[C] MRS. LORENZO

Bab 22

Selesai menjamah sarapan, Zyaire naik ke tingkat atas dan mengambil telefonnya. Lalu menyentuh nama Céline pada skrin telefon.

"Salut Zyaïre !  Pourquoi m'appeler, je me manque ?"
(Helo Zyaire! Kenapa call saya, rindukan saya ke?)
jawab panggilannya dengan gedik.

"Céline, j'ai quelque chose à te demander."
(Céline, saya ada benda nak tanya awak  sikit)

"Demandez, s'il y en a beaucoup, ce n'est pas grave.  Je peux répondre si tout vient de toi."
(Tanyalah,kalau banyak-banyak pun tak apa.Saya boleh jawab kalau semua tu daripada awak)

"Qu'as-tu dit à Luthfi sur moi ?"
(Apa yang awak ceritakan dekat Luthfi tentang saya?)

"Uhh... parle de toi à Luthfi ? Je ne comprends pas.  Pouvez-vous expliquer plus en détail."
(Uhh...cerita dekat Luthfi tentang awak? Saya tak faham.Boleh awak jelaskan lebih terperinci) nadanya seperti berdalih.

"Je sens que tu fais semblant de ne pas savoir, Céline."
(Saya dapat rasa yang awak buat-buat tak tahu,Céline.)

Namun Céline masih diam tanpa berkata apa-apa.

"Laissez-moi vous rappeler.  Vous avez inventé une histoire et raconté à Luthfi que j'avais tué mon ex-petite amie parce qu'elle était enceinte de mon enfant.  Vous souvenez-vous?"
(Biar saya ingatkan pada awak. Awak reka cerita dekat Luthfi yang saya telah bunuh bekas kekasih saya disebabkan dia mengandungkan anak saya.Adakah awak sudah ingat?)

"Je veux juste effrayer Luthfi pour qu'il ne se sente pas courageux et ne vous dérange pas.  Je veux qu'il te quitte toi et Mia.  Je pensais qu'avec cette histoire, il aurait peur.  Je suis désolé, Zyaire.  J'ai fait tout ça parce que je veux juste que tu vives heureuse avec Mia.  Je t'aime comme un ami."
(Saya cuma nak takutkan Luthfi supaya dia tak berani dan tak  mengganggu awak. Saya nak dia tinggalkan awak dan Mia.Saya sangka dengan cerita itu dia akan berasa  takut tapi sangkaan saya salah.Maafkan saya,Zyaire. Saya buat semua ni sebab saya cuma nak awak hidup bahagia dengan Mia. Saya sayangkan awak sebagai seorang kawan) jelasnya panjang kepada Zyaire.

"Céline, je te considère comme une amie mais ce n'est pas la meilleure façon de m'aider.  Vous avez causé un malentendu entre moi et Mia.  À cause de votre histoire fausse, Mia et moi nous sommes disputés jusqu'à ce que Mia s'enfuie de chez elle."
(Céline, saya memang anggap awak sebagai seorang kawan tapi itu bukanlah cara yang terbaik untuk bantu saya. Awak dah timbulkan salah faham antara saya dan Mia. Disebabkan cerita rekaan awak tu, saya dan Mia bergaduh besar sampai Mia lari daripada rumah)

"Quoi ?!  Mia s'est enfuie de chez elle ?!  Lorsque?  Pourquoi je ne sais même pas ?  Où est-elle maintenant?  L'avez-vous trouvée ?  Je suis très très désolé.  à cause de moi, Mia-"
(Apa?! Mia lari dari rumah?! Bila? Kenapa saya tak tahu pun? Sekarang dia dekat mana? Awak dah jumpa dia? Saya minta maaf sangat-sangat. Disebabkan saya, Mia-)  kata-katanya terhenti dan bertukar dengan tangisan. Tangisannya dapat didengari Zyaire di corong telefon.

"Ne pleure pas, Céline.Vous n'avez pas à vous inquiéter.Maintenant, Mia est de retour et elle est chez moi.Vous n'avez pas à vous en vouloir autant. Après tout, Mia va bien."
(Jangan menangis,Céline. Awak tak perlu risau. Sekarang Mia dah balik dan dia ada di rumah saya. Awak tak perlu salahkan diri awak sangat. Lagipun Mia baik-baik saja.)

"J'ai mis fin à l'appel en premier.  Je veux me reposer."
(Saya tamatkan panggilan dulu.Saya nak berehat.)

Lalu panggilan ditamatkan oleh Céline.

Zyaire sedikit mengeluh.Dia tidak sangkat niat baik Céline bertukar menjadi bala kepadanya.

Segala perbualan mereka tadi didengari jelas di telinga Mia yang sedang berdiri di belakang pintu bilik.Kebenaran kini terbukti bahawa Zyaire tidak melakukan hal kejam yang menjadi keraguannya untuk terus dekat dan mencintai lelaki itu. Hatinya lega dengan kebenaran yang diharapkan selama ini.Tapi sekarang dia harus meminta maaf kepada lelaki itu kerana menuduhnya tanpa bukti yang kukuh dan meninggalkannya dengan begitu saja tanpa bertanya perkara yang sebenar.