Gecenin Kızı

Bölüm 42

 BÖLÜM +18  ARKADAŞLAR HABERİNİZ OLSUN

AYSA= Yavaş adımlarla Kamran'a doğru giderken gözlerim gözlerinden bir saniye bile ayrılmadı. Elim onun elini tutana kadar Kamran bedenimi baştan aşağıya defalarca süzmüştü. Arzudan kararan gözleri iki kör kuyuyken, bakışları şehvetin ta kendisiydi. Göğsünden koparak kulaklarımı ulaşan hırlaması odada duyulan deli gibi atan kalplerimizden sonraki  ikinci sesti.  Şuan benimde ondan aşağıya kalır bir yanımın olduğunu hiç zannetmiyordum. Çünkü ben bu kurt adama  gördüğüm ilk an kalbimi vermiş ve hatta onun için her şeyi göze almıştım. 

Onun mu bana olan arzusu daha fazlaydı yoksa benim mi ona olan arzum işte bu şimdi göz göze dip dibeyken apaçık  ortadaydı. Birbirimizden aşağı kalır yerimiz yoktu. Beni biraz daha kendine çekerek bedenimi bedenine yaklaştırdıktan sonra başını boynuma gömerek kokumu derin derin soludu. İşte o an onun için nasıl koktuğumu merak ettim.

Fakat boynuma sürten dudakları kulağımın arkasına doğru yol alırken bu düşüncem buhar olup havaya karışmıştı bile. Dudaklarımdan çıkmasını engelleyemediğim inlemem odaya üçüncü bir ses eklerken parmaklarım onun saçları arasındaki yerlerini almışlardı bile. Kamran o kadar yavaş hareket ediyordu ki, sanki beni kendince sindire sindire keşfetmeye niyetli gibiydi. Bu bir yandan hoşuma giderken diğer yandan beklentiyle kavrulan bedenim için bir eziyetten farksızdı. 

Dudakları yönünü değiştirerek yavaşça boynumdan iki göğsümün arasına doğru ıslak bir yol çizerken soluklarım kovalamaca oynamaya başlamış ben ise yine de nefessiz kaldığımı hisseder hale gelmiştim. Hoşnut olduğumu kanıtlayan iniltiler odayı doldururken gözlerimde kapanmaya başlamıştı. Kamran'ın " gözlerini benden ayırma' diyen şehvete bulanmış ama  emir kipindeki sesiyle zorda olsa onları açmayı başardım. Gözlerimin  içine bakarak sağ eliyle geceliğimin yakasını yakalayarak bir hareketle yırtıp atmasıyla önünde bütün çıplaklığımla kalakaldım.

Zaten utanç duygusundan bihaber olan ben bu durumu yaptığım hareketle de arsızlık seviyesine taşıdım. Onu omuzlarından iterek sırt üstü yatağa düşmesini sağlayarak bir kedi gibi üzerine tırmandım. Kucağına rahatça yerleşerek dudaklarını dudaklarıma esir kılıp, ellerimle vücudunu keşfe çıktım. Kamran'ın hırlamaları kükremeye döndüğünde  bunun onun hoşuna gittiğini anladım. Kamran dan utanmıyordum. Neden utanacaktım ki, o her şeyiyle  benimdi. Tıpkı benimde onun olduğum ve  olacağım gibi.

Öpüşmemiz seviye atlayarak dillerimiz dans etmeye başladığında Kamran belimden tutarak kendiyle beni de yuvarladı ve ben artık altta iken o üzerimdeydi. Elinin biri göğsümü bulurken diğer eli kalçamı avuçlamış, bacaklarının arasındaki erkekliği kasıklarıma dayanmış durumdaydı. Gözlerime şehvetin kızıl perdesi daha da inerken tırnaklarım sırtından beline kanlı bir yol çizmeye başlayarak çoğalan iniltilerim dudaklarında onun kükremelerine karıştı.

Yaradan yardımcım olmaz ise aklımı birazdan kaybedeceğim raddeye yavaş yavaş gelirken geceyi delen bir ulumayla bir an ikimizde birbirimizin nefesinde soluklandık. Ardı ardına gelen diğer ulumaları duymamız ile de  Kamran'ın biraz önce şehvet ve arzudan kararan gözleri şimdi öfkeden kırmızıya geçiş yapmıştı. Sesli bir şekilde ettiği küfürler ile benden uzaklaşırken, bende onun hemen ardından ayaklanarak onun gibi giyinmeye başladım. Bir yandan hızlanmış nefesimi düzene sokmaya çalışırken bir yandan da onun ettiği küfürlere hem hak veriyor hem de bu hali çok hoşuma gittiği için kıkırdamama engel olamıyordum.

Kamran giyindikten sonra büyük bir hayal kırıklığı yerleşmiş gözlerini gözlerimle buluşturarak "ayın kızı elimden kurtuldun sanma bu işi halleder halletmez benimsin" diyerek dudaklarıma kısa ama sert bir öpücük vererek odadan hızlıca çıktı. Adam haklıydı bu kadar bekleyişin ardından bu geceyi mi bulmuşlardı bula bula saldırı yapmak için. Bende onun kadar kızgın ve hayal kırıklığı doluydum doğrusu. Bütün bedenim beklentiyle sızlarken bu durumu görmezden gelerek  odadan çabucak çıktım. Fianna lunası olarak  ne olursa olsun alfamın yanında olmalıydım.