Crook the Homophobic

Chapter 53: At The Hospital

Zoey's PoV:

"Seryoso ka ba dyan sa sinabi mo?" Tinapunan ko sya ng hindi makapaniwalang tingin. May ideya na ako kung anong tinutukoy nya.

Samantha slowly bit her lips and playfully winked at me. "It's been a while since we did it. Ilang araw din tayong hindi nagkita. Hindi mo ba ako namiss Zoey?"

"Of course namiss kita Samantha." Mabilis kong saad. Nakita kong napatango-tango naman sya sa sinabi ko.

"And yes, namiss ko ring maglove-making tayong dalawa." Dagdag ko pa. Ayokong maging indenial. Gay-forward kaya ako. Duh.

I noticed that she jolted in joy. At talagang pumalakpak pa sya sa sobrang tuwa. Napakunot-noo naman ako. Ganito ba talaga kapag buntis? Naninibago ako eh. Mas sanay akong nagbubunganga at nagraratatat  si Samantha.

"That's great! Ano pang inaantay mo Zoey? Simulan na natin para makarami tayo ng rounds." Mabilis na hinila nya ako papalapit sa kanya. Now, I'm on top of her.

My mouth parted a little. Many things are starting to came in my mind. At lahat ng naiisip ko ay hindi maganda. Ramdam na ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. I didn't know na may pagka-aggressive rin pala si Samantha. Hindi naman halatang miss nya ako diba?

She was about to kiss me nang bigla kong ilihis ang aking mukha. Ang ending, sa pisngi tumama yung kiss na dapat ay sa labi ko.

"What the hell Zoey?" Magkasalubong na ang dalawa nyang kilay at hindi na rin maipinta ang kanyang mukha sa inis. "Ayaw mo na ba? Wait. Don't tell me, nagsasawa ka na sa akin?"

Nanlaki ang aking mata nang mapansing biglang nagbago ang kanyang expression. It turned into a sad one. And gosh, I think any minute ay pwedeng-pwede na syang umiyak.

Nataranta ako bigla. Nako po, anong gagawin ko? Katulad nga nung sinabi ng Doctor, hindi ko dapat inistress si Samantha dahil buntis sya.

"N-No... That's not it Samantha.." Mahinahon kong turan. I started to gently caress her cheeks. She's still staring at me with a teary-eyes.

Oh God. Hindi ko alam kung macucute-an ba ako o mababahala sa nangyayari sa kanya. Imagine, nakakita ka ng dragonang demonyita na paiyak na.

"Isn't it a bit off kung dito natin yun gagawin?" Hindi ko maiwasang mag-alala. Baka mamaya ay may hidden camera rito eh. Atsaka, baka may biglang pumasok.

I heard Samantha scoffed. "And so? Ayaw mo ba ng new experience Daddy Z?" She said using her husky voice.

I can feel the shivers runnng on my whole system. Napapikit ako nang mariin. Oh Damn. Ang lakas pa rin talaga ng epekto ng Daddy nya sa akin. It really turns me on.

"Gusto. Pero kasi, paano na lang kung may makakita sa atin?" Nag-aalala ako syempre. Atsaka, baka marinig nung kabilang pasyente. Nakakahiya naman.

"Tss. If ever man na mahuli nila tayo, binilhin ko tong hospital para naman hindi na sila makapagreklamo pa." Samantha said in a duh tone. She even rolled her eyes on me. Aba't. She's starting to get upset.

I heaved a sigh as a sign of defeat. Mukha atang wala na akong magagawa pa. I like it too anyways. Ayoko na ngang magcomplain pa.

I slowly closed my eyes and fill-in the gap between us. I pressed my lips on her. In an instance, naramdaman kong inangkala ni Samantha ang kanyang kamay sa aking batok.