Moordvrouw story

hoofdstuk 50

De deur van het lab gaat open. Liselotte schrikt. Ze had het wel verwacht maar niet aan zien komen. Normaal gesproken word er eerst geklopt. Iets wat ze erg kan waarderen. 'sorry, ik wou je niet laten schrikken,' verontschuldigt Fenna zich. Het was echt niet haar bedoeling. Ze wil gewoon zo snel mogelijk door met de zaak. Ze heeft nog steeds bureaudienst maar dat maakt haar niks uit. Gister is er een levenloos lichaam in een kleedkamer van een sportschool aangetroffen. Enthousiast dat ze was over het feit dat hun forensisch rechercheur iets heeft gevonden, heeft ze de deur open gegooid. In al haar enthousiasme is ze vergeten te kloppen.
'volgende keer kloppen graag.' Fenna knikt. Dit zal ze zeker doen. Net als Evert. Wat als ze met iets heel belangrijks bezig is en ze uitschiet door de schrik ? Dan kan het onderzoek verstoort worden. Iets waar het team niet op zit te wachten. Vooral Liselotte niet. 'je had nieuws.' Liselotte knikt. Anders had ze niet gebeld. "ik heb vingerafdrukken genomen in de kleedkamer. Ik heb ze stuk voor stuk door het systeem gehaald. Er zaten er duizenden maar één viel er pas echt op. De vingerafdruk zat al in ons systeem.' Ze loopt naar haar laptop en draait deze in de richting van haar collega's. Beide staren aandachtig naar het beeldscherm. 'Jos van Ouden. Tweeëndertig jaar. Aangeklaagd wegens drugsbezit in een grote hoeveelheid. Twee zakjes pillen en een aantal gram coke-'
'nooit veroordeeld wegens een vormfout bij justitie,' onderbreekt Evert haar. Hij en zijn partner kunnen de zaak nog heel goed voor de geest halen. Ze hadden hem zelf opgepakt. Toevallig wel te verstaan, maar dat maakt niet uit. Ze onderzochten een gewelddadige overval. Ze waren net van plan hun buurtonderzoek af te ronden toen ze Jos tegen het lijf liepen. Letterlijk. Hij was zo breed dat Fenna tegen hem op botste toen ze hem voorbij wou lopen. Een zakje met pillen viel op de grond. Hij had het uit zijn handen laten vallen. Hoewel het Fenna allemaal ontging viel het haar partner wel op. Hij had het zakje opgeraapt en de achtervolging ingezet. De man was dan wel breder, wat in sommige situaties vast van toepassing kan komen, maar het droeg niks bij aan zijn snelheid. Zijn spiermassa zat hem misschien zelfs wel in de weg. Binnen de kortste keren had Evert hem ingehaald. Toen kwam het moeilijkste; hem in de boeien slaan. Hij was minstens twee keer zo groot en breed als Evert. De blonde rechercheur heeft ook wel aardig wat spieren maar bij deze man leek hij net een plank. In een poging de man tegen de muur te werken en zijn arm achter zijn rug te buigen, moest Evert afzien. De man haalde uit en raakte hem vol in zijn gezicht. Zijn greep verzwakte en Jos trok zich los. Nog voordat hij het op een rennen had kunnen zetten had hij een wapen op zich gericht. Die van Fenna. Evert was tegen de muur op de grond gezakt. Met half dicht geknepen ogen kijk hij toe. "op je knieën met je handen in je nek,' had ze hem bevolen. Hij overwoog nog één keer of hij het niet gewoon op een rennen zou zetten. Het was toch maar een vrouw. Een vrouw met een wapen. Dat laatste maakte hem toch bang. Het was het geen dat de knoop doorhakte om niet te gaan rennen en braaf te doen wat hem opgedragen werd. Hij zakte op zijn knieën met zijn handen in zijn nek. Met nog altijd haar wapen voor zich uit was Fenna naar hem toegelopen. Ze had zijn armen achter zijn rug gebogen en in de boeien geslagen. In haar ooghoek zag ze al twee agenten aangekomen. Ze had om versterking gevraagd net nadat Evert de achtervolging in had gezet. Ze overhandigde de spierbundel aan de twee geüniformeerde en borg haar wapen op in haar holster. Ze liep terug naar haar collega. Die zat nog altijd op de grond. Nog na te duizelen van de klap die hij had gekregen. Het was zelfs een beetje zwart geworden voor zijn ogen "gaat 'ie ?' Hij knikt, of in ieder geval iets wat er op zou moeten lijken. 'je dacht toch niet echt dat het je ging lukken of wel ?' Evert gaf geen antwoord. Hij had hier geen zin in. Mede door zijn opspelende hoofdpijn.
'hij heeft je wel goed te pakken gehad.' Wat had ze anders verwacht ? Dat hij zich zat aan te stellen ? 'zeg dat wel.' Fenna stak haar hand uit. 'kom, je kunt hier niet de hele tijd blijven zitten. We gaan terug naar het bureau,' hees ze haar collega op zijn benen. Samen hadden ze hem daarna verhoord. De collega's hadden coke gevonden en nog een zakje pillen. Ondanks ze hem op heterdaad hadden weten te betrappen bleef hij zwijgen. Er werd een dossier opgebouwd en hij werd in hechtenis genomen. Een paar weken later moest hij voor de rechter verschijnen. Iedereen had een hoge straf verwacht. Voor het bezitten van drugs maar ook voor het gepleegde geweld tegen een ambtenaar in functie. Niks bleek minder waar. Hij werd vrij gelaten. Vormfout bij Justitie. Niemand was het er mee eens. Niemand had het geloofd. Toch was de uitspraak duidelijk. Hij zou de gevangenis niet ingaan. Hij kwam op vrije voeten en is ver uit de buurt van politie en Justitie gebleven. Tot vandaag. Zijn vingerafdrukken zijn gevonden op een plaats delict. Dat hoeft nog niks te betekenen. Het kan best zijn dat hij daar ook sport en dat het gewoon toeval is. Alles kan nog tot het tegendeel bewezen is. Ze hebben in ieder geval een klein aanknopingspunt. Nu is het wachten tot er meer bewijs tegen hun Jos gevonden wordt. Als of je het over de duivel hebt wordt er op de deur geklopt. Bram. Na twee tellen laat hij zich zelf binnen. 'bedankt voor het kloppen.' Bram glimlacht. Evert doet zijn best om niet in lachen uit te barsten.
'ik heb nieuws jongens.' Het drietal wacht vol verwachting af. 'kijk eens wat ik vond in de locker van ons slachtoffer.' Hij grijpt naar de zak van zijn jasje en haalt een zakje met wit poeder tevoorschijn. Evert en Fenna kijken elkaar aan. Dit is waar ze naar op zoek waren. 'de vingerafdrukken van Jos van Ouden zijn ook gevonden op de plaats delict.'
'je grote vriend een bezoekje brengen dan maar ?' oppert Bram. Evert knikt. 'succes,' wenst Fenna haar collega's nog toe. Ze ontvangt een knipoog van haar partner. Samen verlaat hij samen met Bram het bureau.