Her şey duygusuz bir kadının, intikam için ant içtiği yolda başladı. Ona sıkılan kurşunlar, bir yerlerde içten içe ona aşık bir adamın göğsüne saplandı. Çocukluğundan beri bu duygusuz kadından ve annesinden intikam almak isteyen adamın her gece kul...
Bölüme geçmeden önce oy ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum <3
Bu arada kitabın +18 olduğunu açıklama kısmını okuduysanız fark etmişsinizdir ancak isterseniz bölüm başlarında o sahneler için uyarı verebilirim. Yoruma bırakın lütfen.
Bir de beni Instagram'da takip edenler Maran'dan geldik yazabilir mi? Herkese geri dönüş sağlamadığımdan takipçilerinin okuyucum olup olmadığını seçemiyorum. Teşekkür ederim❤️
İyi okumalar...
MARAN
BÖLÜM 16
"ATEŞ VE BARUT"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benden her daim büyümem ve güçlü birine dönüşmem beklendi.
Fakat büyümeyi hala öğrenememiş koca insanlar, her zerresine kadar büyüyen ve büyümekten nefret eden o küçük kızı bilgisizlikle kınadılar. Oysa aralarında en bilgili olan, ama aslında olması gerekmeyen kişi; o kız çocuğuydu.
O kız çocuğu, bendim.
Ben her daim, hayatımın her anını zorlukla yaşayan bir çocuktum. Sürekli güçlü olmamı bekleyen yakınlara sahip, güçsüzlüğümde ya da düştüğümde üstüme çıkılan hatta ayağıma bir çelme daha takılan bir çocuktum.
Şimdi ise hayatta kalabilmek için, insanlara çelmeyi ben takıyordum.
Bundan şikayetçi değildim. İnsanlara karşı olan öfkem, buna karşı şikayet duymamı engelliyordu. Ne de olsa, duygusuz kadının tekiydim.
Direksiyonu tutan ellerimi daha da sıkılaştırarak seslice yutkundum. Zihnimde o kadar çok şey dolaşıyordu ki, nerede ve hangi zaman diliminde olduğumun bile farkında değildim. Sürekli düşünüyor, çözüm yolu bulmaya çalışıyordum. Planlarım hiç istediğim gibi gitmemeye başlamıştı. Yolun başında amacım sadece annemi bulup, babamın cinayetinden hesap sormaktı. Fakat yollar o kadar karışmıştı ki, ben hangi yoldan gideceğimi bile unutmuştum.
Aslında en başından beri göremediğim bir detay vardı. Yolları karıştıran tek kişi, annemdi. Bana doğum günümde gönderdiği kartta, hayatımı tamamen değiştirecek kişinin ismi yazıyordu. Tilki... Onun kimliğini öğrenmemi istemişti, onunla birlik olmamı sonra ise düşman olmamı dilemişti. Benim tek amacım oyken, o suyu bulandırarak amacımı tilkiye yönlendirmişti. Yıllardır karşıma çıkmayan kadın, ben tilkinin peşine düştüğümde karşıma çıkarak onun bize düşman olduğunu fısıldamıştı kulağıma.
Her şey şimdi oturuyordu aslında. Annem en başından beri, istediği şekilde oynatıyordu beni.
Dişlerimi sıkarak öfkeyle gaza daha da bastım. Ona olan nefretim ve öfkem, gittikçe içimde büyüyor ve içimi ateşe veriyordu. Onu gözümde bir canavar olarak görüyordum. Kuzularımı yiyen, beni zarara sokan bir canavar.
