ATEŞ= Buraya geleli on gün olmuş, yani ben kendi mi bilmez bir halde baya uzun süre yatmıştım. Kendimde olduğum zamanlarda acı ve ağrının birleşimi berbat vakitler geçirmiştim. İnşallah bunları lunam da hissetmemiştir demekten kendimi alıkoyamıyordum, dişi bir kurt olmadığı için bunları yaşamama gibi bir seçeneği de vardı. Çünkü o safkan bir insandı, daha önce hiç görülmemiş ve yaşanmamış bir mühürlenmeydi bizimki. Bu yüzden hiçbir şey kesin değil hatta belirsizdi. Döndüğümde öğrenecektim mührün ona ne denli etki ettiğini, özlemiştim hem de çok. O yanımda değilken yarım hissediyordum, artık bir an önce köyüme dönmek istiyordum.
Nemf kraliçesi Uhra bizi eksiksiz ağırlamıştı, hatta bu ağırlamadan bekar olan erkek kurtlarımız çok memnun kalmıştı. Nemfler eş konusunda bağlayıcı olmadıkları gibi tür konusunda da seçici değillerdi. Onlar için eş sadece zevk ve üreme için gerekli olan, sadece o an yanında bulundurdukları kişilerdi. Özgürlüklerine çok düşkün varlıklardı, hem de her konuda. Baş büyücünün odaya girmesiyle oturduğum yerden ona doğru döndüm, ardından Abay da gelmişti. Baş büyücü kapanmaya yüz tutmuş yaralarımı kontrol edip, artık iyi olduğuma karar vermiş olmalı ki. " Artık bugün yola çıkalım oğul" diyerek zaten dünden razı olduğum şeyi dillendirdi. Baş büyücüyü onaylayarak toparlandım, sonrasın da Abay ,ben ve büyücü Uhra'nın evine geçerek bizim için yaptığı her şey için minnettarlığımızı bildirmiş, birazdan yola çıkacağımızı ona da söylemiştik.
Baş büyücü hepimizin ortak olarak aldığı kararımızı Uhra'ya da açıkladı, artık nemfleri müttefiğimiz olarak kabul etmiştik. Her konuda bize gelebilirlerdi, Uhra duyduklarından memnun bir edayla konuşulanları dinlemiş ve aynı şeylerin bizler içinde geçerli olduğunu belirtmişti. Konuşmamız bittiğinde herkesle beraber ayaklandım ama atlarımızın o arbedede ya ölmüş yada kaçmış oldukları aklıma gelmişti. Bu da yüzümün düşmesine sebep olmuştu, kurtlar dayanıklıydı dönüşerek yolculuğun üstesinden gelirlerdi ama büyücüler başaramazdı. Başarsalar bile bitmek bilmeyen bir yolculuk olurdu. Hep birlikte onların deyimiyle nemf diyarının bahçesine indik, burası cennetten bir parçaydı sanki. Bin bir çeşit ağacın ve farklı çiçeklerin süslediği her bir ayrıntısıyla doğanın kendi mucizesiydi.
Uhra'nın yanına gelen bir nemfe duymadığımız şeyler söylemesiyle, nemf aceleyle uzaklaştı. Bu arada bizde kendi türlerimize toplanmaları için çağrıda bulunmuştuk. Abay elindeki boynuzu üflerken ben dönüşerek ulumuştum. Galiba içimizde en sessiz ve havalı olan baş büyücüydü, ellerini kaldırarak bir kaç söz söyleyerek bu işi halletmişti. Çok geçmeden hepsi toplanmış gitmeye hazırdık, Uhra ve Ayevi bizi elf diyarının çıkışından ağaçların başladığı yere kadar geçirmişlerdi. Hatta Uhra yolculuk için bize yirmi tane at bile yakalattırmış, bu da yetmezmiş gibi yolculuk için yemek çıkınları yaptırmıştı. Bunu gören büyücü nemf kraliçesine teşekkürlerini dile döktü ve yüzündeki gülümse ile de ne kadar memnun kaldığını belli etti.
Artık yola koyulmak için ayrılacakken bir kaç gündür dikkatimi çeken ve gördüğüm ilk an aklıma Hira'yı getiren, nemflerin ayak bileklerine taktıkları güzel taşlardan yapılmış takılardan istemeye karar vererek Ayevi' ye derdimi çabucak söyledim. Ayevi yanımızdan ayrılıp çok kısa bir zamanda tekrar geldiğinde elindeki takıyı bana uzatarak " lunan çok şanslı, bu da bizim ona hediyemiz olsun. Bu taş malakit taşıdır, taşın özelliği enerji taşı olmasıdır hem de lunanın gözleriyle aynı renk alfa. Ona çok yakışacak" diyerek takıyı avucuma bıraktı , başıyla beni selamladıktan sonrada arkasını dönerek şelaleye doğru yürümeye başladı. Ben sanırım duyduklarımla şaşırmıştım, öylece arkasından bakıyordum. Bunu fark eden Şevval elini omzuma koyarak beni bulunduğum durumdan çıkararak " onun gücü geçmişi görmek alfa, sen yaralıyken seninle ilgilenenlerden biride oydu, sana dokunduğunda geçmişinden parçalar görmüş olmalı demek ki" diyerek atlara doğru yürüdü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin Kızı
Fantasy"Ruhun ruhuma vurgun, bedenin bedenime mahkum, canın canımla bütün alfa. Söyle bu kadar aitlik olur mu ? " dedim. Alfanın cevabı gecikmedi. "Ömrün ömrüme bağlı, kaderin kaderime yazılı, bedenim bedenine muhtaç, ruhum ruhuna mühürlü lunam" dedi. Ama...
