Crook the Homophobic

Chapter 30: Exposing the Relationship

Zoey's PoV:

Mabilis na napalayo kami sa isa't isa nang marinig namin ang sinabi ni Tito. We quickly made our way out from the elevator.

I hide my face in so much embarrassment. Fuck. Parang gusto ko na lang magpalamon sa lupa. At talagang caught-in-the-act pa kami ni Samantha.

Aish. Bakit naman kasi namin yun ginawa sa elevator? We couldn't contain ourselves. I really wonder kung anong tumatakbo ngayon sa isipan ni Tito.

"D-Dad! Ikaw pala yan. Anong ginagawa mo dito?" Nauutal na saad ni Samantha. I can feel that she's nervous just by her tone.

Tinapunan ko sya ng tingin at nakitang namumula ang kanyang pisngi. She's also embarrassed just like me. Ang cute. Parang gusto ko uli syang ikiss.

"Why? Masama bang bisitahin ang office ng anak ko." Isang mapaglarong ngisi ang  sumilay sa labi ni Tito. Palipat-lipat din ang tingin nya sa aming dalawa.

"I didn't know na ako pala ang masusurpresa." He added. "It seems that you like putting love bites on you wife huh? Possessive much sweetheart?"

Oh mygoodness. Gaano ba karami ang nilagay ni Samantha na hickey sa akin? Aish. Nahihiya ako kay Tito. Pero on the other side, may point sya. Mahilig naman talagang maglagay ng love bites sa akin ang asawa ko.

Nakita kong napacross ang dalawang kamay ni Samantha. Muli na namang sumisilay ang hindi nya maipintang mukha.

"I don't see anything wrong with that Dad. Nainigurado lang ako lalo na't nagkalat pa naman ang mahaharot ngayon." Masungit nitong saad. Fuck. She's getting mad again. Akala ko pa namana ay kumalma na sya kanina.

Nagbaling sya ng tingin sa aking direksyon. "Right Zoey? Napaka-friendly mo kasing tao." She sarcastically smiled at me.

I smiled back to her but In reality, gustong-gusto kong sumimangot. Bakit parang may ibang meaning yung sinabi nya? Atsaka bakit maman inemphasize ni Samantha ang word na 'friendly'?

"Oo naman. Marami akong kaibigan. Gusto mo bang ipakilala ko sila sayo?" Masaya kong turan. Pero aish, matalim na irap lang ang natanggap ko mula sa kanya. Napaka maattitude talaga ng isang to.

I heard Tito chuckled. "Zoey iha, pagpasensyahan mo na ang anak ko. She's always like that. Masungit, mataray, maldita, hard to understand, and many more. Wag mo syang iiwan ha?"

Mabilis na napaiwas ako ng tingin. Hindi ko kayang salubungin ang mata ni Tito. I can see longing, hope, and love on it. I want to say yes dahil hindi ko naman talaga gustong iwan si Samantha. I want to stay by her side through the bad and good times.

Ang problema lang ay kung gusto nya ba akong makasama. It hurts just by thinking that way. Sooner or later, matatapos din ang contract namin at babalik kami sa normal. She just needs me. It hurts, but I need to accept it.

Mukha atang naramdaman ni Samantha na hindi ko kayang sagutin ang tanong ni Tito. She faked a cough.

"I think it's much better jung sa loob tayo ng office ko mag-uusap." Sabay-sabay kaming napatango sa sinabi nya. We started to make our way inside.

Habang naglalakad, naramdamang kong pinagsaklop ni Samantha ang aming mga kamay. Our hands are entangled with each other with no spaces in between of our fingers.

I looked at her. Nakatingin lamang sya ng diretso sa unahan. I bit my lips to prevent myself from smiling. Fuck. Kinikilig ako.

When suddenly, I realized something. Nasa harapan nga pala kami ni Tito so we should act as a couple. Muntik ko nang makalimutan.