Gecenin Kızı

Bölüm 41

NEFİLİM= Gece kara örtüsünü gündüzün üzerine örtmeye başladığı saatlerde kelemin surlarına çıkmış ucu sonu görünmeyen ormanlarımın manzarasını izliyordum. Hırıltılı bir ses duymamla kafamı arkama doğru çevirdim. Günlerdir beklediğim demirkıynağım şuan karşımdaydı. Surdan atladıktan sonra bedenimi yaratığıma  doğru çevirerek sırtımı sur duvarına dayadım.

Saygıyla önümde eğildikten sonra benim başımı anlat anlamında sallamamla konuşmaya başladı. " Nefilim büyücüler, kurt klanları, nefler ve varlıklarının efsane oldukları sanılan kitsuneler hepsi birleşmiş, sisli ormandan çıkıp Ak şehre gittiler. Bulmamı istediğiniz kız hep pelerinle geziyor yüzünü hiç göremedim ama gümüş dişler alfasının yanından hiç ayrılmıyor, sanırım alfanın eşi".

Yaratığımın  sözleriyle bir anda kafam karıştı. Fianna klanında cenaze olması gerekirken ve yas tutulması gerekirken bu ne yolculuğuydu. Karşımdaki yaratığıma "fianna alfası yanlarında mıydı peki" diye sordum. Yaratığım " evet nefilim" diyerek beni cevapladı. Bu nasıl işti Selis öldü demişti. Bizim diyarın zehri olmadan iyileşmesi mümkün değildi. Nerden bulmuşlardı lanet olası panzehri. Bu aralar bilinmezlikler çoğalıyordu ve ben bundan hiç hoşlanmıyordum.

Yaratığımın mırıldanmasıyla söyleyeceklerinin bitmediğini anladım. Bakışlarımı onun kara gözlerine çevirdiğimde oda konuşmaya devam etti. " Bir hafta orada kalıp tekrar sisli ormana döndüler" dedi. Bunlar ne yapıyordu, bir şeyler çevirdikleri belliydi ama ne. Öğrenmeliydim bir an önce. Kendim gidip bir baksam daha iyi olacaktı.

ATEŞ= Ezra'nın oda kapımızdan kaçar gibi gitmesinin ardından gözlerime resmen kızıl bir perde inmişti. Lunamı kıskanmamın yanına birde onu kaybedebileceğim korkusu eklendi. Kurt yanım bedenimin konturolünü kendi eline almıştı bile. O kadar sinir ve tedirginliğe karşı normaldi de. Lunamın sorduğu hiçbir soruya cevap vermeden yanına giderek üzerimdekinden kurtularak onun sadece benim olduğunu kanıtlamak ister gibi defalarca ona sahip oldum. Lunam yorgunluktan bitkin düşen bedeniyle uyuya kaldığında ise duruma el atmak için  odamızdan ayrıldım.

Öğrendiklerim de belanın geliyorum dediğinin kanıtıydı. Hira hariç herkesi bir araya toplayarak çabucak ne yapacağımıza karar verdik. Onu göz önünden olabildiğince uzak tutacaktık ve bu arada bizde etrafı güvene alacaktık. Nefilim buradaysa sadece iki nedeni olabilirdi. Birincisi Hira'nın yaşadığını öğrenmiş olabilirdi. İkincisi ise kitabın koruyucusunun ortaya çıktığını öğrenmiş olabilirdi. Her koşulda sonuç aynı kişiyi gösteriyordu yani eşimi. Çıldırmaman elde değildi.

Bugün o günden sonra beşinci gündü ve ben Hira'yı evde tutabilmek için elimden gelen her şeyi yapmıştım. Kızlarda bu konuda bana baya yardımcı olmuşlardı tabi ama Hira'nın bunaldığını da sık sık dile getirmekten geri kalmamışlardı.  Fakat buna daha ne kadar devam edebilirim veya Hira buna daha ne kadar katlanır bilemiyordum. Israrla kaçmak, saklanmak  istemediğini ve çok sıkıldığını söyleyip duruyordu. Bende farkındaydım ama  onu korumalıydım. Artık kızların da bana yardımcı olmayacaklarının farkına da varmıştım.

Yaşlı büyücü, Kamran, Kutan ve Han ile birlikte sisli ormanın dışını kontrol etmekten döndüğümüz sırada bunu onlara da anlattım. Belki onlar lunamı biraz daha evin içinde tutmam için bana yardımcı olabilirlerdi. Diğerlerinden tek bir söz dahi çıkmazken yaşlı büyücü " bunu ben halledebilirim sanırım" diyerek beni rahatlattı. Hira yaşlı büyücüyü kırmaz  ve onu dinlerdi eminim.

Köye girdiğimiz gibi yaşlı büyücüyle lunamın yanına gittik. Kızlar hepsi toplanmış  Hira'yı yalnız bırakmamış  oturuyorlardı. Yaşlı büyücünün isteğiyle odadan çıkarak bizi yalnız bıraktılar. Hira sanki ne olduğunu anlamış gibi önce yüzünü astı ama yine de büyücünün söylediklerini şikayet etmeden dinledi. Yaşlı büyücü " kızım odada ve evde sıkışıp kalmaktan sıkıldığının hepimiz farkındayız ama sen çok önemlisin başına bir şey gelmesini göze alamayız, hem daha güç taşlarının hepsini bir araya getirmeden ve bekçilerinin hepsini toplamadan böyle bir tehlikeyle yüzleşemezsin lütfen biraz daha sabırlı ol" dedi.