Chapter 34: Don't Make Her Mad

50.3K 1.9K 1.2K
                                    

Zoey's PoV:


Panaka-nakang tumitingin ako sa orasan. It's already 7:00 pm at 30 minutes na lang ay mag-iistart na ang first class ko for today. But I'm still here in our house.


I heaved a sigh as I looked at Samantha's door. Hindi pa kasi sya lumalabas. Kanina ko pa kasi sya inaantay.


Maaga talaga akong gumising para makapagluto ng breakfast naming dalawa. I want to make it up to her. Pero alam kong mahihirapan pa akong kuhain muli ang tiwala nya.


Aish. Ginawa ko naman ang tama diba? ?Mas magandang sabihin ko na nang mas maaga kaysa patagalin pa.


I stood up and made my way towards the nearby mirror. I looked at myself. Dapat presentable ako kapag kaharap ko na sya. On the other side, hindi naman na ako dapat pang mag-alala dahil maganda naman na ako.


Mabilis na napatayo ako nang maayos nang marinig ko ang pagbukas ng isang pintuan. I can also hear footsteps.


I composed myself first at dahan-dahang nagbaling ng tingin sa hagdanan. I just found myself staring at her. Damn. Samantha's really gorgeous. She's an epitome of beauty. The way her eyes took a glanced at me. Red lipstick reallt suits her.


Pasimpleng pinasadahan ko ng tingin ang kanyang kabuuan. She's wearing a fitted red dress that hugs her perfectly curve body. Mayroon itong slit sa bandang hita at may kalakihan rin ang v-line nito kaya kitang-kita ang kanyang cleavage.


Wala sa sariling napakagat-labi ako. Damn. I don't want to use this word but she's hot.


Ibinalik kong muli ang aking tingin sa kanyang mata. Mabilis na napasapo ako sa aking dibdib nang salubungin ko ang matatalim nitong mga titig.


Gosh. It looks like she caught me checking her out. I gulped. Feeling ko ay minumurder nya na ako sa isipan nya.


"Good Morning Samantha." Magiliw kong bati sa kanya. Wala akong narinig na sagot mula sa kanya. She just passed me. I do expect that.


"I prepared something for our breakfast." Parang nakahinga naman ako nang maluwag nang makitang walang-imik syang umupo sa table.


We started to eat in silence. And trust me, tension can be fill on the air. From the ooks of it, I can feel that she's still annoyed at me.


I think, hahayaan ko munang kumalma ang apoy sa kanya. I'm gonna give her space.


Ilang sandali lang ang nakalipas ay tapos na rin kaming kumain. We brushed our teeth. After that, we started to fixed and gather our things up.


Akmang papasok na sana si Samantha ng kanyang sasakayan nang marahang hinawakan ko ang kanyang wrist.


"What is it?" Automatic na sumalubong sa akin ang walang-emosyon nyang mukha. I was taken aback and trust me, it hurts.


"T-Take care... And I'm sorry." Nauutal kong saad. I quickly pulled her into a hug. Damn. Ang sarap talaga sa feeling na yakapin sya.


It was just interrupted when I felt that Samantha's forcedfully getting out of my embrace. Mabilis na lumayo ako.


"I don't want to hear your sorry Zoey." She said and slammed the door of her car. Wala na akong nagawa kung hindi tingnan na lang sya papaalis.


Napailing na lang ako sa kawalan. Aish. What should I do? I just hope na hindi magtagal tong away naming dalawa.


Pumasok na rin ako sa aking sasakyan at nagsimula nang magmaneho papunta sa University. Mabuti na lang talaga at nakaabot pa ako. I'm not late though.


Crook the HomophobicTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon