Crook the Homophobic

Chapter 42: Round 2

Zoey's PoV:

"And done..." I said matapos kong irecord ang score ng students ko. Ang sarap talaga sa feeling kapag tapos ka na sa mga gagawin.

Since, ang last period ko ay ang aking vacant time, napagdesisyunan kong hindi iyon sayangin. And tada! I'm done recording their scores. Wala na akong gagawin pa sa bahay. Mas mahaba ang quality time namin together ni Samantha.

Hindi ko maiwasang mapangiti nang masagi sa aking isipan ang asawa ko. Aish. Parang naiimagine ko bigla ang nakasimangot nyang mukha. Oh well, she's always frowning naman. Normal na ata yun.

Me and Samantha's really getting along. Mas lalong nagiging maayos ang relationship naming dalawa. She's getting clingy and showy in which I really like the most. I forgot, may pagka-demanding din pala sya. Oh damn. Mahal na mahal ko talaga sya.

I quickly gathered and fixed my things bago tuluyang tumayo. Uuwi na ako since tapos naman na ang shift ko.

Hindi pa ako nakakalayo sa aking kinauupuan nang may biglang kumatok sa pintuan.

Napakunot-noo naman ako dahil don. Who could that be? Hmm... Siguro isa sa mga students ko.

"Come in." I said. Ilang sandali pa ay nakita kong unti-unting nagbukas ang pintuan.

Hindi ko maiwasang mapasinghap nang si Francine ang tumambad sa aking paningin. I'm stunned in my spot. Parang hindi maiproseso ng utak ko na nandito sya sa harapan ko.

She's wearing a semi-formal business attire that suits her well. Mukhang kagagaling lang nya ng work. Wala namang masyadong nagbago sa kanya. Nagmature lang ang kanyang features. And I hope she is too.

Napakuyom ang aking kamao. Pinanatili ko ang aking posture. Ano naman kayang ginagawa nya rito? Ang lakas ng loob nyang magpakita sa akin ha.

"What are you doing here Francine?" Madiin kong turan sa kanya. "At paano ka nakapasok dito?"

I noticed that she started playing with her fingers. One of her mannerism that indicates na kinakabahan sya.

"I used my connections." Sagot nya. Napatango-tango naman ako dahil don. Right. Bakit ko nga ba yun nakalimutan?

"Nagpunta talaga ako rito para kausapin ka." She looked at me directly at my eyes. Nakikita ko ang dedication sa kanyang mga mata. She's really eager to talk to me huh?

Napapikit ako nang mariin. I need to be wise in making a move.

"Wala na tayong dapat pang pag-usapan Francine. Matagal na yun. It's all in the past." Seryoso kong saad. Sabi nga nila, past is past.

Atsaka, I know na makakarating kay Samantha kung nag-usap man kaming dalawa. I don't want her to get mad. Lalo na't alam kong mainit ang dugo nya kay Francine.

Naglakad sya papunta sa akin. While me, I didn't bother na humakbang palayo. "Please Zoey, hear me out. I just need to explain my side." She pleaded.

Hinawakan nya ang aking kamay. Mabilis na napaiwas ako ng tingin. Dahil baka mamaya ay madala ako ng mga mata nya at mapapayag ako bigla.

Marahang tinanggal ko ang kanyang kamay sa akin. Hurt was written on her face. She's known to be hiding her emotions but now, I can see it, crystal-clear.

"I still love you." She said suddenly. Napatiim ang aking bagang. I clenched my fist and sternly looked at her. Kitang-kita ang sinseridad mula sa kanya. But it's too late to say that.