Crook the Homophobic

Chapter 37: Not Straight At All

Zoey's PoV:

"Oh come on, I know that. Talagang namiss ko lang ang endearment nating dalawa." She said. Nandoon pa rin ang napakalawak nyang ngisi sa kanyang labi.

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Damn. Ganto pala yung feeling kapag kaharap mo na yung isa sa mga taong malaki ang impact sa buhay mo.

Anger, that was on top of all my feelings. Naiinis ako. Naiinis ako kay Francine. Ang lakas ng loob nyang magpakita sa akin na para bang walang nangyari.  

She's my ex. My first girlfriend, my first in everything. Kaya nga siguro ganon ko sya kamahal. Back then, I'm really dumb. Lahat ginawa ko para sa kanya. Nagtagal din kami ng 2 years. Pero hindi pa rin pala yun sapat dahil sa huli, lalaki pa rin ang pinili nya. Ang last na pagkikita naman ay 5 years ago na.

Isang malalim na buntong-hininga ang aking pinakawalan. Sinubukan ko ring pakalmahin ang aking sarili. Hindi ako dapat magmukhang mahina sa harapa nya.

"Well for me, hindi. Stop calling me that. Kinikilabutan ako knowing na isang manlolokong katulad mo ang tumatawag non sa akin." Diretsang turan sa kanya. Kailangan kong maging prangka.

I can feel that she's taken aback from my remarks. Rumehistro rin ang gulat sa kanyang mukha.

"W-Wow... That hurts you know." She said at umakto pang nasasaktan. "Hay nako, hindi ko alam na may pagka-indenial ka rin pala Love. I know that you miss me too."

My lips formed a tight lip smile. Ugh! Talagang sinusubukan nya ang pasensya ko. She's full of herself.

Nakita kong unti-unti syang naglakad papunta sa akin. While me, nanatili lang ako sa aking pwesto at hindi man lang gumalaw papalayo. Kung dati ay madadaan nya ako sa ganto, pwes hindi na. Kay Samantha lang ako marupok.

She stopped in front of me. I can say that she's beautiful. No doubt about that. As in maganda talaga sya. Pero magkaiba sila ng level ng asawa ko.

"Zoey! What's taking you long there?" Speaking of. Ayan na, tinatawag nya na ako. I should get going dahil baka mamay ay mas lalong madagdagan ang inis nya sa akin.

"Samantha, baby wait lang. Palabas na ako." I shouted back.

Mas magandang hindi muna sila magkaharap na dalawa. Knowing Samantha, baka talagang lumabas na ang pagkademonyitang dragona nya. Ang kaso, palaban din si Francine.

Nakita kong napakunot ang noo ni Francine. She's probably wondering kung sino ba ang kausap ko.

I composed myself first bago tuluyang napagdesisyunang umalis na. Pero hindi pa ako nakakalayo nang maramdaman kong may humawak sa aking wrist.

"Zoey, wait a minute." Francine said. Nangungusap ang kanyang mga mata. "Let's talk please."

"Don't fucking touch me Francine." Mariin kong saad at tinabig ang kanyang kamay. "Wala na tayong dapat pang pag-usapan. Hindi ba't matagal na tayong tapos?"

Hurt was written on her face. I can see that she's slowly losing hope. Malungkot sya. Trust me, parang may humaplos sa puso ko, nagsasabing pakinggan ko sya. But I think, it's not yet the right time.

I need to be firm with my decision. And so I did, tuluyan na akong lumabas sa rest-room. Ang hindi maipintang mukha ni Samantha ang unang sumalubong sa akin.

Hindi ko maiwasang mapangiti. There she is, the woman I love the most.

"Sino yung kausap mo Zoey?" Nakapameywang nitong turan. Mabilis akong naalarma nang makitang sinusubukan nyang tignan ang taong nasa loob.