Her şey duygusuz bir kadının, intikam için ant içtiği yolda başladı. Ona sıkılan kurşunlar, bir yerlerde içten içe ona aşık bir adamın göğsüne saplandı. Çocukluğundan beri bu duygusuz kadından ve annesinden intikam almak isteyen adamın her gece kul...
Bölüm biraz kısa oldu, aslında son dakikaya kadar acaba yazsam mı diye düşündüğüm bölümlerden birisiydi. Oğuz'u yazmayı çok istedim, ancak bir türlü de başına oturup tam olarak içimden geçenleri sözcüğe dökemedim. Garip bir şeyler oldu, aşkı tekrardan hissetmeye ve tekrardan kaleme alabilmeye dair. Ancak hayatta bazı şeyleri, ikinci kez denediğimde sorunlar yaşarım. Hele ki sonu iyi bitmeyen bir takım şeyler ise... Neyse, demek istediğim bölümde Oğuz'un aşkını anlatmayı dilediğim ama pek de başaramadığım. Siz anlamış gibi devam edin lütfen.
Bölüme geçmeden oy ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum, özellikle de her satır arasına yorum geldiğinde çok mutlu oluyorum nedense.
Teşekkürler, iyi okumalar :)
MARAN
BÖLÜM 15
''UMUT."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Bu bölüm Oğuz'un ağzından anlatılmıştır.*
''...Tüm yazgıları silip elimle, seni başka bir kadere emanet ettim. Seni kendimden sakınıp, bir başka kalbe emanet ettim. Seni bir felaketten esirgeyip, bir umuda emanet ettim.''
Siz, hiç aşık oldunuz mu?
Sol yanınızdan vuruldunuz mu?
Siz, hiç imkansıza tutuldunuz mu?
Ben oldum.
Vuruldum.
Tutuldum.
Küçükken beraber vakit geçirdiğim, her anımı paylaştığım bir abim vardı. Ancak beraber yaramazlık yapmak için çıktığımız yolda, trafik kazasında öldü. O gün, birisini kaybetmenin ne demek olduğunu ilk tadışımdı.
Büyüdüm, fakat yaramazlık yapmaktan korkar oldum. Diğer çocuklar gibi ailemi üzen bir çocuk değildim, evet. Ancak çocukluğun bir kısmı da, yaramazlık yapmakmış bunu öğrendim.
Anne ve babamın ısrarlarıyla mahalleden iki sokak ötede bir boks kursuna yazıldım. Yaramazlık yapmaktan ölesiye korkan o küçük çocuk, zamanla karşısındaki insanları altına almaya başladı.
Ta ki, bir kıza kadar.
Genelde kendi halinde takıldığından tanışma fırsatımız daha önce olmamıştı. Herkesi teker teker yenerek birbirimize ulaşmıştık. Kursun en iyi ikilisiydik, bu yüzden de hocalar bizi karşı karşıya getirmeyi dört gözle beklemişlerdi.
Evet, onu yenmiştim. Fakat güçsüz olduğundan değil, onu gördüğüm anda gözlerine aşık olduğumdandı. Bir adam, aşık olduğu kıza nasıl el kaldırabilirdi ki?
O, ilk defa güç olarak birisine yenilmenin şokunu yaşarken; ben de ilk defa kalpten yenilmenin ne demek olduğunu onunla keşfetmeyi diliyordum.
