Moordvrouw story

dag 3

~ fenna ~

ik word wakker in de armen van evert. Hij zal net als mij niet goed hebben geslapen vannacht. Om het uur werd ik huilend wakker waardoor hij ook wakker werd. Nadat hij me een paar minuten lang had getroost viel ik weer in slaap en dat de hele nacht door. hij zal me wel heel irritant vinden dat ik hem de hele nacht heb wakker gehouden. de wijzers van zijn horloge geven 5:15 uur aan als ik het goed zie. Ik ga nog maar even proberen te slapen het is nog zo vroeg. De deur word open gegooid op het moment dat ik bijna in slaap val en floris verschijnt in de deuropening. Ik doe alsof ik slaap maar het heeft geen zin, floris pakt me aan mijn been beet en trekt me mee naar een kantoor voor de zoveelste keer al deze 3 dagen dat ik hier ben. Iedere keer probeer ik floris tegen te houden door hem steeds weer van me af te duwen maar floris is veel sterker en dat ik tegen stribbel vind hij alleen maar leuker wat hem meer kracht geeft. Ik hoop dat het snel voorbij is en dat ik weer terug mag naar die andere kamer, terug naar evert.

~ evert ~

ik word wakker van geluiden die niet bepaald prettig zijn, zelfs m’n ergste vijand zou ik dit niet laten horen zo erg is het. het ergste van allemaal is dat fenna daar in de kamer ligt met floris die haar verkracht en ik kan niks doen, ik zit hier in dit kleine kamertje opgesloten, gedwongen naar iets te luisteren waarvan ik weet dat fenna nu door een hel gaat. Als ik kon had ik de deur ingetrapt maar op deze deur zitten aan de buitenkant van die schuifsloten die je soms in de wc-hokjes ziet bij een zwembad, alleen de sloten op deze deur zijn van ijzer. na meer dan 45 minuten te hebben moeten aan horen dat fenna door een hel ging gaat de deur open. floris duwt fenna naar binnen en doet snel de deur weer dicht. doordat fenna haar shirt is gescheurt kan je zien dat ze helemaal onder de blauwe plekken zit. Ik kan het niet aanzien hoe ze eruit ziet. ik weet dat ik soms een ongelooflijk grote zak ben en dat fenna me dan niet kan uitstaan maar dit vind ik echt erg. “ hier neem mijn shirt maar “ zeg ik terwijl ik mijn shirt uittrek en aan haar geef. “en jij dan ? “ “ik red me wel het is ook weer niet zo koud “ eigenlijk is het wel koud maar dat maakt niet uit zo vraagt ze tenminste niet door. M’n shirt is veel te groot voor haar maar het ziet eruit alsof ze dat niet erg vind aangezien ze er niks over zegt.

~ liselotte ~

als ik op het bureau aankom zitten bram en menno zonder iets te zeggen voor zich uit te staren. sinds evert en fenna in die bank zitten is er een andere sfeer komen te hangen op het bureau, er is vrij weinig gezegd en nieuwe zaken hebben we niet. Carla heeft er voor gezorgd dat alle nieuwe zaken in de buurt door een andere bureau worden behandeld zodat wij ons kunnen richten op fenna en evert. Bram is ondertussen druk bezig achter zijn computer en menno is naar carla’s kantoor gegaan om te kijken hoe het met haar gaat het is namelijk niet niks als 2 van je personeelsleden worden gegijzeld en je niks kan doen. ik ga op het bureau tegen over bram zitten. “ ik vind het nog steeds raar dat evert naar binnen is gegaan, als hij en fenna elkaar maar nog niets hebben aangedaan “ ik moet bram gelijk geven, iedereen vind het raar dat uitgerekend evert naar binnen is gegaan. hij en fenna mogen elkaar dus totaal niet. “ hij zal wel de held van het het verhaal willen uithangen” geef ik als antwoord. “ zijn jullie klaar jongens ? we gaan naar de bank om te kijken hoe het daar gaat. gaan jullie mee ? “  “ ja is goed we pakken even onze jas “ zeggen ik en bram tegelijk. Als we de locker ruimte in lopen zie ik bram met een grote boog om de eerste rij lockers lopen. “ waarom moesten ze zijn jas per se hier hangen “ zegt bram boos. Hij kan het niet hebben dat uitgerekend zijn maatje is gegijzeld. Ik zelf mis fenna ook heel erg ik hoop maar dat ze allebei snel en ongedeerd kunnen worden bevrijd.

~ fenna ~

ik het veel te grote shirt van evert aan. Hij is opeens aardig, ik weet niet hoe het komt maar ik wil weten waarom en waarom hij achter me an is gekomen terwijl hij me niet mag. “ waarom ben jij eigenlijk achter me aangekomen “ zeg ik maar om gelijk straight to the point te komen               “niet goed ? “  “ jawel maar jij was wel de laatste waarvan ik het had verwacht als ik eerlijk mag zijn “ “ oke goed, nooit gedacht dat ik dit ooit tegen jou zou zeggen maar het team heeft je nodig en ik was op het moment de enigste die aanwezig was aangezien bram nog niet terug was en het AT niet van plan was om in te grijpen aangezien floris jou als menselijk schild gebruikte dus toen ben ik naar binnen gegaan en ja derest weet je al “ ik had inderdaard nooit gedacht dat hij dat zou zeggen. Van ieder ander had ik het verwacht maar van hem niet maar ondanks dat ik ben wel blij dat hij er is, sinds we hier vastzitten is hij er echt voor me en dat waardeer ik echt heel erg. “ weet je wat ik niet snap ? “ zeg ik maar om van onderwerp te veranderen “nou ? “ “ dat het AT nog niet heeft ingegrepen “ evert knikt instemmend toe wat dus aan geeft dat hij er hetzelfde over denkt. het is al een tijdje stil als ik evert’s stem weer hoor “ fenna ? zie jij dat gaatje boven in de deur daar ook ? “ ik kijk naar de deur en nu zie ik het ook. “ misschien kunnen we er door heen kijken , nou ja eigenlijk heb ik het over jou want jij bent een stuk langer dan mij “ evert gaat op zijn tenen staan maar hij komt er net niet bij. Dan opeens voel ik zijn handen om mijn middel en tilt hij me op. Eerst schrik ik heel erg maar dan besef ik dat hij het doet zodat ik door het gaatje kan kijken. Als ik de gang in kijk zie ik floris staan. Hij heeft iets om zijn middel en ook bij z’n armen en benen zit iets raars. Als ik goed kijk zie ik dat het explosieven zijn, daarom is hij dus nog niet neergeschoten dan zou hij alles opblazen. Door het grote raam tegen over floris kan ik carla,bram,menneo en lisselote en een heel AT zien staan. Wat ben ik blij om hun te zien. “ en ? “ evert haalt me uit mijn gedachtes. “ hij draagt explosieven “ “ daarom doet hij dus niks “ zegt evert en hij laat me zakken “ wacht even “ ik kijk evert vragend aan. Hij trekt aan de deurklink en de deur schiet tot de verbazing van ons beide gewoon open “ die sukkel is gewoon vergeten de deur op slot te doen “ zegt evert lachend. Door de manier waarop hij het zegt schiet ik ook in de lach. Dit is onze kans om te ontsnappen besef ik.

ideeën en tips zij altijd welkom  :)