-39- ''DÖVME NEREDE?''

576 34 3
                                        


MARAN ZEHR-İ ZAKKUM

BÖLÜM:39

"DÖVME NEREDE?"

''Aşkta ve savaşta her şey adil değildir.''

-FLEURİE

-FLEURİE

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Bölüme geçmeden önce oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın. Teşekkür ederim, iyi okumalar <3

Yeryüzündeki tüm renkleri kısa süreliğine beyazlığıyla örten kar, yağmaya devam ediyordu. Saat gece yarısını geçmişti, yollar karın yoğun yağışı sebebiyle kapanmış ve yolda uzun bir trafik oluşmuştu. Bakışlarımı buğulanan camdan dışarıya, önümdeki uzun trafiğe çevirdim. Bu saate kalmış olmamın gerginliğine, gecenin yarısında yolda kalmak da eklendiğinde, vücudumda öfke krizi geçirmeme sebep olacak hisler barındırıyordum. Gözlerimi devirerek vitesi boşa aldım ve ayağımı frenden çekerek arkama yaslandım.

Camın tıklatıldığını duyduğumda, kaşlarımı çatarak bakışlarımı cama çevirdim. Bana bakan Baykuş'u gördüğümde, nefesimi dışarıya vererek camı indirdim.

''Atla, götürelim.''

''Sizin araba uçarak mı gidiyor?''

Güldü ve başını önümüzdeki trafiğe çevirip tekrar bana döndü. ''Hayır, şu sahada helikopterim bekliyor. Onunla bırakabiliriz evine.''

''Acelem yok, gerçekten.'' Diye mırıldandım, yeniden arkama yaslanarak.

''En az iki saatte açılır yol, Şahmeran.'' Dedi, sabırsız bir ses tonuyla. ''Arabanı aldırırım ben, merak etme.''

''O sorun değil,'' dedim, çantamı alarak kontağı kapattım ve kapıyı açarak dışarıya çıktım. ''Aynısından beş tane daha var.''

''Olduğundan eminim.'' Dedi gülümseyerek.

Arabaların arasından geçerek onun arkasından ilerledim. Çok geçmeden sahada bekleyen pilot ve helikopteri gördüğümde kaşlarımı kaldırdım ve ona baktım. ''Neden beş tane araba almak yerine helikopter almadığımı sorguladım, şu an.''

Kıkırdadı ve pilota işaret ederek bindi ve elini bana doğru uzattı. Gülümsedim ve çantamı eline bırakarak helikopterden tutundum ve içeriye girdim. Yarım ağız bir şekilde gülümsedikten sonra, çantamı bana uzattı ve oturdu.

Helikopter havalandığında, bakışlarımı camdan dışarıya çevirdim.

''İlk uçağa binerken ağlamıştın.'' Dedi gülerek.

Bakışlarımı ona çevirerek ''Ne?'' diye sordum, şaşkınlıkla. ''Hiçbir zaman yükseklikten korkan birisi değildim.''

''Hayır, öyleydin. Zümrüt'ün seni Kapadokya'da bir göreve gittiği zaman, balonlara bindirmesiyle bunu yendin. Gökyüzünde neyle tehdit ettiğini düşünebiliyorum.''

MARAN ZEHRİMAR (18+)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin