Crook the Homophobic

Chapter 45: Now She Knows

Zoey's PoV:

Kanina pa nakakatanggap ng sampal ang pisngi ko mula sa palad ni Samantha. And trust me, masasakit ang mga yun. Kung nakikita ko ang sarili ko sa salamin, paniguradong namumula na ang cheeks ko. Parang instant blush-on.

If you guys are asking kung anong ginagawa ko, to be honest ay wala. Hinahayaan ko lang na gawin nga kung anong gusto nya. If that's the way to make her calm then so be it.

Atsaka, I think deserve ko naman yun since hindi ko sinabi sa kanya ang totoo.

"I fucking hate you Zoey." Nandoon pa rin ang galit sa kanyang mga mata. It's burning in rage and fury. It's bloody-red. I shooked my head. I know that she didn't mean it. Nasasabi nya lang yan dahil galit sya.

"Namiss mo na bang makipagbonding sa babaeng yun kaya nakikipagkita ka sa kanya huh?" She asked. Umiling ako bilang sagot. Oh damn. Si Samantha lang ang gusto kong kabonding at wala ng iba pa.

She continued talking for a while. Inilabas nya ang kanyang mga hinanakit sa akin. Maya-maya pa ay naramdaman kong unti-unting lumuwag ang kanyang pagkakahawak sa akin.

"Fuck. I thought you love me, then bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoo?" Nagsusumamo nitong turan. With that, I want to slap myself again. I'm really dumb. I make sure na sasabihin ko na sa kanya ang lahat.

"Alam mo naman na ang pinaka-ayaw ko sa lahat ay ang nagsisinungaling. I fucking hate liars." Now she's hurting. At nasasaktan din ako na makita syang ganto.

Isang malalim na buntong-hininga ang aking ginawa. I slowly placed my hands on her waist and pulled her into a tight hug.

"Let me go Zoey! Hindi mo na ako madadala sa ganto." I heard she said. Sinimulan nya akong pagtampal-tampalin. Gusto nyang makaalis mula sa pagkakahawak ko. But I stay still and tighthen my grip on her.

I started to plant small kisses on her shoulders and on her bare neck. I hope that this will work. Ilang sandali lang ang nakalipas, naramdaman kong unti-unti syang tumigil sa kanyang pagpupumiglas. I can also feel that she's starting to relax now.

I slowly took a peek at her. Her lips is still forming a tight lip smile. Masama pa rin ang mga tinging ipinupukol nya sa akin. But I can say na mas better na ang kanyang form kung ikukumpara kanina.

I gathered all my courage. At mabilis na binuhat sya ng pabridal-style.

"What the hell Zoey?!" She exclaimed. I was expecting na magpupumilit pa ring syang umalis. But to my surprise, inilingkis nya ang kanyang kamay sa aking batok at kunapit nang mahigpit sa akin.

Lihim akong napangiti dahil don. I knkw that she will always have a soft spot when it comes to me.

Dahan-dahan ko syang ibinaba sa couch  ng living room namin. I think, it's much better kung dito kami mag-uusap.

I looked at her. The stoic expression are still on her face. Hindi pa rin maipinta ang kanyang mukha. Taimtim lang syang nakatingin sa akin. Hindi ko maiwasang mapakagat-labi. Damn. Kinakabahan at natatakot ako.

"Samantha, let me explain. Please." Mahinahon kong saad. I reached for her hand and gently caress it. Nakita kong napaismid sya bigla.

"Okay fine." She said. Napapikit ako nang mariin. It's like a music to my ears. Mabuti na lang talaga at pinayagan nya ako.

Hindi pa ako nakakaalma nang maramdaman kong umupo sya sa aking kandungan. Wait. She's sitting on my lap?!

My eyes widen in shock when I realized it. Kakaunging distansya na lang ang namamagitan sa aming dalawa. It's a distraction for me.