Crook the Homophobic

Chapter 54: Reconcile

Samantha's PoV:

"Who is it?" Hindi ko maiwasang mapataas-kilay. Sino naman kaya ang gustong kumausap sa akin? Nagsimula akong mag-isip isip. Pero to be honest, ay wala naman akong natatandaan na gustong kumausap sa akin.

Dad faked a cough. "See it for yourself. And I guess, it's time." He's wearing a goofy smile. Parang masama ang pakiramdam ko sa ngiti nyang yun. And what does he mean by 'it's time'?

Napatingin naman ako sa direksyon ng asawa ko. Yes, asawa ko. Duh. She's giving me the wondering-look. I can't help but to pinch her cheeks. Ang cute eh.

"Aray ko naman Samantha." Nakita ko kung paano sya napangiwi sa ginawa ko. "Pinanggigigilan mo na naman ako."

"Nagrereklamo ka ba?" Mabilis na pinaningkitan ko sya ng mata. In an instance, I saw how she gulped. Mabuti naman at madali syang makuha sa isang tingin lang. Pag hindi, baka mameet nya uli ang kamao ko.

"H-Huh? Sino nagsabing nagrereklamo ako? Actually, I'm really happy pa nga eh. See?" She said and gave me a smile. Isang matalim na irap ang ibinigay ko sa kanya. Tss. Halata namang pilit yung ngiti nya.

"Shut up. Don't forget later. Medyo matagal-tagal din tayong nagkita. I think it's much better pa nga kung magleleave ka for 3 days or for even a week." Mataray kong turan. With that, napanganga sya bigla.

Shock was written on her face. My eyebrows arched a little. I'm dead serious with what I've said. Alam kong alam nya na kung anonf tinutukoy ko.

I heard she heaved a sigh. "Noted po Sugar Mommy Sam." Parang nagpantig bigla ang tenga ko sa sinabi nya. Automatic na nagsalubong ang dalawa kong kilay sa inis.

What the hell?! Did I heard it right? Tinawag nya akong sugar mommy?

"Argh! Don't you dare Zoey! Hindi pa naman ako ganong katanda para maging sugar mommy mo." I frowned. But the latter just laughed at me. Parang may sariling pag-iisip ang kamay ko. I just found out that I already slapped her.

I'm really lucky and greatful to have Zoey as my partner in my life. I know that she's head over heels with me. Iba pa rin talaga kapag mas mahal ka nung tao. I didn't expect myself to fall for her.

At first, I'm really indenial. Pero ngayon, proud na proud na akong sabihin na mahal ko sya. Duh. It's really ironic. I'm a homophobic back then boom.

I looked back at my Dad who's smiling widely habang nakatingin sa aming dalawa. I can say that he's happy. Minsan ko lang syang makitang ganto.

"Dad, nasaan na yung taong gustong kumausap sa akin?" I asked him. Napalinga-linga kasi ako kanina sa paligid, wala naman akong masyadong nakikita kung hindi ang mga nurses at staffs nitong hospital.

"She's in the restaurant nearby. She's already waiting for you." Sagot nya. Napatango-tango naman ako. Hmm... So it's a she huh? Sino naman kaya yun?

Imposible namang si Francine dahil na-K.O ko na sya kanina. I wonder where she is right now hahaha. Oh well, nagtitiwala ako kay Dad. Alam nya na kung anong gagawin sa mga katulad ni Francine Papansin.

Chelsey's probably with her Dad now. I felt pity for the child. Ang bata-bata nya pa ay nasasaksihan nya na ang mga ganong pangyayari.

Agad akong dinischarge ng hospital. We paid the bills at pagkatapos ay hinayaan na kaming umalis ng doctor. Well, wala naman akong nararamdamang kakaiba.