Her şey duygusuz bir kadının, intikam için ant içtiği yolda başladı. Ona sıkılan kurşunlar, bir yerlerde içten içe ona aşık bir adamın göğsüne saplandı. Çocukluğundan beri bu duygusuz kadından ve annesinden intikam almak isteyen adamın her gece kul...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yaşamla ölüm arasında bir kütüphane var," dedi. "Bu kütüphanedeki raflar sonsuza kadar gider." Her kitap yaşamış olabileceğin başka bir hayatı yaşama şansını sunar sana. Farklı seçimler yapmış olsan, şu an nasıl bir hayatın olacağını görürsün... Pişmanlıklarını telafi etme şansın olsaydı, bazı konularda farklı davranır mıydın?"
-Gece Yarısı Kütüphanesi, Matt HAİG
Bölüme geçmeden önce vote verirseniz çok mutlu olurum! Bu arada ailemiz büyüyor, çok mutluyum! Aramıza yeni katılanlar, hepiniz hoş geldiniz. Destekleriniz için çok teşekkür ederim. Sizden ufak bir ricam olacak, eğer aranızda edit, video vs. yapabilenler varsa, kitapla ilgili etiketler altında paylaşım yapabilirlerse çok sevinirim. Çünkü biliyorsunuz ki, bu tarz şeyler kitapların büyümesine baya bir katkıda bulunuyor.
Şimdiden teşekkür ederim. İyi okumalar aşklarım <3
Genelde bu soruya herkes yaşadıkları diye cevap verir.
Öyleyse, ruhsuz bir beden hala zihninde yaşadıklarını taşırken, neden gülümseyemez?
Kucağımdaki sıcaklığa gülümseyerek baktım. Gözlerini üzerime dikmiş bir şekilde bana bakıyor, baş parmağını küçük ağzının içinde gezdiriyordu. Benim kucağımdayken çok garip bir şekilde sesini kesiyordu. Adeta büyülenmişçesine yüzüme bakıp gülümsüyor, o dilini çıkartıp dudaklarında gezdiriyordu. Başımı kaldırarak, köşede duvara yaslanmış şekilde uyuyakalan Oğuz'a baktım. Bu hali gülmeme sebep olsa da, başımı yeniden kucağımdaki bebeğe indirdim. ''Babana ne yaptığına bak.'' Kıkırdadım ve işaret parmağımı küçük ellerinin arasına yerleştirdim. ''Onu ben bile bu kadar dağıtmamıştım.''
Sözlerimi anlar bir şekilde güldüğünde gülümsedim. Arkamdaki hareketliliği hissettiğimde, başımı arkama doğru yavaşça çevirdim. Kapıya yaslanmış bir şekilde bize bakan Balamir'i gördüğümde yutkundum ve hafifçe tebessüm ettim. Gözlerindeki derinliği hissetmek bana acı veriyordu.
''Hey.'' dedi fısıldar bir tonda yanıma yaklaşarak.
''Selam.'' dedim gülümseyerek.
''Prenses yine dağıtmış sizi.''
''Benden korkuyor olsa gerek, sesini çıkartamıyor.''
