Crook the Homophobic

Chapter 6: When Luck is on Samantha's Side

Samantha's PoV:

What the hell just happened?

Damn that girl! Pinapainit nya talaga ang ulo ko huh. Fuck. Kumukulo ang dugo ko sa kanya.

I want to rip her head. I want to strangle her to death. O mas maganda sigurong ipakain ko na lang sya sa mga crocodile nang magtanda.

Gustong-gusto kong ilabas ang lahat ng galit ko sa kanya. But it's too bad because she already left me here dumbfounded. Ugh! Bakit ba kasi ang late ko iprocess yung ginawa nya?

May pa kiss-kiss pa syang nalalaman. Never kong magugustuhan yun kung galing lang naman pala sa kanya. It's so gross. Tsk.

"Bwiset ka talagang babae ka!" Sigaw ko sa kawalan. I stomped my feet due to my excessive annoyance. I'm seeing red. I'm trembling. Galit na galit ako sa kanya. She really likes to mess with me huh?

Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. Pilit kong pinakalma ang aking sarili. Geez. Kahit na medyo sira na ang araw ko dahil sa babaeng yun, hindi ako dapat magpaapekto sa kanya.

I have many things that I need to do. Speaking of, ano bang oras na? Napatingin naman ako sa aking wristwatch at halos mapamura ako nang makitang late na late na ako sa aking appointment.

I quickly composed myself at umalis sa pinangyarihan ng krimen. Mabilis na pumunta ako sa auditorium.

Okay nga yun since ako talaga ang magiging grand entrance. I smirked with that. Oh how I love attention.

I managed to get inside the auditorium. Mabilis na binati ako ng nga staffs and teachers.

"Good Morning po Madam President." They greeted. Pero pinanatili ko lang ang aking resting-bitch face. Duh. Anong gusto nilang sabihin at gawin ko?

May MC pang nagsasalita. And for the mean time, napagdesisyunan kong ilinga-ilinga ang aking paningin sa paligid. May quite change lang naman but for the better. Sa tingin ko ay mas dumadami rin ang students na nag-eenroll. I'm impressed with that.

"Let's give our warm and dearest welcome to our precious President, President Samantha Laurent!"

The moment that my name was called, I stood up elegantly. Rinig na rinig ko ang napakalakas na palakpakan ng mga taong naririto. I started to walk na para bang nasa isang fashion show ako. I need to do that since nasa akin ang spotlight.

"Good day everyone. It's been a long time na nakabisita ako here sa University. But that doesn't mean na hindi ko alam kung anong mga nangyayari rito. We don't tolerate things na alam nating mali." Seryoso kong saad.

Pinagpatuloy ko pa ang aking pagsasalita. Tungkol iyon sa mga teachers, students, at marami pang iba. May reputasyon kasi akong iniingatan. This University is one of the high-class and almost mga elite at mayayaman lang ang naririto.

It took a while nang matapos na rin akong magsalita. Now, I'm back here again on my seat. Pero ramdam na ramdam ko na ang mga tinging ipinupukol sa akin ng karamihan.  I don't care about them though.

"Madam President, it's time na po para makipagshake-hands sa mga tao." My secretary said. Napakunot-noo naman ako dahil don. Did I heard it right?

"I don't want to." I said with finality on my voice. Kelan pa nagkaroon ng ganong segment kapag pumupunta ako dito?

"But Ma'am need——"