hiervan?''

''Wat gaat jou dat aan? Kan je mij gewoon niet met rust laten? Ik ben hier zelfs met moeite'' ik kijk beschaamd de andere kant op.

''Jij bent niet goed, jij bent niet barkie. Met wie ben je hier?''

''Met een vriendin, ik wil naar huis'' zeg ik zachtjes.

Mijn misselijkheid begint erger te worden.

''SARAH! WAAR BLIJF JE JOH'' roept Inaya lachend.

Ik kijk achterom en zie haar geschrokken onze kant op kijken.

''Inaya? Minteked? (Wat doe je?)''

''Uhm nou, Imaddine? Wat doe je hier?''

''Wat doe jij hier? Ben je gestoord?! Wollah je gaat nu naar huis of ik trek je bij je haar naar buiten'' Imaddine kijkt boos Inaya's kant op.

Hij probeert op haar af te lopen en ik hou hem tegen.

''Inaya? Hoe ken je Imaddine?''

''Dat is mijn neef uit Ede!'' zegt ze met tranen in haar ogen.

''Van wie was de keuze om hier naar toe te gaan?!''

Hij kijkt boos onze kant op.

''Was mijn..''

''Nee, was mijn keuze wollah. Allemaal mijn keuze, Sarah wou nergens heen'' onderbreekt Inaya mij.

''Kom we gaan naar huis'' zegt Inaya zachtjes.

Ik heb haar nog nooit zo bang gezien.

''Wollah jij kent geen respect, je sleurt iemand naar een tering shishalounge bijna 60 km van je stad vandaan? Je broer ligt in het ziekenhuis? Eigenlijk zouden we samen hier zijn he. HIj had je helemaal afgemaakt'' zegt hij boos en spuugt op de grond.

''Ik breng jullie naar huis'' zegt hij boos en loopt voorop.

''Blijf hier 10 minuten en loop dan naar achter. Inaya zoek mijn auto, bah jonge echt had het niet van jou verwacht Inaya'' zegt hij nog snel.

Ik kijk Inaya met open ogen aan.

''Hoe ken je Imaddine?'' vraagt ze met een trillende stem aan mij.

''Ik heb hem leren kennen in Antwerpen, toen ik met mijn vader naar dat hotel ging. Hij wou me heel goed helpen maar ik hield hem op afstand. Ik liep net de wc binnen bleek het dus de jongens wc te zijn. Hij riep geschrokken me naam.. Ik schaam me dood'' zeg ik en kijk de andere kant op.